ελεύθερος χρόνος

• Άτιμο κόνεξ, μ’ έχει πετάξει έξω όλη τη βδομάδα, «δεν συγχρονίζει καλά η γραμμή σας» κτλ., κτλ… Αυτό το ίντερνετ στην Ελλάδα τελικά θα μας ταλαιπωρεί μέχρι να βάλουμε όλοι προσωπικό fiber ως την πόρτα μας (αν και πάλι τους φοβάμαι -κάτι θα βρουν αυτοί).
• Οι μέρες της θητείας τελειώνουν σιγά-σιγά και απολαμβάνω το βασανιστικό προνόμιο του άφθονου χρόνου παρατηρώντας τους γύρω μου, ανακεφαλαιώνοντας και προβλέποντας. Αυτό ήταν εξαρχής το μεγαλύτερο πρόβλημα στο στρατό: έχεις τόσο άχρηστο χρόνο στα χέρια σου που σε καταπίνει. Παρατηρώ λοιπόν φίλους από παλιά (ή όχι και τόσο), εκεί στα mid20s, στα μετέωρα βήματα του «εγώ» και του «εμείς»: άλλος κυνηγάει το μεταπτυχιακό έξω, άλλος ψάχνει για δουλειά, άλλη ψάχνει για γκόμενο (φςςςς, μεγάλη υπόθεση αυτό, πού να βρίσκεις τώρα…), άλλος (που τον ξέρεις 20 χρόνια) τον ρωτάς στον ενικό και σου απαντάει στον πληθυντικό.
• Ξέρετε τώρα, τον ρωτάς π.χ. «θα βγούμε το βράδυ;» και σου απαντάει «εμείς (==αυτός και η γκόμενά του, την οποία γνώρισε πέρσι ας πούμε) θα δούμε μία ταινία και θα κοιμηθούμε νωρίς» /// «θα πάμε να φάμε» /// «θα πάμε διακοπές» /// «θα βγούμε με μία φίλη μας» (==φίλη της κοπέλας του, αγνώστων λοιπών στοιχείων) /// και το χειρότερο όλων: «δεν ξέρω, θα το συζητήσουμε και θα δούμε»!!!! (Ποιοί θα συζητήσουμε τι ;)
• And it’s a hard, it’s a hard, it’s a hard, it’s a hard rain a-gonna fall…
• Πέραν της κοινωνικής κρίσης που περιέγραψα παραπάνω, η περιβόητη οικονομική κρίση ανάγκασε τους Αμερικάνους να ξαναδιαβάσουν το Κεφάλαιο και να σκεφτούν πως τελικά ο σοσιαλισμός δεν είναι και τόσο κακό πράγμα. Δεν είμαι ο κατάλληλος για να αναλύσω το θέμα, αλλά το ότι εκλιπαρούσαν για την ψήφιση του σχεδίου που έδινε δισεκατομμύρια σε τράπεζες στελέχη των οποίων έκαναν διακοπές ξοδεύοντας $50.000 σε μασάζ και σάουνες είναι πιο αστείο κι από το ότι ο μονή Βατοπεδίου πούλησε όχι μία, αλλά δύο φορές(!), την λίμνη Βιστωνίδα στο κράτος με αντάλλαγμα ολυμπιακά ακίνητα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ… Όμορφος κόσμος, πουλημένος απόλυτα στο χρήμα. Κοιτάζεις τριγύρω και δεν βλέπεις τίποτ’ άλλο.
• Ψέματα, βλέπεις βιντεάκια στο YouTube, όπως αυτό που κυκλοφόρησε αρχικά στα mails και αργότερα παίχτηκε στην τηλεόραση και δείχνει έλληνες γιατρούς να αφαιρούν δονητή από ολικά ναρκωμένο ασθενή και πέραν της αναμενόμενης πλάκας, φωνάζουν μέσα στο χειρουργείο το μισό προσωπικό του νοσοκομείου, γυναίκες και άντρες και αποθανατίσουν την σκηνή με κινητά τηλέφωνα, κάμερες κτλ. Και φυσικά, το ανεβάζουν και στο ίντερνετ για να δούνε όλοι την εφαρμογή του όρκου του Ιπποκράτη. Αυτοί οι αλήτες του 19,9 στα λύκεια ή του 12,5 που συνεχίζουν τις φοβερές σπουδές τους σε χώρες της Βαλκανικής και σου ζητάνε 400€ φακελάκι για μία απλή εγχείρηση κόκκυγα. Περιττό να σας πω εδώ τι συμβαίνει όταν στη θέση του εγχειριζόμενου βρίσκεται μία ξανθιά με καμπύλες και ωραία πόδια. Όπως μου έλεγε φίλη μου νοσηλεύτρια, «μην παραξενευτείς αν αλλάζουν την σύνθεση του χειρουργείου τελευταία στιγμή για να μείνουν μόνο άντρες μέσα στο δωμάτιο». Βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει…
• γμ##@%! το κέρατό μου… συγχύζομαι τόσο πολύ που το σκέφτομαι.
• Μέσα σ’ όλα αυτά, ήθελα να δω κάτι ευχάριστο, όσο πιο ανάλαφρο γίνεται. Πήγα λοιπόν και πλήρωσα 9€ εισιτήριο στην πρεμιέρα του Vicky Christina Barcelona. 9 ευρώ; 9 ευρώ;;;;; Είναι σοβαροί οι άνθρωποι; Έτσι περιμένουν να γεμίσουν οι αίθουσες; Θυμήθηκα τώρα την έρευνα του sonik που ρωτάει μεταξύ άλλων ποια πιστεύουμε ότι είναι η λογική τιμή για την αγορά ενός νέου cd. Απαντάω λοιπόν συνολικά: 3 ευρώ για ένα εισιτήριο κινηματογράφου και 5 ευρώ για ένα καινούργιο δίσκο. Και πολλά είναι κύριοι. Things have changed, you know?
• Πίσω στην ταινία του Γούντι Άλεν λοιπόν, ήταν πραγματικά καλοκαιρινή –κρίμα που δεν την είδαμε 2 μήνες νωρίτερα! Το κλίμα είναι ανάλαφρο, οι πρωταγωνιστές είναι καταπληκτικοί και φυσικά απαγγέλουν όλοι με την σειρά τους τις βγάζουν-μάτι-από-χιλιόμετρα-μακριά γουντιαλενικές ατάκες τους. Ο σκηνοθέτης πετυχαίνει διάνα όταν αποκαλύπτει τις αδυναμίες τόσο του αμερικανικού όσο και του ευρωπαϊκού τρόπου σκέψης, ενώ η επιλογή της Πενέλοπε Κρουθ κατά γενική ομολογία απογειώνει την ταινία (λες να πάρει καν’ Όσκαρ;). Η Σκάρλετ είναι -όπως πάντα- πανέμορφη και αμήχανη (και πάντως παίζει καλύτερα από την προηγούμενη ταινία της The Nanny Diaries, η οποία διεκδικεί τον τίτλο της πιο γελοίας ταινίας της χρονιάς). Συνολικά και μιλώντας με νούμερα θα έδινα στην ταινία ένα 3,5/5 (αλλά αν την έβλεπα τον Αύγουστο θα έπαιρνε ένα 4,5/5 άνετα, οπότε… καταλάβατε).
• Συνεχίζοντας στον δρόμο της ελαφρότητας, είδα και το You Don't Mess With The Zohan και έσκασα στα γέλια απ’ την αρχή ως το τέλος!!! Υποθέτω ότι οι περισσότεροι θα την λοιδορήσουν ως γελοία, υπερβολική κτλ., αλλά πραγματικά, αν ψάχνεις κάτι για κάνεις χαβαλέ με τους φίλους σου, τι θα δεις; Το Στάλκερ; Καλά, δεν είναι και Μπόρατ, αλλά όποιον κι αν έχω ρωτήσει, γέλασε αρκετά.
• Λίγες μέρες πίσω, πήγαμε στην συναυλία του MTV στο καλλιμάρμαρο, η οποία μάλλον θα έπρεπε να έχει τον υπότιτλο «λαϊκό προσκύνημα στους R.E.M.», μιας και ήταν φανερός ο λόγος για τον οποίο ήμασταν όλοι εκεί. Η μπάντα ήταν εκπληκτική (κι ας μην είπε το Everybody Hurts, κάτι που περίμεναν όλοι), σίγουρα το μάθατε αυτό, να σχολιάσω μόνο στα γρήγορα ότι οι C-Real ήταν καλύτεροι από την Gabriela Cilmi (που είχε μηδενική σκηνική παρουσία), ενώ τις εντυπώσεις έκλεψαν οι Kaiser Chiefs, που κατάφεραν να ξυπνήσουν ένα παγωμένο σαν την Αρκτική κοινό με μία εμφάνιση 30 λεπτών. /// Ατάκα μεσήλικης κυρίας δίπλα μου: «αγόρι μου, σε παντρεύομαι!» (όχι για μένα, για τον frontman των Chiefs)
• /// Ατάκα φίλης μου (25 χρονών) για την καινούργια ταινία με Πατσίνο – Ντε Νίρο που είδε μαζί με φίλες της, γυναικοπαρέα: «τι να σου πω για την ταινία, παίζει αυτός ο Πατσίνο που είναι 70 χρονών και είναι… (???)… ΚΑΥΛΑ! Τον κοιτάγαμε όλη την ώρα…»
• 550.000 έλληνες λέει, έχουν φύγει τα τελευταία χρόνια για να δουλέψουν στο εξωτερικό. Και λίγοι είναι. Εγώ πέρσι είχα 2 γνωστούς στην Αμερική (Νέα Υόρκη και Καλιφόρνια), 1 στην Ολλανδία, 1 στο Βερολίνο, 2 στο Ντουμπάι, 3 στην Ιταλία και αρκετούς στην Αγγλία. Φέτος κάποιοι γύρισαν για να μπουν στρατό, αλλά πιθανόν να ξαναγυρίσουν. Τι να κάνουν δηλαδή; Να γραφτούν σε 3 κομματικές οργανώσεις για να βρουν δουλειά; Όχι ότι έξω είναι η χώρα της Εδέμ βέβαια, αλλά συνήθως αν δουλέψεις σκληρά, ανταμείβεσαι. Εδώ πρέπει να βρεις καμία λίμνη για να πουλήσεις…
• Έβλεπα στο Κουτί της Πανδώρας μία εκπομπή για την μεγάλη αύξηση των ψυχολόγων στην Ελλάδα και την ισχυρή θέση της αστρολογίας ακόμα και σήμερα, 2008(!!!), και θυμήθηκα αυτό που έλεγε ο Νίκος Δήμου, ότι στους αστρολόγους πρέπει να ασκείται ποινική δίωξη (ή κάπως έτσι). Άντε πες το αυτό στους εκδότες ακόμα και σύγχρονων εντύπων (βλέπε LifO, Athens Voice κ.α.) που σπεύδουν από το πρώτο κιόλας φύλλο να έχουν στήλη όλοι αυτοί οι ειδικοί για το μέλλον και το παρελθόν μας. Όσοι πιστεύουν ότι υπάρχει μοίρα κι ακόμα περισσότερο ότι είναι γραμμένη στ’ αστέρια, στα φλιτζάνια ή οπουδήποτε αλλού είναι… άξιοι της μοίρας τους. Όσο για τους ψυχολόγους, φαίνεται ότι η κατάσταση τώρα διαμορφώνεται στην Ελλάδα. 3 γνωστά μου άτομα τους τελευταίους μήνες πήγαν ή σκόπευαν να πάνε σε ψυχολόγο (μία μάλιστα ήθελε να επισκεφτεί κατευθείαν έναν ψυχίατρο!) και πραγματικά παραξενεύτηκα. Το έδαφος φαίνεται ότι έχουν προετοιμάσει οι εφημερίδες και οι εκπομπές στην τηλεόραση που βγαίνει ο καθένας και λέει τον πόνο του, για να ακολουθήσει το ψυχογράφημα -on air- από τον έγκριτο «επιστήμονα». Εδώ να σχολιάσω ότι η ψυχοθεραπεία δεν είναι επιστήμη /*δεν είναι επιστήμη*/, δεν αποδεικνύει ποτέ τίποτα, είναι μία μέθοδος (και γέννημα της σκέψης ενός μόνο ανθρώπου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα) έτσι ώστε να μπορέσει ο «ασθενής» να έρθει σε επαφή με τους φόβους και τις επιθυμίες του (το είπα λίγο ποιητικά). Το κύριο γνωστικό πεδίο της ψυχολογίας δε, είναι η λειτουργία του εγκεφάλου, οι μηχανισμοί μνήμης, μάθησης κτλ. (και φυσικά απέχει έτη φωτός από το να αποδείξει ένα ολοκληρωμένο πρότυπο λειτουργίας).
• Αντιλαμβάνομαι την δυσκολία να μιλήσεις μερικές φορές για κάποια πράγματα που σε πιέζουν συναισθηματικά (και δέχομαι φυσικά την ιατρική επέμβαση όταν απειλείται η ζωή κάποιου ή του συνόλου), αλλά στην πλειονότητα των περιπτώσεων που συζητάμε, ο κόσμος ζητά ένα μαγικό κουτί με απαντήσεις, που θα το ανοίξει και όλα τα προβλήματα θα λυθούν. Εκτός του ότι δεν υπάρχουν τέτοια κουτιά, δεν είναι θλιβερό να παίρνουν άλλοι δικές σου αποφάσεις; (ομηρική διαλεκτική ήταν αυτό)
• ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ: Έχω ένα μικρό mp3 player 2GB της Philips, το οποίο ναι μεν μου έχει παρουσιάζει αρκετά προβλήματα, αλλά την προηγούμενη εβδομάδα έκανε το ακατόρθωτο: ξεχάστηκε σε μία τσέπη παντελονιού και μπήκε στο πλυντήριο μαζί με τα ρούχα και δεν έπαθε τίποτα! Λειτουργεί κανονικά και δεν έχασε ούτε έναν φάκελο. Αυτή είναι εγγύηση λειτουργίας, όχι αστεία…
• Σε περίπτωση που δεν το ξέρετε ήδη, το vencerem είναι το καλύτερο ελληνικό blog της χρονιάς! (ΘΕΛΕΙΣ ΠΙΣΤΕΥΕ, ΘΕΣ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ)
• If the world could vote // λες και θ’ αλλάξει τίποτα…
• Αθάνατα ελληνικά βίντεο κλιπ: για τα μάτια του κόσμου (πρέπει να τα μαζέψουμε όλα αυτά κάποια στιγμή σε ειδικό ποστ)
• Παντελώς άσχετο: ισχύει η φήμη για μία εμφάνιση του Σώτη Βολάνη στον Πρωινό Καφέ όπου η Μενεγάκη τον ρώτησε αν είναι αλήθεια πως είναι αθίγγανος, αυτός την έβρισε και μετά έπεσε ο γενικός και έδειξε διαφημίσεις (κάπως έτσι); Υπάρχει τέτοιο βίντεο;
• Έχω κολλήσει τελευταία με ένα τραγούδι του Δεληβοριά (γενικά δεν είμαι φαν) που λέγεται Και του Χρόνου (!) – μάλλον φταίει που απολύομαι σε λίγες μέρες και μου φαίνεται ότι είναι Χριστούγεννα. Τέλος πάντων, πάει κάπως έτσι: Γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει/Γιατί ο χρόνος είσαι εσύ και οι άλλοι/Και κανείς δεν γνωρίζει η ζωή που θα βγάλει/Κι όλο αυτό είναι μια μεγάλη γιορτή…

.
.
.

Για να μην φλυαρώ τόσο πολύ ανάμεσα στα άλλα ποστ, σκέφτομαι να καθιερώσω αυτή τη στήλη με τα άσχετα και αταξινόμητα θέματα ας πούμε κάθε Κυριακή, παράλληλα με ένα συμμάζεμα των δίσκων που άκουσα τις προηγούμενες μέρες. Θα το δουλέψουμε από τον επόμενο μήνα καλύτερα. Ελπίζω να ξεκινήσει και ο oksikemia το αφιέρωμα που ήθελε να κάνει στα παλιά λαϊκά, χεχεχε!!!