Albums of the Week (2/52)

Morrissey
Years of Refusal
Decca/Polydor, 2009
Alternative Rock













Play: “I'm doing very well, I can block out the present and the past now / I know by now you think I should have straightened myself out / Thank you, Drop dead. / Oh, Something Is Squeezing My Skull / Something I cant better describe / There is no love in modern life." Ο νέος δίσκος του Μόρισι θα αρέσει πολύ στους φανς, ενώ θα φανεί μέτριος στους κριτικούς. Ευτυχώς που δεν είμαστε με τους τελευταίους... Περιέχει 12 κομμάτια, κάποια από τα οποια είναι ήδη γνωστά (έχουν παιχτεί ζωντανά ή έχουν κυκλοφορήσει σε singles/bonus track σε best of) και όλα μαζί σχηματίζουν ένα τραχύ, επίθετικό, γρήγορο power pop δίσκο που τον απολαμβάνεις από την αρχή ως το τέλος, με εξαίρεση ίσως 1-2 τραγουδιών. Η γνωστή στιχουργική του Morrissey δίνει το παρών με μεγάλους αυτοαναφορικούς τίτλους, ωστόσο η "κατεύθυνσή" τους είναι συχνά διαφορετική (οι πιο πιστοί θα το αναγνωρίσουν αμέσως). Ο δίσκος ξεκινά ως κλασικός Moz, περνά από μία σφαίρα επιρροής της americana, κάνει κοιλιά στα It's not your birthday anymore και You were good in your time και κλείνει πιο δυναμικά με τα δύο τελευταία κομμάτια. Δίσκος όχι όσο ομοιόμορφος ήταν το Ringleader of the Tormentors, αλλά η δύναμή του θα φανεί στα τραγούδια του και εδώ πράγματι, 6 από τα 12 θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν ως lead singles.

4/5

Αγαπημένα: One Day Goodbye Will Be Farewell, Something Is Squeezing My Skull
(ήδη γνωστά): That's How People Grow Up, All You Need Is Me

track-by-track guide


Andrew Bird
Noble Beast
Fat Possum, 2009
Chamber Pop, Baroque Pop













Το "ευγενές θηρίο" του Andrew Bird δεν εντυπωσιάζει, ούτε θετικά, ούτε αρνητικά. Είναι ένας όμορφος δίσκος, ομοιόμορφος στον ήχο του, με 1-2 τραγούδια να ξεχωρίζουν, ενώ η προσθήκη του bonus cd με τίτλο Useless Creatures χαμηλώνει ακόμη περισσότερο τον "μέσο όρο". Με άλλα λόγια, δεν είναι και ότι καλύτερο περιμέναμε μετά το Armchair Apocrypha ή ακόμα περισσότερο από το The Mysterious Production of Eggs που είναι και το αγαπημένο μου. Πολλά κομμάτια εδώ μου ακούγονται απλά βαρετά, κι ας ξεκινά δυνατά ο δίσκος. Δοθέντος χρόνου, θα επιστρέψω στο πρώτο δισκάκι, με την ελπίδα να μου αποκαλύψει κάτι που δεν διακρίνεται από τις πρώτες ακροάσεις.

3/5

Αγαπημένα: Masterswarm, Not a robot but a ghost, Effigy


Franz Ferdinand
Tonight: Franz Ferdinand
Domino, 2009
Indie Rock, Post Punk, Pop/Rock












Τι μανία κι αυτή να βάζεις το όνομά σου στους τίτλους! Τέλος πάντων, πολυαναμενόμενος δίσκος κι αυτός, βρίσκει το συγκρότημα σε πολύ καλή φόρμα, όπως και ο δεύτερός τους δίσκος βέβαια και μου δημιουργεί μάλιστα το ίδιο συναίσθημα: αφού είναι καλή μπάντα και γράφουν σε σημεία εξαιρετικά τραγούδια, γιατί δεν απογειώνονται τελείως, γιατί δεν γίνονται Η μπάντα της δεκαετίας; Είναι ξεπερασμένος ο ήχος αυτός ή κάπου υπάρχει μία μανιέρα στην κατασκευή του; Ως προς το πρώτο πάντως η μπάντα φαίνεται να έχει γνώση του θέματος, γι' αυτό και το Tonight προσπαθεί κατά τόπους να γίνει σχεδόν ένας... disco δίσκος! Ενδιαφέρουσα προσέγγιση, δεν λέω. Ακούστε κι έναν ωραίο στίχο: "I wrote your name upon the back of my hand / Then I woke up with it backwards on my face."

3,5/5

Αγαπημένα: Lucid Dreams, Omens

track-by-track review

Mary & The Boy
Timemachine
Inner Ear, 2008
Indie, Other

















Το υπερβολικό hype (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα, τέλος πάντων) παραλίγο να "καταπιεί" αυτή την αθηναϊκή μπάντα, που μας έδωσε ίσως το πιο σπαραχτικό ντεμπούτο που έχουμε ακούσει τελευταία, από "εναλλακτικούς" και μη... Στο τέλος του 2008 επέστρεψαν με πολύ καλό δεύτερο δίσκο, ο οποιος αγνοήθηκε προς στιγμήν λόγω συγκυρίας (το ίδιο συνέβει και με τον εξαιρετικό δίσκο του 2L8, τον οποιο θα σχολιάσουμε σύντομα). Το Timemachine περιέχει 13 κομμάτια, σπαραχτικά ερωτικά όλα τους (όπως το αντιλαμβάνεται κανείς φυσικά), αλλά με λιγότερες μουσικές και ερμηνευτικές ακρότητες από τον προηγούμενο δίσκο. Δεν ξέρω αν αυτό έγινε συνειδητά (μάλλον όχι), ωστόσο τα τραγούδια του μπορούν να προσεγγίσουν πιο εύκολα τον περιβόητο "μέσο ακροατή". Καλά, το Cock δεν νομίζω να παιχτεί και πολύ στα ραδιόφωνα(!!!), αλλά ελπίζω τώρα πια ο δίσκος αυτός να ακουστεί χωρίς τις αντιπαραθέσεις του 2006 και του 2007, γιατί το αξίζει πραγματικά.

3,5/5

Αγαπημένα: You you you, Timemachine

myspace