Albums of the Week (4/52)

Songs of an Other
Savina Yannatou & Primavera en Salonico
World, Jazz, Folk
ECM, 2008











Η Σαβίνα Γιαννάτου παράγει σημαντικότατο έργο τα τελευταία χρόνια με τις ηχογραφήσεις της στην ECM, όπως και στην Λύρα παλαιότερα, έργο το οποιο προφανώς θα αναγνωρίσουμε μετά από καμιά δεκαετία όπως του αξίζει. Το Songs of an Other κυκλοφόρησε προς το τέλος του 2008 και είναι ο καλύτερος δίσκος της με τους Primavera en Salonico κατά την γνώμη μου. Τραγούδια για την συγκομιδή της ελιάς, παράκλησης για βροχή, τραγούδια από την Αρµενία, τη Σερβία, το Καζακστάν τη Νότια Ιταλία, ένα εβραϊκό τραγούδι του 16^ου αιώνα, ο Γιάννης και ο Δράκος σε μία εκπληκτική 7λεπτη -πώς να την πεις;- διασκευή, θρησκευτικοί ύμνοι, νανουρίσματα... Όλα κάτω από την μοναδική φωνή της Σαβίνας Γιαννάτου και τις ενορχηστρώσεις του Κώστα Βόµβολου (με τη συµµετοχή όλου του γκρουπ). Δεν υπάρχουν όρια σε αυτό το δίσκο, από την επιλογή των τραγουδιών ως τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και τα επικίνδυνα περάσματα της φωνής της. Το αποτέλεσμα είναι περισσότερο jazz απ' οτιδήποτε άλλο, μία υπνωτική ηχογράφηση, σχεδόν μαγική.

4/5
(*στο μέλλον θα βαθμολογείται συχνά παραπάνω)

Αγαπημένα: O Yannis kai o Drakos, Saseri Hovin Mernem



Dunung
Coti K
Electronica
Antifrost, 2008












Είχα διαβάσει πολλούς διθυράμβους προτού ακούσω αυτό το δίσκο, η ίδια η ακρόασή του όμως δεν δικαιολόγησε αυτή την προσμονή που μου είχε δημιουργηθεί. Όχι πως δεν μου άρεσε ο δίσκος, αλλά οι συγκρίσεις με τον Steve Reich, τον Keith Jarrett ή τον Erik Satie καλύτερα να αποφεύγονται. Είναι ένα έργο που διαθέτει αυτό που λέμε "ήρεμη δύναμη", απόλυτα ελεγχόμενο και γεμάτο αυτοπεποίθηση, είναι όμως ολότελα κλεισμένο στον εαυτό του. Συνήθως λατρεύω τέτοιους ενδοσκοπικούς, αποδομητικούς δίσκους, οι ως τώρα ακροάσεις του όμως δεν με "χτύπησαν" όσο θα περίμενα. Ίσως μου διαφεύγει κάτι εδώ και μου παρουσιαστεί εν καιρώ, δεν το αποκλείω -ίσως κάποια στιγμή που θα ανασυγκροτώ δυνάμεις για έναν υψηλότερο στόχο.

3/5

Αγαπημένο: (Ri)Sveglio
abandoned interview

2L8
He & She, Angry Enough to Keep Loving in the Dark Ages
???
Inner Ear, 2008












Προσπαθώ εδώ και μία εβδομάδα να γράψω κάτι για αυτό το δίσκο που κυκλοφόρησε λίγο πριν κλείσει η προηγούμενη χρονιά και δεν τα καταφέρνω. Είναι πράγματι μία "επική περιπέτεια της καθημερινότητας" όπως έγραψε ο pop babylon και ένας δίσκος που ακόμα κι αν δεν σου αρέσει, οφείλεις να αναγνωρίσεις τη σημασία του. Όπως πρέπει να αναγνωρίσουμε και το θάρρος της Inner Ear, που υποστηρίζει τόσο δυναμικά το όραμα των καλλιτεχνών της. Είχα να συναντήσω τέτοια έκπληξη για ελληνική κυκλοφορία από τον kAFkA του Socos που είχε βγάλει η Puzzlemusik. Περισσότερα για τον δίσκο θα μας πει η elafini: "Τα δύο κεντρικά πρόσωπα λαχταρούν να αγαπηθούν και να αγαπήσουν, το καθένα με τον δικό του τρόπο. Αυτός, βαθιά ερωτευμένος, ξεγυμνώνει τα συναισθήματά του μπροστά της, καλώντας την σπαρακτικά ξανά και ξανά (όπως αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στο Josephine) για να παρατηθεί τελικά ερωτικά πληγωμένος. Αυτή, όπως και η Καφκική Ζοζεφίνα που γήτευε μυστηριωδώς τα πλήθη με το συρριστικό, σχεδόν ανυπόφορο τραγούδι της και τους μετουσίωνε την αγάπη της για τη μουσική, αντιλαμβάνεται πολύ καλά τη δύναμη της γοητείας της. Ανάμεσά τους κυκλοφορεί μια χορωδία μηδενιστών ποιητών, που με ειρωνικό τρόπο γυρνά επιδεικτικά την πλάτη σε κάθε τι όμορφο και ποιητικό, αποζητώντας ωμό κρέας και το Στοιχειό. Ο ονειροπόλος και αλλόκοτος σύμβουλός τους." Δεν έχω να προσθέσω τίποτα, join the resistance, fall in love!

3,5/5

Αγαπημένα: Excuse me, but I just have to explode (Part I & II)


Sleepin Pillow
Apples on an Orange Tree
Pop/Rock
Archangel, 2008










Τελικά, το καλύτερα κρυμμένο μυστικό της εγχώριας παραγωγής του 2008 δεν ήταν ούτε ο Coti που λέγαμε παραπάνω, ούτε ο Serafim Tsotsonis που θα δούμε στο επόμενο Albums of the week, ήταν αυτή η θεσσαλονικιώτικη μπάντα, επόμενο βήμα του τραγουδιστή των Universal Trilogy, Κίμωνα Χαραλάμπους, με ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο. Ακούω ότι στα live τους βγαίνουν μεταμφιεσμένοι και χρησιμοποιούν πάντοτε τα ψευδώνυμά τους, ενώ όλοι μένουν κατάπληκτοι από την ανάμιξη trip hop, παραδοσιακής μουσικής, κλαρίνου και ηλεκτρόνικα, όλα πάνω σε μια pop/rock φόρμα, που πατάει μάλιστα άνετα σε σύγχονο -αγγλικό- στίχο. Μεταξύ μας βέβαια, ούτε τις μάσκες χρειάζονται, ούτε τα ανατολίτικα γυρίσματα σε αρκετά τραγούδια τους. Αν κοιτάξουν προς νέα μουσικά ερεθίσματα, πραγματικά θα έχουμε πολλά να περιμένουμε.

4/5

Αγαπημένα: Instrument of time (κομματάρα!), Winter Dreams, Amplifier in my heart