A book, a movie and an old record (18/52)

Αντρέι Ταρκόφσκι
Σμιλεύοντας το Χρόνο
Δοκιμιακή Βιογραφία
ΝΕΦΕΛΗ














Γιατί υπάρχει η τέχνη; Ποιος τη χρειάζεται; Την έχει πράγματι ανάγκη κανείς; Τα ερωτήματα αυτά τα θέτει όχι μόνο ο ποιητής, αλλά και κάθε άνθρωπος που αγαπά την τέχνη, ή ο «καταναλωτής» κατά την τρέχουσα έκφραση, που είναι και ενδεικτική για τη σχέση της τέχνης με το κοινό της τον 20 o αιώνα. [...] Εν πάσει περιπτώσει γίνεται σαφές ότι σκοπός κάθε τέχνης- εκτός αν απευθύνεται στον «καταναλωτή», σαν εμπορεύσιμο αγαθό – είναι να εξηγήσει στον ίδιο τον καλλιτέχνη και στους γύρω του γιατί ζει ο άνθρωπος, ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης του. Να εξηγήσει στους ανθρώπους για ποιο λόγο εμφανίστηκαν σ’ αυτό τον πλανήτη- ή τουλάχιστον να τους θέσει το ερώτημα… Μπορούμε να πούμε πως ότι ο αναμφισβήτητα λειτουργικός ρόλος της τέχνης έγκειται στη μετάδοση γνώσης , μιας γνώσης που εκφράζεται σαν σοκ, σαν κάθαρση… Με την τέχνη κατακτά ο άνθρωπος την πραγματικότητα μέσα από μια υποκειμενική εμπειρία.Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η τέχνη είναι σύμβολο του σύμπαντος, εφόσον έχει σχέση με την απόλυτη πνευματική αλήθεια, που μας την κρύβουν οι θετικιστικές, πρακτικές ενέργειές μας .
Η τέχνη απευθύνεται σε όλους με την ελπίδα ότι θα αφήσει ίχνη, θα γίνει αισθητή, θα συνταράξει και θα γίνει αποδεκτή, θα κερδίσει ανθρώπους, όχι με αδιάσειστα λογικά επιχειρήματα, παρά με πνευματική ενέργεια με την οποία φορτίζει ο καλλιτέχνης ένα έργο. Και η μόνη προκαταρκτική μάθηση που απαιτεί η τέχνη δεν συνιστά επιστημονική εκπαίδευση, παρά ξεχωριστό πνευματικό μάθημα .
Η τέχνη γεννιέται και στεριώνει εκεί όπου υπάρχει διαχρονική και ακόρεστη δίψα για το πνευματικό, το ιδεώδες. Μια δίψα που οδηγεί τους ανθρώπους στην τέχνη. Η σύγχρονη τέχνη έχει πάρει λανθασμένη τροπή, καθώς εγκαταλείπει την αναζήτηση του νοήματος της ύπαρξης και επικυρώνει την αυταξία του ατόμου. Ό,τι φιλοδοξεί να είναι τέχνη αρχίζει να μοιάζει εκκεντρική ενασχόληση διαβλητών προσώπων που υποστηρίζουν ότι κάθε ατομική δραστηριότητα έχει καθ αυτήν αξία, απλώς και μόνο ως επίδειξη πεισματικής επιμονής. Στην καλλιτεχνική δημιουργία όμως η προσωπικότητα δεν επιβάλλεται, παρά υπηρετεί μιαν άλλη, ,υψηλότερη και συλλογική ιδέα. Ο καλλιτέχνης είναι πάντοτε υπηρέτης που προσπαθεί μονίμως να ξεπληρώσει το χάρισμα που του δόθηκε. Αλλά ο σύγχρονος άνθρωπος δε θέλει να κάνει την παραμικρή θυσία, ακόμα κι αν μόνο με τη θυσία επιβεβαιώνεται. Αυτά τα βασικά πράγματα σιγά-σιγά τα ξεχνούμε και χάνουμε αναπόφευκτα κάθε αίσθηση του προορισμού μας…
Μου είναι αδύνατο να πιστέψω πως ένας καλλιτέχνης μπορεί ποτέ να εργαστεί μόνο και μόνο για να «εκφραστεί». Η έκφραση του εαυτού του δεν έχει νόημα αν δεν βρίσκει ανταπόκριση. Για να δημιουργηθεί πνευματικός δεσμός με τους άλλους, η έκφραση αυτή πρέπει να αποτελεί μια οδυνηρή πορεία που δεν έχει κανένα πρακτικό όφελος-να είναι εν τέλει πράξη θυσίας. Πάντως, σίγουρα δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς μαζί της για να ακούσει απλώς τον αντίλαλό του! Η ιδιαίτερη λειτουργία της τέχνης δεν είναι, όπως διατείνονται συχνά, να διαδίδει ιδέες, να μεταδίδει σκέψεις, να χρησιμεύει για παράδειγμα. Σκοπός της τέχνης είναι να ετοιμάσει τον άνθρωπο για το θάνατο, να οργώσει και να καλλιεργήσει τη ψυχή του, κάνοντάς την να στραφεί στο καλό.

from




Chris Fisher
s.Darko
Μυστηρίου
2009














Φαινόταν από μακριά. Από τα χειρότερα sequel που έχουν βγει. Γι' αυτό και οι συντελεστές του Donnie Darko έσπευσαν να διευκρινήσουν πως δεν έχουν καμία σχέση με τη νέα ταινία, ενώ η εταιρεία παραγωγής, έντρομη, προχώρησε στην απευθείας έκδοση σε DVD.. Όχι πως δεν προσπαθεί, αλλά ξέρετε που οδηγεί ο δρόμος των καλών προθέσεων. s stands for Samantha, της μικρότερης αδερφής του Donnie, αλλά όσο κι αν τριγυρνά μαζί με τη φίλη της με τα φουστανάκια τους στη μέση του πουθενά, ατμόσφαιρα δεν δημιουργείται. Είναι βαρύ και το όνομα... αν το αποδεύσμευε από τη μυθολογία του Donnie Darko μπορεί να είχε καλύτερα αποτελέσματα.

trailer




Umm Calthum
The Classics
World
2001












Η "επιτυχία" είναι κάτι παραπάνω από πωλήσεις δίσκων και προβολή βίντεο στο MTV. Ο Καζαντζίδης ήταν αυτός που ήταν κι ας εγκατέλειψε τη δισκογραφία και τις ζωντανές εμφανίσεις στην μεγαλύτερή του ακμή και μάλιστα για πάρα πολλά χρόνια. Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν στα δίνουν ποτέ τα #1 σε UK και US. Όταν πέρναγαν παλία τα λεωφορεία έξω από το κέντρο που έπαιζε ο Τσιτσάνης (ξεκινούσαν από νωρίς), ο κόσμος φώναζε στον οδηγό να σταματήσει για να ακούσουν 2-3 τραγούδια (και κάθονταν μισή ώρα). Ο Θεοδωράκης έλεγε κάποτε ότι συνάντησε στο δρόμο σε μία ουρά έναν αγρότη που περίμενε να αγοράσει το δίσκο του Άξιον Εστί (δεν ήξερε ποιος είναι φυσικά). "Τι κάνεις εδώ; " του λέει. -Μ' έστειλαν απ' το χωριό μου," του απαντά εκείνος, "...να αγοράσω το Άξιον Εστί να το ακούμε όλοι στο καφενείο." Υπάρχει μεγαλύτερο σημείο στο οποίο μπορεί να ανέβει ένας καλλιτέχνης; Όταν η κυρία Umm Calthum τραγουδούσε στο ραδιόφωνο κάθε πρώτη Πέμπτη του μήνα, μία ολόκληρη χώρα πάγωνε. Για πόσους μπορεί να γραφτεί κάτι τέτοιο; Ποιοι Beatles και κουραφέξαλα... Το 95% της παγκόσμια μουσικής είναι <<λαϊκή>>, όχι γιατί είναι καλύτερη, αλλά γιατί είναι αναγκαία.