Δημήτρης Κανελλόπουλος @ avopolis/otherside
// ok, κι εγώ σκέφτομαι να του πω 203 αντεπιχειρήματα-αλλά κατά βάθος έχει δίκιο.
27 Ιουλίου 2009
What really matters...
Αλλά το κορυφαίο όλων είναι οι U2. Ναι, ναι, ξέρω, θα αρχίσετε πάλι να μου λέτε κάποιοι από εσάς για τους Αnimal Collective, τους Fuck Buttons κι ένα σωρό ονόματα ακόμα που δίνουν καταπληκτικές συναυλίες (μπροστά σε 300-400 άτομα) και αποτελούν την πεμπτουσία της μουσικής. Μαλακίες. Μαλακίες. U2 φίλοι μου. Και ειδικά η 360 tour. Ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω από το σαββατιάτικο live τους στο Βερολίνο, από όλα όσα είδα εκεί. Ένα μεγάλο γκρουπ, από τα τελευταία σούπερ γκρουπ της μουσικής. Με πολλά σημαντικά τραγούδια και με ανεπανάληπτο θέαμα. [...] Αλλά, πάνω απ΄ όλα είναι η μουσική. Είναι το Where The Streets Have No Name, είναι το With Or Without You, είναι το Unforgettable Fire. Και εντάξει, μπορεί ο Bono να κάνει ένα σωρό φαιδρά τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν πρέπει να τα κάνουμε όλα ίσωμα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
θεωρω και το Achtung Baby ξεχωριστο
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ για να είμαι ειλικρινής δεν τρελαίνομαι για κανένα full album των U2 (για κάποια τραγούδια, ναι) αλλά συμφωνώ με αυτό που λέει, πως είναι ωραίο να φτιάχνεις κάτι που μεταφέρεται σε μεγάλη κλίμακα χωρίς απώλειες -πόσο μάλλον αν είναι και διασκεδαστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα αριστουργήματα του δωματίου βέβαια έχουν άλλη "χάρη", ωστόσο δεν θα αντέχαμε μία ζωή μόνο μ' αυτά. Εγώ σίγουρα όχι.