Φραντς ΚάφκαΟ Πύργος
ΚΕΔΡΟΣ
2008
Στα ελληνικά "ο Πύργος" έχει μεταφραστεί τουλάχιστον 5 φορές. Η πρώτη πρέπει να ήταν η μετάφραση του Αλέξανδρου Κοτζιά το 1964 από τις εκδόσεις Γαλαξίας, που τώρα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος σε 6η επανέκδοση(2008). Δεν υπάρχει καμία πληροφόρηση στο βιβλίο ότι η μετάφραση έχει γίνει από τα αγγλικά. Ως τίτλος πρωτοτύπου μάλιστα αναφέρεται ο γερμανικός τίτλος "Das Schloss". Δυστυχώς, σπάνια οι Έλληνες εκδότες δείχνουν τέτοιες ευαισθησίες. Ο Κοτζιάς, εξαίρετος μεταφραστής από τα αγγλικά, εδώ δεν μπορεί να κάνει πολλά. Η μετάφρασή του έχει πολλά σφάλματα: παραλείπονται φράσεις, εμφανίζονται άλλες που δεν υπάρχουν στο πρωτότυπο, κάποιες φορές διαστρεβλώνεται το νόημα ενώ σε άλλες πάλι, μπερδεύονται τα πρόσωπα που παίρνουν το λόγο...
Ο Κοτζιάς μεταφράζει από την αγγλική μετάφραση των Edwin & Willa Muir (1930,'41,'54), δουλειά που θεωρήθηκε εξαιρετική αλλά όχι ιδιαίτερα πιστή στο πρωτότυπο, δηλαδή πρόκειται για μια "ωραία άπιστη", κατά τον Mounin, που στα χέρια του Κοτζιά παραμένει "ωραία" αλλά τώρα, δυο φορές άπιστη! Και λέω "ωραία" γιατί ο έλληνας μεταφραστής παρά τα σφάλματά του μας δίνει κάποιες εξαιρετικές σελίδες δείχνοντας έτσι τη λογοτεχνική του δεινότητα.
Ο Ναυτίλος έχει αναρτήσει 3 πανέμορφα posts για τον Πύργο του Κάφκα τα οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ (συνεχώς ρωτάω γιατί δεν γράφονται πια τέτοια βιβλία και απάντηση δεν παίρνω-μάλλον ισχύει αυτό που λέμε ότι η μεγάλη τέχνη δεν συνάδει με την καλοπέραση της ανθρωπότητας)
Alain ResnaisLast Year at Marienbat
Drama, Surrealism
1961
Υποταγή στον φορμαλισμό ή μία από τις σπουδαιότερες ταινίες του εικοστού αιώνα; Η διαμάχη καλά κρατεί για την ταινία του Resnais, σχεδόν 60 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της, ενώ εξακολουθεί να δίνει σε κάθε θεατή και διαφορετική ερμηνεία. Ο τόπος και ο χρόνος είναι απροσδιόριστοι, ο ήλιος αφήνει σκιά στους ανθρώπους αλλά όχι και στα δέντρα, οι ίδιες συζητήσεις επαναλαμβάνονται, πολλά παιχνίδια με χαρτιά κ.α. παίζονται σε όλο το σπίτι, αγάλματα δείχνουν προς άγνωστες κατευθύνσεις και πίσω απ' όλ' αυτά το μεγάλο ερώτημα ανακυκλώνεται: οι δίχως όνομα ήρωές μας συναντήθηκαν ή όχι πέρσι στο Μάριενμπατ; Όπως γίνεται συνηθώς στις ταινίες με ονειρική δομή, η ιστορία υπάρχει και είναι πραγματικά πολύ απλή, 2-3 σειρές εξήγησης είναι αρκετές, αλλά το στήσιμο του έργου είναι τέτοιο που σε κάνει να σκέφτεσαι 1002 εναλλακτικές πορείες. Κι εκεί βρίσκεται το μεγαλείο τους. Στην ίδια αχαρτογράφητη έρημο του Ανδαλουσιανού Σκύλου, του 81/2, του Erasherhead, του Memento κ.α., το Last Year at Marienbat δεν είναι ένα ακόμη αίνιγμα, αλλά μία γνήσια κινηματογραφική εμπειρία.
http://www.criterion.com/current/posts/1177
http://www.filmcritic.com/misc/emporium.nsf/reviews/Last-Year-at-Marienbad
ΥΓ//Θα μπορούσα να γράψω κάτι στο moviesgazing γι' αυτή την ταινία...
Δημοσιοϋπαλληλικό ΡετιρέΟ Αρχιδιστής
Tο περιοδικο, τεύχος 3
Άλλη Πόλη
Ιούνιος 2003
Ήτανε κάποτε κάποιος που δεν είχε αρχίδια κι έψαχνε για δουλειά. Πήγαινε όπου ζητούσαν υπαλλήλους ή άτομα για κάποια απασχόληση. Αρκετοί έδειχναν κάποιο ενδιαφέρον αλλά όταν άκουγαν ότι δεν διαθέτει τα δίδυμα γεννητικά του όργανα, τον απέρριπταν χωρίς δεύτερη σκέψη. Ψάχνοντας παντού έφτασε σ' ένα ξυλουργείο όπου εζητήτο βοηθός μαραγκού. Ο αρχιμάστορας τον είδε γεροδεμένο και τον προσέλαβε. Του είπε μάλιστα να πιάσει δουλειά την επομένη στις 7 και 30. Τότε ο ήρωάς μας του ξεφούρνισε το μεγάλο του μειονέκτημα, ότι δεν είχε αρχίδια δηλαδή. Ο μαγαζάτορας έξυσε το κεφάλι του και κατόπιν του είπε να έρχεται κάθε μέρα στις 11. "Γιατί στις 11;" απόρησε ο λειψαρχίδης. "Γιατί πριν τις 11 δεν έχουμε δουλειά και ξύνουμε τ' αρχίδια μας" του αποκρίθηκε αυτός. [MiC]
Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κανείς τις κυκλοφορίες του Δ/Υ Ρετιρέ -υποθέτω ότι θα πρέπει να τις ονομάσουμε αβανγκάρντ, αλλά εμφανέστατα ο ορισμός αυτός δεν είναι πλήρης. Δημιουργίες στις οποίες είναι πραγματικά αδιανόητο να αντιπαραθέσεις αστεράκια και κριτικές αναλύσεις, το σίγουρο είναι πως δεν έχουν ταίρι στην ελληνική δισκογραφία! look
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου