Albums of the Week (27/52)

Xaxakes
Το valse των ελαφιών
Pop, Rock n' Roll, Glam
Archangel
2009












10 χρόνια και 3 παιδιά μετά, ο Γιάννης Νάστας επανέρχεται με το συγκρότημά του που δεν γνώρισε διάδοχο στην ελληνική σκηνή όλον αυτό τον καιρό. Άκρως καλοκαιρινό, βραδινό, σέξι, εσωστρεφές, χορευτικό, το valse των ελαφιών είναι ένας καταπληκτικός δίσκος που ψάχνει τους ακροατές που του αξίζει και νομίζω πως θα τους συναντήσει. Το Μη μαζί ποτέ ακούγεται σαν ένα από τα καλύτερα κομμάτια των τελευταίων χρόνων (είναι). Ευκαιρία για όσους δεν πρόλαβαν τους πρώτους δίσκους να τους ανακαλύψουν τώρα, ίσως και στις συναυλίες που θα δώσει το συγκρότημα.

3,5/5

Αγαπημένα: Μη μαζί ποτέ, Επιστροφή




Film
Persona
Indie Rock
Inner Ear
2009















2 χρόνια μετά, ύστερα από 2 δίσκους_σημεία_αναφοράς για την ελληνική σκηνή των 00s, με νέα τραγουδίστρια, νέα εταιρεία, νέο παραγωγό, νέο ήχο, συνεργασία με την Εβίρα των Abbie Gale (αλλά και τον προηγούμενο παραγωγό σου), τι περισσότερο μπορεί να έχει ένας δίσκος για να χαρακτηριστεί <<αναμενόμενος>>; Οι προσμίξεις ηλεκτρονικών και ατμοσφαιρικών στοιχείων θα απογοητεύσουν αρχικά πολλούς από τους οπαδούς τους, καθώς οι κιθάρες υποχωρούν μπροστά στην αναζήτηση διαφορετικού ηχοτοπίου. Δεν ξέρω αν αυτός είναι ο καλύτερός τους δίσκος ή ο χειρότερός τους (θα χρειαστεί να περάσει καιρός για να πούμε κάτι τέτοιο), σίγουρα όμως θα ακουστούν και τα δύο. Κι όταν οι κριτικοί διαφωνούν, ο καλλιτέχνης ξέρει πως έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει σωστά.

3,5/5

Αγαπημένα: The Slip, Berlin




Mum
Sing Along to songs you don't know
Indie Pop
Morr
2009












Χμ, εδώ οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν ότι πρόκειται για τον χειρότερό τους δίσκο και μάλλον θα 'χουν δίκιο (οι συγκρίσεις με το καταπληκτικό Yesterday was dramatic, today it's OK εξάλλου είναι πολύ σκληρές). Η αλήθεια είναι πως δύσκολα ολοκληρώνεις μία συνεχόμενη ακρόαση όλων των κομματιών του άλμπουμ... Θα μου προκαλούσε μεγάλη εντύπωση αν ξεχώριζε έστω κι ένα τραγούδι από εδώ.

1,5/5

-




Nor Elle
T A X I
Down Beat, Chill Out
2008













T a x i is the 4th album of nor elle aka Terry Lee Brown Junior. After "Phantom Of Life" (1998), "Slapstick" (2001) and "Kombologi" (2006) nor elle defines his own borders of down beat and lounge once again. Concentrating on wide scapes reduced melodic insinuation this time, the album seems to work as a screen. Like a movie without dialoque or a documentary without comments the music gives room for own imaginations and projections. Creating an atmosphere of a nocturnally taxi ride Terry gives a theme, but the rest is up to the listener. Where the taxi drives, how fast or slow, wether the driver is a good or bad one may depend on the mood of the one who to dives into the calm and fantastic world of these wonderful narrative tracks. No instruction is included but leaning back and letting fantasy fly over a warm street at a coast, through a forest or the centre of an illuminated city. [Extra Music] Lounge, αλλά περιέργως, ακούγεται ευχάριστα (το γεγονός ότι ο προηγούμενος δίσκος τους λεγόταν κομπολόι λειτουργεί θετικά!!).

2,5/5

Αγαπημένο: Soul Laundry