Στάθης ΤσαγκαρουσιάνοςΑντίο Παλιέ Κόσμε
(Συνομιλίες με αξιοσημείωτους ανθρώπους)
1999
ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟΣ 2007
"Οι συνεντεύξεις αυτές είναι αυτοσχεδιαστικές και σε μεγάλο βαθμό ηθικολογικές. Αντέχουν όμως, γιατί ο παραδειγματικός τους τόνος έχει ουσία, είναι βιωμένος και ακούγεται ως ειλικρινή συμβουλή από εκείνον που ξέρει προς εκείνον που ψάχνεται. Τώρα που όλη η γνώση και η πληροφορία είναι χύμα, αυτός που σηκώνει το χέρι και δείχνει την κατεύθυνση είναι και εκείνος που ανοίγει το δρόμο" σημειώνει ο Στάθης Τσαγκαρουσίανος στο εισαγωγικό σημείωμα αυτής της συλλογής - καταγραφής 21 "συνομιλιών" με "αξιοσημείωτους" ανθρώπους. Το ερώτημα δεν είναι εάν όντως ανοίγουν κάποιο δρόμο ή όχι, αλλά αν οι νεότεροι μπορούν να ανακαλύψουν κάτι τέτοιο. Και ως προς το τελευταίο, πολύ φοβάμαι πως η γενιά μου, εκεί γύρω στα 25 (και η επόμενη, πολλές φορές χειρότερα) δεν έχει τη διάθεση να ανακαλύψει ούτε δεύτερο δρόμο προς το περίπτερο για να πάρει τσιγάρα. Υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια, αλλά μιλώ πάντα επί του συνόλου. Και δεν εννοώ φυσικά μόνο το γεγονός ότι οι νεότεροι δεν διαβάζουν τίποτα που να είναι μεγαλύτερο από άρθρο αθλητικής στήλης, αλλά κυρίως την απροθυμία τους να ψάξουν ένα κάποιο χαρακτήρα στην ζωή τους, μία ακεραιότητα και μία συνεκτικότητα. Από την καφετέρια στο κυλικείο της σχολής και από το γραφείο του πολιτικάντη στην εξέδρα του Ολυμπιακού/Παναθηναϊκού/Πανσερραϊκού κτλ. Πού καιρός για διαμόρφωση προσωπικότητας... Κι αν ηθικολογώ ακατάσχετα με αφορμή ένα βιβλίο είναι γιατί προσπαθούσα να καταλάβω σε ποιους απευθύνεται. Η απάντηση είναι λυπηρή, αλλά τα άτομα που δίνουν ζωή στις σελίδες του δεν νομίζω πως θα απογοητεύονταν ιδιαίτερα. Ήξεραν (και ξέρουν) καλά την εικόνα που σχηματίζεται όταν η κατακάθεται η σκόνη του καιρού (πολύ βαρύς έχω γίνει τώρα τελευταία, πρέπει να το κοιτάξω - Η πρώτη συνέντευξη απ' όλες, με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, είναι ίσως και η πιο έντονη: ερωτήσεις κι απαντήσεις ανταλλάσσονται σαν μαχαίρια).
+11
Ρένος ΧαραλαμπίδηςΦτηνά Τσιγάρα
Ρομαντική Κωμωδία
2001
"Αν κοιτάξουμε γύρω μας, κοντά μας, στους φίλους μας, στα στέκια μας, στην καθημερινότητά μας, θα εντοπίσουμε πίσω από την επιφάνεια κάτι πραγματικά ενδιαφέρον. Θα ανακαλύψουμε έναν καμβά που συνυπάρχουν ταυτόχρονα το καθημερινό με το οριακό, το οργανωμένο με το αυθόρμητο, το απλοϊκό με το ευφάνταστο. Κάπου εκεί βρισκόμαστε και εμείς. Όλο αυτό το πανηγύρι των τρελών-λογικών και τών ρεαλιστών-ρομαντικών είναι το υλικό της ταινίας μου με τίτλο Φτηνά Τσιγάρα" (cheap smokes). Η καλύτερη μέχρι στιγμής ταινία του Χαραλαμπίδη (στην οποία γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί) είναι μια γλυκόπικρη περιπλάνηση ενός μποέμ τύπου στο κέντρο της Αθήνας, μεταξύ Ακροπόλεως και Λυκαβηττού, γεμάτη αμπελοφιλοσοφίες σε παρακμιακά καφέ, θεωρίες για το κυνήγι της γκόμενας, παράταιρη νοσταλγία για το πρόσφατο παρελθόν και απουσία κάθε σκέψης για το μέλλον. Είναι η καλύτερή του όχι γιατί είναι πιο προσεγμένη στη φωτογραφία, τη διανομή των ρόλων και τη μουσική της (κι ας ισχύουν και τα 3 στο ακέραιο), αλλά γιατί κατορθώνει να δημιουργήσει μία γλυκιά σχέση με τον θεατή, μιλώντας ταυτόχρονα για πράγματα που τον αφορούν, γυρίζοντας συνεχώς γύρω από το ίδιο σημείο, όπως ο ήρωάς της τριγυρνάει γύρω απ' την Ακαδημίας. Είναι και 'κείνο το άτιμο το summertime in prague...
Άκης ΠάνουΗ Ζωή μου Όλη
Λαϊκά
1974
ΜΙΝΟΣ
"Επειδή έχω ακούσει πάρα πολλές φορές και λένε Ο Καζαντζίδης είναι ο πρώτος τραγουδιστής, ο Μπιθικώτσης είναι ο πρώτος τραγουδιστής και τέτοια, λοιπόν: Ο Καζαντζίδης είναι αναμφισβήτητα ο πρώτος τραγουδιστής κι αυτό το λέω από τη δική μου σκοπιά, από τη σκοπιά ενός ανθρώπου που δίνει ένα ρόλο στον ηθοποιό να τον αποδώσει. Ο Καζαντζίδης είναι ο μόνος τραγουδιστής απ' όλους τους άλλους που στον δίσκο έχει συν. Προσθέτει μ' ένα περίεργο τρόπο: κοιτάει να μην ξεφύγει καθόλου από το τραγούδι, δεν το μαγαρίζει, δεν το μολύνει με την δική του προσωπικότητα, κάτι που κάνουν όλοι οι άλλοι τραγουδισταί". Τάδε έφη Άκης Πάνου, ο μεγάλος τραγικός ποιητής του 20στού αιώνα.
ένα-διαλλεγμένο, απ' αυτό τον υποδειγματικό λαϊκό δίσκο (ειδικά η Α' πλευρά)
ένα-διαλλεγμένο, απ' αυτό τον υποδειγματικό λαϊκό δίσκο (ειδικά η Α' πλευρά)
Διαβασα το βιβλιο του Τσαγκαρουσιανου.Ωραιες συνεντευξεις.Ειμαι 21.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπαρχουν πολλοι νεοι που διαβαζουν πραγματα εκτος απο τα αθλητικα.
Τα φτηνά Τσιγάρα για έναν περίεργο λόγο είναι η αγαπημένη μου ελληνικη ταινία.Είναι η πρώτη φορά ίσως που δεν με ενοχλεί που κάποιος έχει κλέψει το Swingers, το clerks,το smoke και το before sunrise και όχι δεν με ενοχλει αλλα μου αρέσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ήταν μόνο το Summertime in Prague?
Η σκηνή με το "Λευκό μου γιασεμί" στην καντίνα του Λυκαβητού και απαγγελια του "Στροφές Στροφάλων" του Εμπειρίκου, κάνουν την ταινία να μοιάζει με φαντασίωση.
blogo, μακάρι να κάνω λάθος στην εκτίμησή μου, αν και θα μου πεις το θέμα δεν είναι απλά ποσοτικό. Δεν μου αρέσει η μιζέρια, πάντα προσπαθούμε να ανακαλύψουμε δουλειές από νέους ανθρώπους, αλλά συχνά συναντά κανείς το κενό (και μάλιστα από την πλευρά του κοινού).
ΑπάντησηΔιαγραφήmitrelino, με αυτή την ταινία δεν μπορείς να είσαι πολύ αυστηρός, γιατί σε κερδίζει η ευαισθησία της και, ναι, δεν σε ενοχλούν οι -εμφανείς- επιρροές της. Μέχρι και η σκηνή του φινάλε μου άρεσε πάρα πολύ.
το βιβλιο του Τσαγκαρουσιανου μου αρεσε πολυ,συμφωνω μαζι σου για την συνεντευξη με τον Χριστιανοπουλο,και σε εμενα αρεσε περισσοτερο,"Τι θελεις,τι μπορεις και τι πρεπει"
ΑπάντησηΔιαγραφή