τέτοιες ταινίες βγαίνουν κάθε 10 χρόνια και καθορίζουν το (κάθε) είδος.
---------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------
Ο τίτλος της σουηδικής αυτής ταινίας του 44χρονου Tomas Alfredson είναι Låt den rätte komma in και μεταφράζεται στα Αγγλικά Let the right one in, αλλά η ελληνική μετάφραση έκανε πάλι το θαύμα της και έτσι προβάλλεται στην χώρα μας από την προηγούμενη εβδομάδα ως Άσε το Κακό να μπει (προφανώς οι μεταφραστές πιστεύουν πως η διάκριση μεταξύ του καλού και του κακού είναι ασήμαντη). Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει στους ελληνικούς κινηματογράφους, αλλά αξίζει τον κόπο να την κυνηγήσετε για να την δείτε στη μεγάλη οθόνη. Είναι ένα πλήρες έργο που έρχεται να σφραγίσει την εποχή και το είδος του, δημιουργώντας προηγούμενο για όσες ταινίες ακολουθήσουν στο χώρο του φανταστικού (και όχι μόνο).
Το στόρι είναι απλό: ο 12χρονος Όσκαρ είναι απομονωμένος στο δωμάτιό του και φοβάται να αντιμετωπίσει τις ενδοσχολικές προκλήσεις της ζωής του, ώσπου γνωρίζει την Έλι, που μένει στο διπλανό διαμέρισμα με έναν άνδρα αγνώστων στοιχείων. Η Έλι είναι επίσης 12, "more or less", βγαίνει έξω μόνο τη νύχτα, έχει μεγάλες αλτικές ικανότητες και... όπως όλοι βρυκόλακες την ημέρα κοιμάται στη σαρκοφάγο της (η μικρή μπανιέρα του διαμερίσματος) και δεν μπαίνει στον χώρο σου αν δεν την προσκαλέσεις... Η συνάντηση των δύο μοναδικών αυτών πλασμάτων θα δημιουργήσει μία σχέση που δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε καμία από τις γνωστές μας νόρμες, και θα οδηγήσει τον θεατή στη βίωση μιας σπάνιας κινηματογραφικής εμπειρίας.
Η κάμερα του Alfredson δημιουργεί στατικά πλάνα απόκοσμης ομορφιάς, χρησιμοποιεί όταν θέλει πραγματικά δυνατές εικόνες και έξυπνα εφέ που δεν σε ξενίζουν όμως, ενώ τρομαχτικές δολοφονίες και απόκοσμα φιλιά που θα συγκλόνιζαν κάθε συντηρητικό θεατή ενσωματώνονται ομαλά στην εξέλιξη της ιστορίας. Τα πάντα βυθίζονται στο άσπρο του χιονιού και στην υπνωτική μουσική που υπογράφει ο Johan Soderqvist (ένα soundtrack που πρέπει να ακούσετε)... Ως τη μεγάλη έκρηξη στο τέλος, που θα αλλάξει τα πάντα χωρίς επιστροφή.
Η ταινία είναι ένα οπτικο-ακουστικό κομψοτέχνημα και οι ανήλικοι πρωταγωνιστές του παίζουν εξαιρετικά, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο ξεχωρίζει. Το Låt den rätte komma in θα χαρακτηρίσει το σινεμά του σήμερα γιατί παντρεύει αρμονικά δύο εντελώς διαφορετικά είδη: τις ταινίες τρόμου και τις τρυφερές ιστορίες ενηλικίωσης. Σεβόμενο και τα δύο, δημιουργεί ένα νέο τόπο, όπου ο μύθος των βρυκολάκων συναντά μία ανείπωτη ερωτική ιστορία.
Δεν θέλω να σας αποκαλύψω τίποτε άλλο, πραγματικά, η ταινία είναι καταπληκτική και μακάρι να βρει την ανταπόκριση της αξίζει. Το χόλιγουντ θα ακολουθήσει δεύτερο και καταϊδρωμένο τα επόμενα χρόνια, να είστε σίγουροι.
Το στόρι είναι απλό: ο 12χρονος Όσκαρ είναι απομονωμένος στο δωμάτιό του και φοβάται να αντιμετωπίσει τις ενδοσχολικές προκλήσεις της ζωής του, ώσπου γνωρίζει την Έλι, που μένει στο διπλανό διαμέρισμα με έναν άνδρα αγνώστων στοιχείων. Η Έλι είναι επίσης 12, "more or less", βγαίνει έξω μόνο τη νύχτα, έχει μεγάλες αλτικές ικανότητες και... όπως όλοι βρυκόλακες την ημέρα κοιμάται στη σαρκοφάγο της (η μικρή μπανιέρα του διαμερίσματος) και δεν μπαίνει στον χώρο σου αν δεν την προσκαλέσεις... Η συνάντηση των δύο μοναδικών αυτών πλασμάτων θα δημιουργήσει μία σχέση που δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε καμία από τις γνωστές μας νόρμες, και θα οδηγήσει τον θεατή στη βίωση μιας σπάνιας κινηματογραφικής εμπειρίας.
Η κάμερα του Alfredson δημιουργεί στατικά πλάνα απόκοσμης ομορφιάς, χρησιμοποιεί όταν θέλει πραγματικά δυνατές εικόνες και έξυπνα εφέ που δεν σε ξενίζουν όμως, ενώ τρομαχτικές δολοφονίες και απόκοσμα φιλιά που θα συγκλόνιζαν κάθε συντηρητικό θεατή ενσωματώνονται ομαλά στην εξέλιξη της ιστορίας. Τα πάντα βυθίζονται στο άσπρο του χιονιού και στην υπνωτική μουσική που υπογράφει ο Johan Soderqvist (ένα soundtrack που πρέπει να ακούσετε)... Ως τη μεγάλη έκρηξη στο τέλος, που θα αλλάξει τα πάντα χωρίς επιστροφή.
Η ταινία είναι ένα οπτικο-ακουστικό κομψοτέχνημα και οι ανήλικοι πρωταγωνιστές του παίζουν εξαιρετικά, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο ξεχωρίζει. Το Låt den rätte komma in θα χαρακτηρίσει το σινεμά του σήμερα γιατί παντρεύει αρμονικά δύο εντελώς διαφορετικά είδη: τις ταινίες τρόμου και τις τρυφερές ιστορίες ενηλικίωσης. Σεβόμενο και τα δύο, δημιουργεί ένα νέο τόπο, όπου ο μύθος των βρυκολάκων συναντά μία ανείπωτη ερωτική ιστορία.
Δεν θέλω να σας αποκαλύψω τίποτε άλλο, πραγματικά, η ταινία είναι καταπληκτική και μακάρι να βρει την ανταπόκριση της αξίζει. Το χόλιγουντ θα ακολουθήσει δεύτερο και καταϊδρωμένο τα επόμενα χρόνια, να είστε σίγουροι.
ταινιάρα. θέλω κι εγώ να γράψω κάτι γι' αυτήν την ταινία και όλο το αναβάλλω!
ΑπάντησηΔιαγραφήεσύ ετοιμάσου για shorter! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήέτοιμος είμαι!! τι θέση έχεις;;
ΑπάντησηΔιαγραφήδε θυμαμαι ρε, τα εβγαλε μια συναδελφος με πιστωτική και δεν έχω ιδέα. πήρα με 28 Ε κάπου κάτω.. :/
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα καλα οκ εγω ειμαι 3-4 σειρα κάπου δεξιά! θα σε δω υποθέτω :)
ΑπάντησηΔιαγραφήείσαι ο τέταρτος που μπαίνω σήμερα για να συμφωνήσω μαζί του ...ότι ποιητικότερο έχω δει τελευταία
ΑπάντησηΔιαγραφήνεότερες πληροφορίες μου λένε ότι είμαι ένατη σειρά, στάνταρντ θα τα πούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραλίγο θα το είχαμε ποστ την ίδια μέρα. Έχω χάσει την μιλιά μου. ΕΠΟΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπίστευτη ταινία πραγματικά, instant classic που λένε... θα προσπαθήσω τώρα να γραψω δύο λόγια για όσους δεν έχουν ακούσει περί τίνος πρόκειται. Πρέπει να διαδώσουμε τα καλά νέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήαν ειναι αυτό έπος, τι είναι αυτό;;
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=bIH_yS9o8D8
χεχεχεχεχε!
το σπαμ δεν έχει όρια, ε?
ΑπάντησηΔιαγραφήτουλάχιστον σπαμάρετε σε κάποιο άλλο ποστ :(
ti de sou arese?
ΑπάντησηΔιαγραφήgia na doume twra..
http://www.youtube.com/watch?v=6x6AHBf9s8U&feature=related
αχαχαχα ρε οκσι το ισοπέδωσες το post αλλά χαλάλι χαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστούργημα;
ΑπάντησηΔιαγραφήοντως πολυ καλή ταινία.. σήμερα στο κολυμβητήριο έβλεπα με άλλο μάτι τους συν-κολυμβητές, με μια επιφύλαξη να πω..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω δει σε πολλά πολλά μπλογκς πολυ καλά λόγια για την ταινια,τοσα που θα νόμιζες οτι είναι το blockbuster της χρονιας! ας ελπίσουμε και ο μέσος θεατής να την τιμήσει. ολο αυτο το ψυχολογικο υποβαθρο που κυλάει υπόγεια σαν το παγωμένο ποτάμι της ταινίας, σε συγκλονίζει. Πολύ καλό ποστ για την ταινία είναι και αυτό http://mermyblue.blogspot.com/2009/03/let-right-one-in-lat-den-ratte-komma-in.html
Αυτό είναι που κατηγορούν τους Έλληνες bloggers για "ελιτισμό"... Μακάρι ειλικρινά να σηκωθούν έστω και 10 άτομα από τον καναπέ που βλέπουν Πετρούλα κάθε βράδυ και να πάνε να δούνε τέτοιες ταινίες επειδή το διάβασαν κάπου. Πολύ χαίρομαι που βρίσκει μεγάλης ανταπόκρισης στο διαδίκτυο (και όχι μόνο), γιατί, ok, συμπαθητική ταινία το slumdog ή ο παλαιστής, και μένα με συγκίνησαν σε σημεία, αλλά ας δούμε και τον άλλο, νέο κινηματογράφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήυ.γ: προσοχή στις πισίνες...
Αγαπημένο φιλμ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν και άλλα που αγάπησα πολύ φέτος (όχι πάντως το slumdog και ο παλαιστής που αναφέρεις), αλλά αυτό θα το έβαζα μάλλον πρώτο.
Το πρωτοείδα στην Θεσσαλονίκη το Νοέμβρη. Ενδιαφέρον είχε και το Q&A με τον σκηνοθέτη στο τέλος της προβολής.
Η ταινία ήταν λέει κάτι καινούριο γι αυτόν αφού μέχρι τώρα γύριζε περισσότερο κωμωδίες!
Η επιλογή των παιδιών δεν ήταν τυχαία (ο λευκός ξανθός Όσκαρ σε αντίθεση με την σκούρα μελαχρινή Έλι).
Μάλιστα δεν γνωρίζανε από την αρχή ολόκληρο το σενάριο αλλά κάθε φορά τους δίνονταν μία-μία οι σκηνές τους.
Η Lina Leandersson που παίζει την Έλι είναι μισή Σουηδέζα - μισή Ιρανή!!
Υ.Γ: δεν έχω ξαναγράψει στο blog σου, αλλά σε διαβάζω ξέρεις συχνά
Διάβασα ότι δεν τους είπαν όλο το σενάριο για να μην τρομάξουν περισσότερο τα παιδιά! Πάντως παίζουν καταπληκτικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή*Στο blog συν-γράφουμε με τον oksikemia, να περνάς να αφήνεις τα σχόλιά σου :)
(* Εντάξει. Θα περνάμε να αφήνουμε σχόλια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάσια ταινία. Τα πάντα λειτουργούν αριστοτεχνικά (ο Ingmar Bergman θα ζήλευε). Η εκτεταμένη χρήση της σιωπής και το μουσικό ντύσιμό της (οι συνθέσεις των Glissando θα ταίριαζαν απόλυτα στο sοundtrack), οι ερμηνείες των παιδιών, το έξοχο σενάριο και η ποιητική σκηνοθεσία, ...
Glissando - Grekken
τι κομματάρα έδωσες mouxlaloulouda..
ΑπάντησηΔιαγραφήτι ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ. αλλά από πού το ξέρω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧε χε! Έλα ντε, από που το ξέρεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήχμ, νομίζω τελικά ότι μου θυμίζει αυτά τα 2 (αυτό και αυτό) τραγούδια για αυτό μου φαίνεται οικείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήμήπως υπερβάλλετε λίγο ρε παιδιά; οκ, σίγουρα ωραία ταινία με ωραίες εικόνες, ωραία σκηνοθεσία και φοβερό φινάλε, αλλά και τόσοι διθύραμβοι πια μου φαίνονται του ματς. θα μου πείς γούστα είναι αυτά..
ΑπάντησηΔιαγραφήυγ. εκτός και δεν κατάλαβα το μεγαλείο επειδή την είδα κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού φαγητού!
το υ.γ. έφταιγε μάλλον
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι σπάνια ταινία νίκο, εγώ θέλω να την ξαναδώ
κανονίζουμε να την δούμε παρέα next time
(εκτός αν θέλετε με την filmlover να κάνουμε εκείνο το αφιέρωμα στον Lynch!)
λοιπόν, τώρα που απέκτησα τηλεόραση θα διοργανώνουμε συχνά κινηματογραφικές βραδιές! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκο σινεμά αυτήν την ταινία, σινεμά!! (με το φαγητό βλέπω μόνο σειρές πλέον, οι ταινίες καταστρέφονται)
ΑπάντησηΔιαγραφήφίλε μου το βραδινό φαγητό θα έχει σάουντρακ Brian Blade!!!!!!! πόσο funky drummer ρε γμτ!
ΑπάντησηΔιαγραφήφανταστικός! θα ανεβάσω κανα δισκάκι που παίζει! ακούω brian blade fellowship τώρα, τσέκαρε και τις δουλειές του με τον Joshua Redman!
ΑπάντησηΔιαγραφή