Albums of the Week (1/52)

πρόβλεψη: το 2009 θα δώσει καλύτερους δίσκους από το 8
***

Antony and the Johnsons
Crying Light
Rough Trade*, 2009
(*για την Ευρώπη)
Singer/Songwriter, Chamber Pop










Άντε να βγάλεις δίσκο μετά το I am a bird now... Ο Antony χάθηκε στις συνεργασίες και στις συνεντεύξεις, συνεργάστηκε με την Bjork, τραγούδησε τον χορευτικό ύμνο του 2008 (!!!) και λίγο-πολύ όλοι ήμασταν σίγουροι ότι ο επόμενος δίσκος θα ήταν μία μικρή αποτυχία. Πόσο λάθος... Στο τρίτο του album ο Antony Hegarty εγκαταλείπει το ερμητικά κλεισμένο σύμπαν του εαυτού του και παρότι τα συναισθήματα δεν είναι φυσικά αισιόδοξα, το Crying Light είναι πιο εξωστρεφές. Το I am a bird now σου έδινε την εντύπωση ότι κρύφτηκε από όλη την Νέα Υόρκη και κλειδώθηκε στο δωμάτιό του για μήνες, για να το ηχογραφήσει πριν αυτοκτονήσει. Τώρα θα θρηνήσει για όλους μας [περισσότερα πάνω σ' αυτή την άποψη έγραψε σε αυτό το εξαιρετικό κείμενο ο gone4sure]. Οι στίχοι του Another World για παράδειγμα (I need another world/this one is nearly gone) σχολιάστηκαν αμέσως στην Αμερική ως μία κραυγή αγωνίας παρόμοια με τα βιβλία του Κόρμαν ΜακΚάρθυ (Ο Δρόμος, Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους κτλ.). Αλλαγή κατεύθυνσης; Αυτό θα το δούμε. Το σίγουρο είναι ότι κατάφερε να δραπετεύσει δημιουργικά από το βάρος της προηγούμενης επιτυχίας του. Μου άρεσε όλος ο δίσκος, αν και θα προτιμούσα την θέση ενός εκ των δύο πρώτων κομματιών να την είχε το Shake that Devil από το EP του Another World που βγήκε πριν λίγους μήνες. 3/3 που λέτε o Antony. Artist of the decade?

4,5/5

Αγαπημένα: One Dove, Another World

antonyandthejohnsons





Animal Collective
Merriweather Post Pavilion
Domino, 2009
Neo Psychedelia, Psychedelic Pop, Electronic... κ.α.










Merriweather is the soundtrack for the ultimate hippie/ambient tribal dance party, a giddy, freewheeling, psychedelic beast of an album, full of big beats, trippy drones and glistening synths dancing around the band’s rich, reverb-drenched, fugue-like vocal layers. [Rolling Stone]
Call it searching for the perfect peak. Merriweather plays like the summation of a long, strange trip, combining the group's career touchstones: harmonic Beach Boys pop, African tribal chants, minimalism, minimal techno, psychedelia, and dub. [Spin]
Αυτά για να πάρετε μία ιδέα του ήχου αυτού του δίσκου. Δίσκου που θα τερματίσει σίγουρα ανάμεσα στα πρώτα, κάπου εκεί στα τέλη Δεκέμβρη '09. Ασφαλέστατο στοίχημα, ποντάρετε από τώρα όσοι ενδιαφέρεστε, πολλά περιοδικά θα το έχουν και νουμ. 1. Σίγουρα όχι εγώ βέβαια, δεν είναι ο ήχος που ακούω εύκολα, ούτε έχω δεθεί με το συγκεκριμένο συγκρότημα. Πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι αυτό είναι το καλύτερο album τους so far και δείχνει πόσο καλύτερα αποτελέσματα έχουν όταν ηχογραφούν μαζί και όχι σε side project του κάθε μέλους. Όταν δε φτιάχνουν τραγούδια σαν το Summertime Clothes (τι κομματάρα) ή το απρόσμενο My Girls, τότε πάω πάσο. Ενδιαφέρων δίσκος εν ολίγοις, οι fan του συγκροτήματος θα ξετρελαθούν πιστεύω.

4/5

Αγαπημένα: Summertime Clothes, My Girls

myanimalhome | track-by-track review | another one with youtube videos





Dälek
Gutter Tactics
Ipecac, 2009
Experimental Hip Hop, Noise, Political Hip Hop











"It's purely hip-hop, in the purest sense. If you listen to what hip-hop has historically been, it was all about digging in different crates and finding different sounds, and finding different influences to create. If Afrika Bambaataa wasn't influenced by Kraftwerk, we wouldn't have 'Planet Rock.' So, in that sense, what we do is strictly hip-hop. - MC Dälek, Chicago Sun-Times.
Άντε να πεις τώρα ότι δεν σου αρέσει τόσο πολύ το hip-hop έτσι κι αλλιώς! Όταν ακούς στην εισαγωγή ακόμα του δίσκου τον Dälek να λέει: “America’s chickens are coming home to roost” ... "Blessed Are They Who Bash Your Children's Heads Against A Rock"!!! Δεν ξέρω αν αυτό είναι επίδειξη θράσους ή μία μουσική του underground που βγαίνει στο προσκήνιο για να συναντήσει μεγαλύτερα ακροατήρια (μάλλον το πρώτο), αλλά εδώ ο MC δεν μασάει καθόλου τα λόγια του. Υπάρχουν και κάποια μελωδικά κομμάτια που θα θυμίσουν το Abandoned Language, αλλά τον πρώτο λόγο έχει ο θόρυβος, οι σκοτεινές κιθάρες, τα μπάσα, το μιξάρισμα και κυρίως η ορμή με την οποία ερμηνεύονται τα κομμάτια (live θα είναι πολύ δυνατό το αποτέλεσμα!). Πολύ δυνατός δίσκος.

4/5

Αγαπημένα: Blessed Are They Who Bash Your Children's Heads Against A Rock, 2012 (The Pillage)

myspace



Παύλος Παυλίδης & B-Movies
Live
Από τις παραστάσεις 22 & 23 Μαρτίου στο Θέατρο Απόλλων, Ερμούπολης Σύρου
Archagel, 2008
Τραγουδοποιός








Live εξομολόγηση από τους δύο προσωπικούς δίσκους του Παυλίδη μαζί με κάποια διαλεγμένα τραγούδια από την εποχή των Σπαθιών που ακούγονται εντελώς αλλιώς, απαλλαγμένα από το βάρος του θορύβου (και του κοινού τους αν θέλετε, που έψαχναν συχνά μία απάντηση στις Τρύπες και τίποτε περισσότερο), το Live της Σύρου έρχεται να καθιερώσει τον δημιουργό του στις μουσικές συνειδήσεις μας. Αυτό που κάνει περισσότερο εντύπωση (πέραν του ότι αν δεν χειροκροτούσαν στο τέλος κάθε τραγουδιού δεν θα είχες καν την υποψία ότι πρόκειται για ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ) είναι η σιγουριά, η αυτοπεποίθηση με την οποια ερμηνεύει ο Παυλίδης. Όλη η συναυλία είναι πάνω του, στην φωνή του. Γι' αυτό επικρατεί ησυχία στο θέατρο, δεν θέλουν να χάσουν την ανάσα του. Το αποτέλεσμα είναι ένα απόλυτα δεμένο σύνολο τραγουδιών σε ακουστικές εκτελέσεις που σε αναγκάζουν να τα προσέξεις και τα να ανακαλύψεις εκ νέου. Από τους καλύτερους live δίσκους που μπορείς να βρεις τα τελευταία χρόνια.

4/5

Αγαπημένα: Όταν πεθαίνει γύρω κάθε ομορφιά (καινούργιο κομμάτι), Βροχοποιός

***
εδώ 19 albums που περιμένει ο winter φέτος