A book, a movie and an old record (του πάσχα)

Βασίλης Αλεξάκης
μ.Χ.
Ιστορικό Μυθιστόρημα
ΕΞΑΝΤΑΣ
2007








"Δεν αμφισβητώ ότι οι πατέρες της Εκκλησίας δανείστηκαν κάποια ρητορικά σχήματα από τους αρχαίους συγγραφείς, απάντησε ο Βεζιρτζής. Υπήρξαν ωστόσο θανάσιμοι εχθροί της κλασικής παιδείας και του πολιτισμού των αρχαίων. [...] Ο διασυρμός του ελληνισμού από την Εκκλησία υπήρξε τόσο συστηματικός ώστε οι Έλληνες αναγκάστηκαν ν' αλλάξουν όνομα, να μετονομαστούν σε Ρωμαίους, Ρωμιούς ή Γραικούς. Σε ορισμένες τοιχογραφίες του Αγίου Όρους απεικονίζονται μαζί με τους αγίους και τους αγγέλους διάφοροι φιλόσοφοι, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Πυθαγόρας. Όλοι φορούν στέμμα, έχουν μακριές γενειάδες και είναι ντυμένοι σαν Βυζαντινοί πρίγκιπες. Βαστούν ο καθένας τους έναν πάπυρο όπου είναι γραμμένη μια πλασματική φράση, που διακηρύσσει, για παράδειγμα, την τρισυπόστατη φύση του Θεού. Είναι γνωστό ότι η Εκκλησία επιδίωξε να προσεταιριστεί τους αρχαίους σοφούς, αυτούς τουλάχιστον που δεν κατάφερε να θάψει, παραποιώντας τη σκέψη τους. Αυτό άλλωστε δεν διδάσκονται οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ότι η αρχαιότητα παρέδωσε τη σκυτάλη του πολιτισμού στο Βυζάντιο; Ο χριστιανισμός, αγαπητέ μου φίλε, δεν συνεχίζει την αρχαιότητα, απλά την ακολουθεί όπως η νύχτα ακολουθεί τη μέρα. Η θεολογία αναιρεί τη φιλοσοφία. Η πρώτη απαντά σε όλα, ενώ η δεύτερη ξέρει κυρίως να ρωτά." (πηγή) Βραβευμένο βιβλίο, καυτό θέμα -αν και ταυτόχρονα πολυσυζητημένο-, μέτριο το αποτέλεσμα, αν και συμφωνούμε σε όλα. Δεν με πειράζει το επιφανειακό μυθιστορηματικό πέπλο (ένας φοιτητής κάνει την χάρη στην ηλικιωμένη σπιτονοκοκοιρά του και μαζεύει πληροφορίες για το άγιο όρος), όσο η αναπαραγωγή κάποιων κλισέ. Εντάξει, δεν περίμενα να γράψει και τον Αντίχριστο του Νίτσε (btw, έτσι ονομάζεται η νέα προβοκατόρικη ταινία του Τρίερ που διχάζει τους πάντες), αλλά θα μπορούσε να είναι πιο δυνατό το αποτέλεσμα. Ίσως έτσι βέβαια πέσει πιο εύκολα σε χέρια "νοικοκυραίων"... Μακάρι.

συνέντευξη




Robert Zemeckis
Contact
Επιστ. Φαντασίας
1997














Ποίηση! Έπρεπε να στείλουν έναν ποιητή... (Eleanor Arroway)

Είμαι μάλλον από τους λίγους που εξακολουθούν να συγκινούνται από ταινίες επιστημονικής φαντασίας (τι να σου πει το Star Trek όταν έχεις στην τσέπη σου ένα iPhone;), αλλά αυτή η αμερικανία του 1997 καταφέρνει μέσα από την απλοϊκή της ιστορία να μιλήσει για μεγάλα θέματα (και μάλιστα χωρίς να υπερβάλει στο επιστημονικό της υπόβαθρο). Την ξαναείδα μεγαλοβδοματιάτικα και δεν το μετάνιωσα (όλο το υπόλοιπο διάστημα η τηλεόραση του χωριού ήταν ερμητικά κλειστή).





Antonio Carlos Jobim
Stone Flower
Bossa Nova, Jazz
1970














Μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί ακούω καινούργια μουσική όταν έχουν ηχογραφηθεί τέτοιοι δίσκοι δεκαετίες πίσω. Ξέρω, ξέρω, υπερβολές των ημερών...