- Μεγάλη Παρασκευή για το ίντερνετ. Ή μάλλον μία από τα ίδια; Το μέλλον θα δείξει. Έτριξαν τα δόντια και σε μερικά γνωστά blogs παγκοσμίως (τα οποία προβάλουν κυρίως παντελώς άγνωστες μπάντες από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη). Εγώ με απειλές και δικαστήρια δεν ξαναγοράζω ούτε τσίχλα πάντως...
- Τα χειρότερα όμως δεν είναι αυτά. Ο Μεγάλος αδερφός είναι εδώ: Σε ισχύ η Οδηγία για καταγραφή των διαδικτυακών δεδομένων.
- Μισώ το Πάσχα. Την Κυριακή θα τρώω σπαγκέτι. (ψέματα, κοκορέτσι έτρωγα από το πρωί!)
- το κατά Έλινγκτον * το κατά Vanity Fair
- 4 χρόνια. νομίζω ότι ήταν κυριακή των βαΐων όταν ξεκίνησα το μπλογκ. απρίλιος του 2005. στα πρώτα αθώα posts έβαζα τίτλους-στίχους από τραγούδια των smiths και έγραφα για το 7ιντσο των tenfoots που είχα αγοράσει σε κάποιο δισκάδικο του hornsey [για 30 p, αυτό το θυμάμαι γιατί έχει ακόμα την τιμή στο οπισθόφυλλο]. δεν ξέρω άλλον άνθρωπο που να έχει δίσκο των tenfoots ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΟΝΣΙΕ ΙΛΟ
- Τελικά έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο πιο φανατικός υποστηρικτής της Eurovision είναι ο Βαρθολομαίος. Καλά σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι ιεράρχες που παρακολουθούν στενά το θεσμό αυτό, αλλά ο πατριάρχης το κάνει και εκτός της βραδιάς του τελικού, όπου και αυτός σαν Έλληνας [και δη σε ξένη χώρα, με λησμονιές και τέτοια] μαζεύει τους άλλους φαναριώτες και βλέπουν το διαγωνισμό με πίτσες και μπύρες. Ελπίζω, εκτός από την ευλογία της παναγίας και των αγίων πατέρων που δίνει κάθε χρόνο στον τραγουδιστή μας για καλή επιτυχία, να θυμάται την ώρα της ψηφοφορίας να το γυρνάει στο τουρκικό κανάλι και να ψηφίζει στα νούμερα που δίνει η τουρκική τηλεόραση όπως οι φοιτητές στην Αγγλία που το θεωρούν εθνικό καθήκον να υποστηρίξουν ό,τι σαχλαμάρα στέλνουμε εμείς και τα αδέρφια μας οι Κύπριοι. ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ GSUS
- Ο Ματ είναι 37 ετών. Εργάζεται στο δορυφορικό κανάλι Vh1. Και πέρυσι έπαθε ένα κάταγμα στο πόδι που τον ανάγκασε να κυκλοφορεί με δεκανίκια. Τότε ήταν που κατάλαβε τι δύσκολο που είναι να κυκλοφορεί ένα άτομο με αναπηρία στη Νέα Υόρκη. Έπαιρνε το μετρό από το Μπρούκλιν, όπου μένει, για το Μανχάταν, όπου δουλεύει, και σπανίως έβρισκε θέση να καθίσει. Στεκόταν επίτηδες μπροστά στις θέσεις για άτομα με ειδικές ανάγκες και παρατηρούσε τους ανθρώπους που τις είχαν καταλάβει. Στην αρχή αισθανόταν απλώς έκπληκτος. Ύστερα άρχισε να θυμώνει. Κι όταν είδε πως τίποτα από αυτά δεν βοηθούσε, αποφάσισε να χαλαρώσει και να το απολαύσει. Άρχισε να φωτογραφίζει με την κάμερα του iΡhone τα παχύδερμα που τον προκαλούσαν. Και να δημοσιεύει τις φωτογραφίες τους σε ένα μπλογκ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΠΛΟΓΚ: ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
- Γι αυτό, εδώ και πολύ καιρό, έχω αποφασίσει να δίνω το εισιτήριο μου – σ' ένα νέο παιδί. Όχι σε έναν συνομήλικο μου ή μια ηλικιωμένη κυρία. Όχι γιατί κι αυτοί δεν το έχουν ίσως ανάγκη, αλλά γιατί αισθάνομαι οτι μπορεί άθελα μου να προσβάλω και κάποιον. ΚΑΙ 'ΜΕΙΣ ΠΡΟΚΟΠΗ
- Ένα ποστ που σηκώνει τεράστια συζήτηση: Πέντε απογοητεύσεις από το πρώτο τετράμηνο του 2009 (θα την κάνουμε μάλλον αργότερα -ή θα τους ξεχάσουμε ήδη)
Might stop listening to bloghouse/low-end + lofi production that has become ’so authentic’ these days, and might only listen to music produced with the WALL OF SOUND technique. Think it is a fancy term for ‘using a bunch of layers.’ I hope that they at least give Phil Spector a Macbook in jail so that he can still produce music using GarageBand/Ableton. Think that he could still really churn out some bangers. από τα καλύτερα ποστ που έχει κάνει ποτέ ο άτιμος ο ρούνοφ!!!
- Μήπως ο Γιώργος Χατζιδάκις σας το απαγόρευσε με τη λογική του να μη σπάσει ένας αδιαίρετος κύκλος τραγουδιών; Το συνήθιζε αυτό και ο Μάνος. Αυτά είναι σαχλαμάρες! Δε συμφωνώ με τον τρόπο που έχει χειριστεί το έργο του θετού του πατέρα, πιστεύω αντίθετα ότι του έχει κάνει και κακό. Τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι είναι για να τραγουδιούνται, όχι για να εξαφανίζονται ή να εμφανίζονται ως πολύ βαρύγδουπα πράγματα! Έχει κάνει έργα επιπέδου λιντ, σαν τον Κύκλο του CNS και μερικά άλλα, όμως η πλειοψηφία του έργου του είναι τραγούδια και μάλιστα λαϊκά. Του άρεσε – δεν του άρεσε του ίδιου, ο Χατζιδάκις έγραψε για τον κόσμο ή αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο. Και σήμερα δεν τραγουδιέται πολύ ο Χατζιδάκις, κακά τα ψέματα. ΑΡΛΕΤΑ
- Δεν δίνω πάνω από 6 μήνες ζωής στο BHMA Premium… [και πολλά λες] συνέχεια
- Αισθάνθηκα ντροπή, μεγάλη, ατελείωτη και βασανιστική ντροπή. Για τη γενιά μου. Αυτή που είδε και γεύτηκε όλα αυτά που έγιναν στον κόσμο τα τελευταία πενήντα χρόνια και δεν κατάλαβε τίποτα. Ντροπή γιατί έχει ακόμη την αναιδή απαίτηση να βρίσκεται στη σκηνή και να προτείνει μέτρα. Γιατί δεν έχει επίγνωση ότι όλα αυτά τα πενήντα χρόνια όχι μόνο δεν κατάφερε να παρακολουθήσει ενσυνείδητα τα διεθνή συμβαίνοντα, αλλά θεωρεί αυταπόδεικτο ότι κάνει αυτό που πρέπει. Δεν αντιλαμβάνεται ότι τις μεγάλες ευκαιρίες τις έκαψε η ανικανότητά της να καταλάβει. Εντέλει ντροπή και θυμός μαζί. Ντροπή γι’ αυτά που έκανε και δεν έκανε η γενιά μου. Θυμός γιατί δεν φουσκώνει το μεγάλο κύμα που θα κάνει αυτή τη γενιά να πάρει τα βουνά, ν’ αφήσει τους νέους ανθρώπους που αγωνιούν όχι στο δρόμο με διακοπές, ούτε στις καταλήψεις στο πανεπιστήμιο. Αυτούς που δουλεύουν σιωπηλά και ονειρεύονται κάτι πιο απλό, πιο χειροπιαστό, πιο εφικτό. Αυτούς που αντιμετωπίζουν κάθε μέρα την απογοήτευση και δεν χάνουν την ελπίδα τους ότι κάτι μπορεί να γίνει. Αυτούς που στις δημοσκοπήσεις ψηφίζουν τον Κανένα. Ντροπή λοιπόν, θυμός και τώρα απελπισία, όχι απογοήτευση αλλά απελπισία. Η απογοήτευση μπορεί να είναι στιγμιαίο έγκλημα. Η απελπισία είναι θάνατος. ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ [εκείνη τη <<Δράση>> τι την ήθελες? Όπου φυσάει ο άνεμος]
- greek apple
- Το Πάσχα του 2009 ήταν υπέροχο αν και κάπως ζεστό. Λίγο έλειψε να καεί η πλάτη μου έτσι όπως ήταν γυμνή μέχρι τη μέση. Τελοσπάντων. Μου έραψαν για την Ανάσταση ένα φανταστικό λιλά φόρεμα από μετάξι με κεντημένα λουλούδια και δαντέλα. Το φόρεμα είχε στενή μέση και φουρό, βαθύ ντεκολτέ τονισμένο με στρασάκια. Ο,τι πρέπει για το μαυρισμένο μπούστο μου. Πίσω άφηνε, όπως είπαμε, ακάλυπτη την πλάτη και εφάρμοζε τέλεια στο κορμί μου που είναι λαμπάδα. [niemandsrose]
- ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΓΑΪΤΑΝΟ!
24 Απριλίου 2009
Shortnotes of the -last- Week (του πάσχα)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου