Albums of the Week (12/52)

Αλκίνοος Ιωαννίδης
Νεροποντή
Έντεχνο
2009












6 χρόνια μετά τις Περιπέτειες ενός Προσκυνητή, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε, πιο ώριμος, πιο ουσιαστικός, λιγότερο εμπορικός και με διάθεση εξερεύνησης. Ο νέος του δίσκος δεν περιέχει κανένα σουξέ, εντός ή εκτός εισαγωγικών, έχει όμορφους στίχους και περίεργα έγχορδα, πνευστά, κοινωνικό σχολιασμό, μία αφιέρωση στο παιδί του και έναν άνεμο Μιχάλη Σιγανίδη. Στην Πατρίδα σχολιάζει πως "Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι κι απ’ την Ομόνοια/να πετάνε δακρυγόνα στο πυροσβεστικό/στο παράθυρο εικόνισμα άνθρωποι σαν λαμπάδες/και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό" ενώ "Καμιά φορά πάω στα τέσσερα στο κρεβάτι, γελοίος και ένδοξος, θριαμβευτικά ηττημένος. Αυτό ακριβώς περιγράφω στο τραγούδι Μια νύχτα, στον τελευταίο δίσκο. Ίσως είναι ένα είδος εγωισμού όλη αυτή η εσωστρέφεια" (πηγή). Είναι σημαντικός δίσκος η Νεροποντή, ειδικά τώρα, που το ελληνόφωνο τραγούδι πνέει τα λοίσθια. Θα ακουστεί πολύ και νομίζω ότι της αξίζει. Προσωπικά, θα κρατήσω τα μικρά της διαμαντάκια, όπως το "Μετακόμιζα θυμάμαι μ' ένα αμάξι/τώρα όλα τα ζητώ για να 'μαι εντάξει" και το λυρικό ξέσπασμα του "Εις μνήμην".

4/5

Αγαπημένα: Εις μνήμην, Μη με κλειδώνεις, Πατρίδα



Felizol
Birthdays
Electronica?
2009












Περίμενα ότι θα είναι καλός δίσκος, αλλά όχι πως θα δεθώ τόσο μαζί του. Ίσως φταίει αυτή η "περίτεχνη αποδόμηση μελωδιών, ένα παζλ εικόνων (σκηνοθέτης γαρ) και συναισθημάτων με πολλές εκδοχές, κομμάτια και θρύψαλα ηλεκτρονικής ποπ, ένα όμορφο ταξίδι με πολλά εμπόδια, που μπορεί να σε πάει αλλού κάθε φορά που τον ακούς", όπως έγραψε και ο Μάκης Μηλάτος και συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Ο δίσκος ταξίδεψε ήδη σε διεθνή blogs και, σχετικά με την συζήτηση που κάνουμε αρκετά συχνά εδώ αλλά και αλλού, το κατα πόσο δηλαδή ένας ελληνικός δίσκος μπορεί να ακουστεί στο εξωτερικό, το birthdays νομίζω πως είναι ένα καλό παράδειγμα. Το lemonpie μπορεί να ακουστεί παντού, έχει και μία διασκευή στο kiss του Prince, συμμετέχει και η Σαββίνα Γιαννάτου (μεταξύ άλλων). Όπως και να 'χει, εμείς μπορούμε να το απολαύσουμε εδώ και τώρα. Από τα καλύτερα ντεμπούτα που έχουμε ακούσει και σίγουρη υποψηφιότητα για τον καλύτερο ελληνικό δίσκο της χρονιάς (αναμένουμε και τους Κόρε.Ύδρο. βέβαια).

4/5

Αγαπημένο: Lemonpie, Lullaby (μου θύμισε το μωρό της Ρόζμαρι!)



Νίκος Πορτοκάλογλου
Στροφή
Έντεχνο;
2009












Το ξέρω πως όλα χαθήκανε τώρα / το ξέρω το κάστρο σου έχει καεί / το ξέρω πως ψάχνεις μιαν άγνωστη χώρα / μια χώρα καινούργια που κρύβεται εκεί / μετά το σκοτάδι, μετά τη σιωπή / Κι όπως πάλι ανοίγει η παλιά πληγή / ο θυμός σε πνίγει για τα χρόνια που έχουν πια χαθεί / Κι όπως πάλι τρέχεις πάνω στη στροφή / ξέρω δεν προσέχεις / πόσα έχουν για πάντα κερδιθεί.... Πώς να μην συμπαθήσεις έναν δίσκο που ξεκινάει με τα παραπάνω λόγια; Τον Πορτοκάλογλου πάντοτε τον εκτιμούσα, γιατί δεν έβγαζε αυτό το στόμφο των συναδέλφων του στα τραγούδια του, δεν προσπαθούσε να σε πείσει για κάτι, έλεγε απλά την ιστορία του. Το ίδιο κάνει και στην Στροφή, που από τον τίτλο της ακόμη υποδηλώνει αλλαγή πορείας, μετά από περίοδο (προσωπικής) κρίσης. Η διέξοδος είναι ένας διονυσιακός χορός, ένας μίνι ύμνος στο τίποτα της ζωής (ακούστε π.χ. το τραγούδι Ο τρελός θεός γιορτάζει). Στίχοι, μουσική, ενορχήστρωση και παραγωγή από τον ίδιο. Δεν είναι αριστούργημα, αλλά είναι γεμάτη αληθινά τραγούδια, βιωμένα απ' το πρώτο ως το τελευταίο.

3/5

Αγαπημένα: Στροφή, Ο τρελός θεός



Λιζέτα Καλημέρη
Δεξιά κι αριστερά
Έντεχνο
2009












Πρώτο τραγούδι: Οι τρεις ανθοί. Δεύτερο: Ήτανε αέρας. Ακολουθούν η Σαλώμη, Το Μυστικό και όλες οι γνωστές της επιτυχίες. Είναι μία όμορφη συλλογή για τους θαυμαστέ της, ενώ όσοι έχουν την υπομονή να ακούσουν και το δεύτερο δισκάκι θα ανακαλύψουν και τραγούδια που ίσως δεν είχαν ακουστά, περισσότερο λαϊκά (ή παραδοσιακά αν θέλετε), κρυμμένα από τα ραδιόφωνα, αλλά εξίσου καλοτραγουδισμένα. Η φωνή της Καλημέρη είναι το ίδιο γλυκιά παντού, αν δεν σου αρέσει, ένα best of δεν θα σου αλλάξει γνώμη.

3,5/5

Αγαπημένα: Οι τρεις ανθοί, Ήτανε αέρας, Η χαρτορίχτρα

***
είναι κουραστική αυτή η εναλλαγή παρόμοιων posts, το ξέρω, ωστόσο αυτή είναι η τελευταία εβδομάδα που χρωστούσα να αναρτήσω. μετά από σήμερα, θα είναι up to date όλη η σειρά.