μόλις τελείωσα την ανάγνωση της αυτοβιογραφίας του miles davis που κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 1991 από τις εκδόσεις ΣΕΛΑΣ. καταρχάς να πω ότι δεν έχω την παραμικρή γνώση πάνω στη jazz και μετά από παρότρυνση του green onion είπα να βάλω μία τάξη στο μυαλό μου διαβάζοντας αυτό το βιβλίο. πράγματι, νομίζω ότι λειτούργησε καθώς μέσα από την αφήγηση ξεδιπλώνεται η ιστορία της jazz από τη δεκαετία του 40 μέχρι και τα τέλη των 80s. εξοικειώθηκα με όρους όπως be bop, modal jazz, free jazz κτλ και το κυριότερο πήρα μια ιδέα για τη θέση στην ιστορία μουσικών όπως ο charlie parker, ο dizzy gilespie, ο john coltrane, ο thelonious monk, ο louis armstrong, ο wayne shorther, ο gil evans και πάρα πολλοί άλλοι. η εξιστόρηση του miles είναι συναρπαστική, δε μπορούσα να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου, και φανερώνει ένα μουσικό που ήθελε συνεχώς να εξελίσσεται και να κυνηγάει τη νέα τάση στη μουσική του. σαν προσωπικότητα ο davis αποδεικνύεται συνειδητοποιημένος, μέσα από τις κοινωνικές συνθήκες και το ρατσισμό που επικρατούσε στην αμερική φανερώνει την αλά black power θέση του απέναντι στα γεγονότα. φυσικά στο βιβλίο υπάρχουν και πολλές ιστορίες σχετικά με τους δίσκους και την προσωπική του ζωή (και κάμποσο σεξ!).
ρε μεγαλε ο ανθρωπος ηταν η μεγαλυτερη μουσικη μορφη των τελευταιων 50 ετων και εσυ αναφερεις το σεξ ?
ΑπάντησηΔιαγραφήπαρε διαβασε την βιογραφια της jenna jameson αμα θες σεξ.
α και κανε λιγο σεξ
awake
πρέπει να ναι περίπου 200 λέξεις μία εκ των οποίων σεξ. ξεκόλλα.
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Ο Davis τα μεγάλα έργα του τα έκανε πιο παλιά από 50 χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφή2) Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για άλλες 30-40 "μεγαλύτερες μουσικές μορφές".
3) Αυτοί που τα λένε αυτά συνήθως έχουν ακούσει ενάμιση δίσκο του και δεν ξέρουν τίποτα για την ζωή του.
4) Ανώνυμος πάλι; Μάλλον έχει δίκιο ο Ομπάμα μου φαίνεται για το νέο νόμο...
5) Σιγά το μπάζο.