A book, a movie and an old record (9/52)

Λέων Τολστόι
Ημερολόγιο Σοφίας
1904
PRINTA 2003














Αντιγράφω από τον εκδοτικό οίκο: "Το Ημερολόγιο Σοφίας, έργο των τελευταίων χρόνων της ζωής του Τολστόι, είναι το βιβλίο που ο ίδιος θεωρούσε ως τη σημαντικότερη συνεισφορά του στην ανθρωπότητα. Διαβάστηκε πολύ στην προεπανασταστική Ρωσία, απαγορεύτηκε και ξεχάστηκε την εποχή του κομμουνισμού, για ν' ανακαλυφθεί, ευτυχώς, ξανά πριν από μερικά χρόνια. Είναι ένας καθημερινός οδηγός που φωτίζει το μονοπάτι μιας ουσιαστικής ζωής μ' ένα φως που δεν σβήνει ποτέ. Αδίκως λογοκρίθηκε για έναν αιώνα, κι αξίζει αναμφισβήτητα μια θέση ανάμεσα στα λίγα βιβλία στην ιστορία μας που δε θα σταματήσουν ποτέ να μας διδάσκουν τι είναι σημαντικό στη ζωή. Μέσα σ' αυτό το απάνθισμα θρησκευτικών και φιλοσοφικών σκέψεων, τις οποίες ο Τολστόι άντλησε απ' την παγκόσμια πνευματική κληρονομιά, κάθε ένας από μας μπορεί να βρει κάποια λόγια που θ' αγγίξουν την ψυχή του και θα τον φέρουν πιο κοντά στην ουσία των πραγμάτων, την οποία τόσο επίμονα αρνείται σήμερα ο πολιτισμός μας". Sorry, αλλά θα πάω με τον κομμουνισμό αυτή τη φορά!!! Όχι άλλη κουλτούρα καφενείου και ηθική κατηχητικού. Μαζεμένες τιποτολογίες σε μορφή ημερολογίου, από τον Άγιο Αυγουστίνο ως το Ταλμούδ και απ' τον Κικέρων ως Ανρί Φρεντερίκ Αμιέλ (ποιος είναι αυτός;). Πώς το είχε πει εκείνο το ωραίο ο Νίτσε για τους Στοχασμούς του Πασκάλ; Ο θάνατος της λογικής σκέψης; Κάπως έτσι... Ακόμα δεν κατάλαβα γιατί το αγόρασα αυτο, ειλικρινά. Είναι ιδανικό δώρο για όσους περνάνε τα 70 πάντως (και δεν σκοπεύουν να ακολουθήσουν τα χνάρια του Γουώλτ Κοβάλσκι!).




Shane Carruth
Primer
Επιστημονικής Φαντασίας, Δράμα
2004














Αν σας άρεσε το Timecrimes που λέγαμε σε προηγούμενο ποστ, αυτή είναι η ταινία σας. Δημιούργημα του Shane Carruth, ο οποίος γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε αυτό τον θρίαμβο του (πραγματικά) ανεξάρτητου κινηματογράφου από το 2004, ένα φιλμ που διαρκεί 77 λεπτά, ενώ τα χρήματα τα οποία είχε εξασφαλίσει για γύρισμα επαρκούσαν μόλις για 80 - σε αρκετές σκηνές ακούγεται να ψιθυρίζει "CUT" για να θυμάται πού ακριβώς να το κόψει στο μοντάζ!!! Στην υπόθεση της ταινίας τώρα, έχουμε δύο νεαρούς επιστήμονες και φίλους που εργάζονται για την υλοποίηση μίας χρονομηχανής, μόνο που όταν αρχίσουν τα ίδια τα ταξίδια, θα διαπιστώσουν ότι έχουν να αντιμετωπίσουν κάτι περισσότερο από κάποια χρονικά παράδοξα (όπως γίνεται εξάλλου σε τόσες και τόσες ταινίες). Το primer πρωτοτυπεί στο φινάλε που δίνει, αλλά και στην αισθητική του: οι διάλογοι είναι κοφτοί, οι επιστημονικές έννοιες ανταλλάσσονται γρήγορα, τα κολεγιόπαιδα δουλεύουν στο γκαράζ με άσπρα πουκάμισα και μαύρες γραβάτες της πρωινής τους εργασίας και δεν τα αποχωρίζονται ποτέ. Δείτε την, όχι για τις λύσεις των εξισώσεων που μας δίνει ο Carruth, αλλά για πειστείτε πως μία ταινία δεν χρειάζεται πολλά λεφτά για να είναι όμορφη (Νύφες, Πολίτικη Κουζίνα και άλλες εθνικοχαϊδεμένες ιστορίες), αλλά φαντασία και σκληρή δουλειά. Όσοι αναγνώρισαν το π του Αρονόφσκι προφανώς θα την έχουν δει ήδη.




Χάρρυ Κλυνν
ΜΑΛΑΚΑ, πιο μαλακά
Σάτιρα
1984














Με λόγια και λόγια και λόγια / Σε φέρανε τούμπα ξανά / Κι ενώ σου την κάναν λαμόγια / Πάλι τους πίστεψες / ΜΑΛΑΚΑ, πιο μαλακά, / Πάλι τους πίστεψες πιο μαλακά / Μου λες να σε ξαναψηφίσω / Γιατί μου’ χεις φτιάξει πολλά / Την ψήφο μου για να τιμήσω / Είν’ απαραίτητο / ΜΑΛΑΚΑ, πιο μαλακά, / Να σου τη ρίξω κι εγώ μαλακά... Με κεφαλαία στην αρχή, για να αμφιβάλει κανένας για την σημασία των στίχων. Δεν βρισκόμαστε πια στο 1984 και ο Χάρρυ Κλυνν μπορεί να μην πουλάει πια 50.000 δίσκους, ωστόσο η πολιτική σάτιρα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, από τον Τζίμη Πανούση ως την Ελληνοφρένεια και από τον Λαζόπουλο ώς τον Πιτσιρίκο, αν και εδώ που τα λέμε, η πραγματικότητα γύρω μας την έχει ξεπεράσει: έχουμε φτάσει σε τέτοιο βαθμό ξεφτίλας που δεν μπορεί να περιγραφθεί. Ακούγοντας τώρα πια στην Χώρα του Πράσινου Ήλιου την ατάκα "ποιος τον @@ει αυτό τον τόπο;" δεν γελάει κανείς, αλλά καταλαβαίνουν σιγά - σιγά ακόμη και οι νεότεροι το πως φτάσαμε ως εδώ.

***
ξεκίνησα αυτή τη σειρά των posts με σκοπό να ανεβάζω ένα κάθε εβδομάδα για κάθε θεματική ενότητα, αλλά όπως μου έλεγε κι ο oksikemia σήμερα, μου έχουν ξεφύγει δύο εβδομάδες, όχι γιατί δεν προλαβαίνω να διαβάσω ή να ακούσω κάτι (ίσα - ίσα...), αλλά από καθαρή απροσεξία. θα προσπαθήσω να καλύψω το κενό το σαββατοκύριακο.