Albums of the Week (8/9*)

U2
No Line On The Horizon
Pop/Rock
2009












Το single είχε διαρρεύσει περίπου ένα μήνα πιο πριν, αλλά κανείς δεν έδωσε και μεγάλη σημασία -μαλλόν το ίδιο θα συμβεί και με τον δίσκο. 5-6 φορές τον άκουσα κι αυτό καταναγκαστικά. ΟΚ, ποτέ δεν μου άρεσαν τρελά οι U2, αλλά είχαν κατά τόπους μερικά κομμάτια που σε κολλούσαν στον τοίχο -δεν θα βρείτε κανένα τέτοιο εδώ. Βασικά είναι αυτό ακριβώς που περιμέναμε: μία από τα ίδια, απλή συντήρηση, δικαιολογία για να πάει το εισιτήριο 200 ευρώ στην επόμενη περιοδεία τους ("έχουν και καινούργιο δίσκο"). Φαντάζομαι θα περάσουν κι από 'δώ (και θα γεμίσει).

2/5

Αγαπημένο: το Magnificent δεν είναι και τόσο κακό τώρα που το σκέφτομαι




Mono
Hymn to the Immortal Wind
Post Rock
2009














Οι Ιάπωνες post-rockers επιστρέφουν 3 χρόνια μετά το You Are There με έναν δίσκο στα μέτρα τους, αναμενόμενα καλό και πιστό στο είδος. 7 αργόσυρτα κομμάτια με μεγάλες αναπτύξεις και αναπόφευκτα ξεσπάσματα κτλ. κτλ. Τα "κουσούρια" του post rock έχουν αναλυθεί πολλές φορές και οι οπαδοί του επιμένουν, ενώ οι υπόλοιποι μιλούν για μανιέρα που κατάντησε ανυπόφορη. Όλα γίνονται δεκτά, δεν περιμένει δα και το Hymn to the Immortal Wind κάποιος για να αλλάξει γνώμη. Σε όσους όμως αρέσει ο συγκεκριμένος ήχος, θα βρουν εδώ έναν απολαυστικό δίσκο.

3,5/5

Αγαπημένο: Burial at Sea




Madeleine Peyroux
Bare Bones
Vocal Jazz
2009














Συμπαθητικά μας είχε συστηθεί, βαρετή αποδεικνύεται η Αμερικανίδα (κι όχι Γαλλίδα-γεννήθηκε στην Αθήνα της Τζόρτζια) που τραγουδάει με τρόπο που θυμίζει την Μπίλι Χολιντέι. Αυτό είχε φανεί βέβαια και όταν είχε έρθει στον Βοτανικό και είχε εισιτήριο 50 ευρώ (τι με έπιασε σήμερα με τα εισιτήρια;) για ένα μετριότατο αποτέλεσμα -ασχέτως που οι εδώ κριτικοί έγραφαν διθυράμβους... Γλυκόπικρα τραγούδια, χαμένοι έρωτες και μελαγχολία, το πεδίο θα ήταν ιδανικό όντως, έλα μου όμως που μοιάζει με νουάρ χωρίς τσιγάρο, femme χωρίς fatale !

2/5

Αγαπημένο: ...χμ, το You All Over Again μου άρεσε λίγο (αλλά το You can't Do Me θα γίνει επιτυχία!)




Yeah Yeah Yeahs
It's Blitz
Synth Pop, Indie
2009














Άντε να πεις κακή κουβέντα για την Κάρεν Ο... ευτυχώς δεν χρειάζεται. Το It's Blitz είναι μιά χαρά δίσκος, σου αρέσει από την αρχή. Θα την γράψω την σημείωση όμως: Show Your Bones ή Fever to Tell δεν είναι. Είναι ροκ, είναι χορευτικό, είναι σέξι, καμία αντίρρηση, αλλά θα μπορούσε να έχει καλύτερα κομμάτια. Live βέβαια όλα αυτά θα διαλυθούν κάτω από την εμφάνιση της ΚΟ, αλλά, κουβέντα να γίνεται...

3,5/5

Αγαπημένο: Dull Life

***

ακούσατε τα 2-κολλημένα-σε-1 τραγούδια του burial από τον επόμενο δίσκο, έτσι; μαγεία...