17 Ιουνίου 2007

INLAND EMPIRE Analysis [Spoilers Warning!!!]

On the other side i see
its falling far away from me
i can see that
the wind blows outside and i breath again and know i'll have to leave
to forget my world is ending
i have to leave
i hear my heart beat
tears are coming to my eyes
i cry i cry
my hands are tide as i wish but noone comes
something is happening...

Αυτό το τραγούδι γράφτηκε (από τον ίδιο τον Lynch) για το "χαμένο κορίτσι" (αναφέρεται απλά ως Lost Girl στους τίτλους τέλους, δεν έχουμε άλλη πληροφορία για το όνομά της) και ακούγεται λίγο μετά την αρχή και λίγο πριν το τέλος της ταινίας, δηλαδή τα μόνα -σχεδόν- σημεία όπου παρακολουθούμε την "αληθινή" ιστορία. Η Lost Girl είναι το κορίτσι που βλέπουμε στην πρώτη (και βίαιη) σκηνή της ταινίας και έπειτα παρακολουθούμε να βρίσκεται φυλακισμένη στο δωμάτιο 47 και να κλαίει συνεχώς βλέποντας τηλεόραση. Η INLAND EMPIRE είναι η ταινία της. Η βασική ιδέα είναι ότι, αν στην Χαμένη Λεωφόρο ή στο Mulholland Dr. η μισή ταινία ήταν όνειρο και η άλλη μισή πραγματικότητα, εδώ έχουμε μία αναλογία 90%-10%. Πως γίνονται όλα αυτά; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Υπάρχουν 2 κεντρικά πρόσωπα στην ταινία και μία κατάρα, ένας επινοημένος κόσμος. Η πρώτη είναι η Lost Girl, η οποια είναι πόρνη στην Πολωνία. Είναι παντρεμένη και έχει και ένα παιδί. Είναι φυλακισμένη στη μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας από το δεύτερο κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, τον Phantom. Ο Phantom είναι ένας εξωπραγματικός χαρακτήρας, στην παράδοση του ΒOB στο Twin Peaks. Είναι μία δύναμη του Κακού αν θέλετε να το θέσουμε έτσι. Ο Phantom έχει δημιουργήσει έναν κόσμο πόνου και οδυνής, μία δίνη στην οποια θέλει να παρασέρνει αθώες γυναίκες και να τις κρατά παγιδευμένες εκεί (γνωστό μοτίβο για ταινίες του Lynch). Ο κόσμος αυτός είναι δεν είναι άλλος από το καταραμένο Σενάριο της ταινίας που καλείται αργότερα να παίξει η Λόρα Ντερν. Το σενάριο είναι καταραμένο και βασίζεται σε έναν παλιό θρύλο. Ο Phantom είναι αυτός που κουβαλάει την κατάρα και θέλει να εγκλωβίζει τους ηθοποιούς μέσα της. Το αρχικό όνομα του σεναρίου ήταν 474/7 κατά κάποιους άλλους), ενώ αργότερα μετονομάστηκε σε On Sky Of Blue Tomorrows.

Η βασική ιδέα της ταινίας λοιπόν είναι η εξής: η Lost Girl κλήθηκε πρώτη να παίξει στο σενάριο του 47 και εγκλωβίστηκε στην κατάρα του. Ο Phantom την κρατά φυλακισμένη (μέσω ύπνωσης) στο δωμάτιο 47 και έτσι εκείνη κλαίει παρακολουθώντας τηλεόραση. Το υπόλοιπο της ταινίας που βλέπουμε εμείς είναι το τι προηγήθηκε έτσι ώστε να απελευθερωθεί η Lost Girl από την κατάρα του Phantom και να επιστρέψει στην οικογένειά της. Εδώ υπάρχουν 2 διαφορετικές απόψεις για το πως τελικά γίνεται αυτό: η πρώτη άποψη λέει ότι η Lost Girl τα φαντάζεται όλα και λύνει τα μάγια μόνη της ενώ βλέπει τηλεόραση, δηλαδή φαντάζεται την ιστορία με την Λόρα Ντέρν που παίρνει έναν καινούργιο ρόλο κτλ. κτλ. ώσπου στο τέλος η Λόρα Ντερν την απελευθερώνει ως ένας "φανταστικός φίλος", δημιούργημα της ίδιας της της φαντασίας (πάνω-κάτω ότι λένε οι στίχοι του τραγουδιού δηλαδή). Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι η Lost Girl δεν μπορούσε μόνη της να λύσει τα μάγια του Phantom και γι' αυτό την βοήθησαν οι 3 γέροι φίλοι του άντρα της, οι οποίοι έφτιαξαν μία ωραία παγίδα για τον Phantom: δημιούργησαν μία δική τους φανταστική ζώνη και έβαλαν μέσα νέους τόπους και χαρακτήρες (βλέπε Λόρα Ντερν, Χόλυγουντ κτλ.) περιμένοντας τον Phantom να τσιμπήσει. Και πράγματι, στην αρχή της ταινίας τον βλέπουμε να ζητά "είσοδο" από έναν απ' αυτούς (νομίζω τον έλεγαν Πίοτρεκ). Θέλοντας δηλαδή να βοηθήσουν την Lost Girl να απελευθερωθεί, έφτιαξαν έναν νέο κόσμο, στον οποίο θα έμπαινε και ο Phantom, με την ελπίδα ότι θα τον σκοτώσουν εκεί. Το πρόσωπο που θα αναλάβει αυτή την δύσκολη αποστολή είναι η Λόρα Ντερν φυσικά, η οποια παίζει τον χαρακτήρα της Nikki.

Έχω δει την ταινία μόνο μία φορά (πριν από 1 μήνα) και δεν είμαι απόλυτα σίγουρος για το ποια από τις 2 εκδοχές είναι η σωστή, ωστόσο θα στοιχημάτιζα στην δεύτερη, γιατί λύνει περισσότερες απορίες. Ο ίδιος ο Lynch προς το παρόν δεν λέει τίποτα, αφήνοντας κριτικούς και μη να λένε πως η ταινία δεν βγάζει κανένα νόημα... Πάντα έτσι κάνει, μην ψαρώνετε! Σε 2-3 χρόνια που η ταινία θα έχει συζητηθεί αρκετά, όλοι θα έχουν ακούσει την πιο "επίσημη" εκδοχή. Ουσιαστικά δεν έχουν και μεγάλες διαφορές βέβαια, υιοθετώ ωστόσο την δεύτερη γιατί είναι πιο πλήρης.

Η Nikki λοιπόν, η Λόρα Ντερν δηλαδή που βλέπουμε επί 3 ώρες στην INLAND EMPIRE, δεν είναι "αληθινή", τουλάχιστον όχι όπως έχουμε συνηθίσει! Είναι ένας χαρακτήρας σε έναν φανταστικό κόσμο γεμάτο κινδύνους, τους οποιους όχι μόνο πρέπει να αποφύγει, αλλά επιπρόσθετα, στις πλάτες της φέρει μία βαριά ευθύνη: πρέπει να απελευθερώσει την Lost Girl από τα μάγια του Phantom. Και το χειρότερο: η ίδια δεν ξέρει τίποτα απ' όλα αυτά! Δύσκολος ρόλος, αναμφισβήτητα, αλλά ευτυχώς η Λόρα Ντερν δίνει ερμηνεία ζωής, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Η ιστορία της Nikki είναι αυτή που παρακολουθούμε στην πρώτη ώρα της ταινίας: ζει στην επαύλη της με έναν ζηλιάρη σύζυγο, περιμένοντας τον ρόλο που θα την ξαναφέρει στην κορυφή. Δέχεται την επίσκεψη της νέας γειτόνισσας που προφητεύει το "μέλλον" της, αλλά δεν αντιστέκεται στην ευκαιρία της: δέχεται τον ρόλο στο On Sky Of Blue Tomorrows και πρωταγωνιστεί μαζί με τον έτερο σταρ, Devon. Οι δυο τους ξεκινούν τα γυρίσματα, χωρίς να ξέρουν ότι η ταινία είναι καταραμένη και πως ο Phantom καραδοκεί...

Ας δούμε λίγο αυτή την καταραμένη ιστορία: το σενάριο του 47/On Sky Of Blue Tomorrows είναι ένα μελόδραμα, με άσχημη κατάληξη για όλους τους εμπλεκόμενους. Περιγράφει την μοιραία σχέση δύο παντρεμένων, της φτωχής Sue και του πλούσιου Billy. Η Sue έχει ένα αγόρι το οποιο πεθαίνει και έπειτα ο σύζυγός της γίνεται βίαιος και τελικά φεύγει με ένα τσίρκο στην Πολωνία. Μένει σύντομα έγκυος από τον Billy και εκείνος την παρατάει. Τον επισκέπτεται σπίτι του και την πετάνε έξω, ενώ μάλιστα η γυναίκα του την χαστουκίζει (τρις). Η Sue καταλήγει πόρνη στους δρόμους, αλλά τα βάσανά της δεν τελειώνουν εκεί: η γυναίκα του Billy, εξοργισμένη, την καταδιώκει και την χτυπά στην κοιλιά (για να χάσει σίγουρα το παιδί) με ένα κατσαβίδι. Η Sue αφήνει την τελευταία της πνοή στην Λεωφόρο της Δόξας (ακόμα ένα σχόλιο στον απατηλό κόσμο του Χόλυγουντ από τον Lynch).

Αυτή την ιστορία καλούνται λοιπόν να γυρίσουν τώρα οι Nikki με τον Devon (όπως καταλαβαίνετε, μιλάμε για μία ταινία μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο μέσα στην ταινία και όλα αυτά μπερδεύονται επί 3 ώρες συνεχώς, οπότε αν δεις επιδερμικά την INLAND EMPIRE την πάτησες άσχημα...). Τα γυρίσματα ξεκινούν και όλα πάνε καλά, ώσπου η Nikki αρχίζει να έχει πρόβλημα στο να ξεχωρίζει την ταινία από την "πραγματικότητα". Our lives are just like the script φωνάζει σε μία σκηνή στον Devon, χωρίς να έχει καταλάβει ότι βρίσκονται σε ώρα γυρίσματος... Τα πράγματα όμως εκτροχιάζονται από την στιγμή που η ίδια και ο Devon κάνουν sex (σε μία κλασική αλά David Lynch σκηνή με έντονο μπλε φωτισμό).

Από εκεί και έπειτα, για την επόμενη μία ώρα περίπου, παρακολουθούμε βασικά την ιστορία της Sue από το καταραμένο σενάριο, με hints για το τι πραγματικά έγινε στην Πολωνία με την Lost Girl και τον Phantom. Η πόρτα του Axxon club οδηγεί στα παρασκήνια των γυρισμάτων και η Sue βλέπει την Nikki ως αντανάκλαση του εαυτού της, κρύβεται τελικά στο σπίτι της Lost Girl (αυτό θα το διαπιστώσουμε στο τέλος) και κάνει παρέα με τις πόρνες που βρίσκονται στο μέσα δωμάτιο. Οι πόρνες εμφανίζονται ως τύψεις/ενοχές της, ως υποσυνείδητος φόβος του πως μπορεί να καταλήξει μετά από όλα αυτά (και βέβαια, μας προσφέρουν μερικές από τις πιο απολαυστικές σκηνές της ταινίας).

Σε αυτό το σημείο της ταινίας όλες οι ιστορίες μπλέκονται μεταξύ τους και περίπου στο κλείσιμο των 2 ωρών έχουν παρουσιαστεί πάρα πολλά στοιχεία και λεπτομέρειες για όλους... Το σημείο-κλειδί αν θέλετε είναι η "εξομολόγηση" της Λόρα Ντερν (ως Sue) στον παλιό φωνόγραφο και βέβαια η σκηνή όπου εμφανίζεται -για μία και μοναδική φορά- η Lost Girl, ο σύζυγός της και οι 3 γέροι που ανέλαβαν να την ξεμπλέξουν. Δεν αναφέρομαι περισσότερο στα υπόλοιπα, καθώς τα έχω περιγράψει στην αρχή του post (απλώς στην ταινία παρουσιάζονται σε φαινομενικά άτακτη σειρά).

Με όλα αυτά λοιπόν, τα γυρίσματα του On Sky Of Blue Tomorrows κάποτε τελειώνουν. Έχουμε περιγράψει πως: η Sue πεθαίνει στους δρόμους του L.A. (ο ανυποψίαστος θεατής παθαίνει ένα σοκ σε αυτό το σημείο). Η ταινία ολοκληρώνεται και όλοι χειροκροτούν. Η Nikki όμως δεν νιώθει καλά. Είναι επηρεασμένη από την ιστορία. Τριγυρνά σε ένα σινεμά και βλέπει στην οθόνη την εικόνα της. Συλλαμβάνει το γενικότερο πλαίσιο της ύπαρξής της και αντιλαμβάνεται ότι η αποστολή της δεν έχει ολοκληρωθεί: πρέπει να απελευθερώσει την Lost Girl. Πράγματι, παίρνει το όπλο του άντρα της, βρίσκει τον Phantom, τον πυροβολεί στο πρόσωπο (που παραμορφώνεται φρικτρά) και τελικά τον σκοτώνει. Συναντά την Lost Girl στο δωμάτιο 47 και την απελευθερώνει με ένα φιλί, για να εξαφανιστεί στην ανυπαρξία της (ή καλύτερα, σε μία κατάσταση πέρα από τον κόσμο και την πραγματικότητα, όπου συναντούνται υπαρκτοί και ανύπαρκοι χαρακτήρες, όπως αυτή της τελικής σκηνής -ένα κεντικό μοτίβο στις ταινίες του Lynch).

Αφού τα μάγια λύθηκαν, η Lost Girl τρέχει στο σπίτι της και επανασυνδέεται με την οικογένειά της. Μετά από όλον αυτό τον 3ωρο εφιαλτή (και μάλιστα σε 3 διαστάσεις!) έχουμε ένα Happy End. Εδώ που τα λέμε, δεν θα αντέχαμε και κάτι διαφορετικό. Το Sinner Man της Nina Simone κλείνει φανταστικά την ταινία, σε μία συνάντηση πέρα από το Χρόνο όπως ξαναείπαμε, κάτι ανάλογο με το πάρτυ στο φινάλε του Mulholland Dr. Η Λόρα Ντερν κάθεται ήρεμη στην πολυθρόνα της έχοντας εκτελέσει την αποστολή της και απολαμβάνει την επιτυχία της (και εμείς το τραγούδι). Ο Lynch ρωτήθηκε για την συγκεκριμένη μουσική επιλογή και απάντησε: It felt right. Πραγματι είναι.

Υ.Γ. Όπως είπα, είδα μόνο 1 φορά την ταινία όταν βγήκε (αρχές Μαΐου) και είναι λογικό να μην θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες, ούτε να έχω απάντηση σε όλα (π.χ. τι σημαίνουν τα αρχικά "LB" στο χέρι της Nikki πριν σκοτώσει τον Phantom ή γιατί ένας τύπος πριονίζει ένα κομμάτι ξύλο στην τελευταία σκηνή), αλλά τα παραπάνω νομίζω ότι δίνουν μία καλή προσέγγιση στο σενάριο της INLAND EMPIRE.

Υ.Γ. 2: Σ' αυτό το (αγγλόφωνο) blog θα βρείτε περισσότερα στοιχεία για την ταινία (στα περισσότερα συμφωνούμε, αν και φαίνεται να του διαφεύγει η ιστορία με τους 3 γέρους, κάτι που τονίστηκε μόνο σε ένα comment αν δεν κάνω λάθος. Επίσης, υποστηρίζει αρχικά πως η Λόρα Ντερν είναι υπαρκτο πρόσωπο που καλείται να ξαναπαίξει το καταραμένο σενάριο, κάτι το οποίο στην ουσία αναιρεί με όσα λέει στη συνέχεια. Γενικά πάντως είναι ένα πολύ όμορφο blog, όσοι δεν κουράζεστε από την γλώσσα να το παρακολουθείτε).

Άντε, υπομονή τώρα μέχρι να βγει σε DVD το φθινόπωρο!

also@seagazing:
επίσημο trailer | fan teaser | french
trailer
review της ταινίας (χωρίς spoilers)
αφιέρωμα στον David Lynch


22 σχόλια:

  1. ο χριστός και η παναγία!
    χαρά στο κουράγιο σου!
    κι εγώ επίσης είδα μόνο μία φορά την ταινία [lol] αλλά δεν-θυ-μα-μαι-τι-πο-τις-μα-τι-πο-τις

    παντως δε θυμωσα με την ταινία ή τιποτε τετοιο, απλα βα-ρε-θη-κα.
    δεν μπηκα μεσα της καθολου, δεν ενιωσα καμια μαγεια, τι να πω αλλο..
    πιθανοτατα φταιω εγω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έλα μωρέ, μία ταινία είναι. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να του αρέσει ή όχι!

    Επειδή ήμουν σίγουρος ότι δεν θα τα θυμόμουν όλα απέξω, την άλλη μέρα είχα κάνει ένα πρόχειρο post [draft] και τώρα πρόσθεσα μερικά σχόλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. kai ego mia fora to eida alla den mporesa na ta skefto etsi ta pragmata. stin arxi prospathousa na ta sindeso ola mazi alla apo ena shmeio kai meta oi antoxes mou exadlithikan...den eprepe na einai 3 ores

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλά, είμαι άφωνος! δεν είχα καταλάβει το 90% όσων λες (όχι ότι με πείραζε, αντίθετα γι' αυτό μ' αρέσει ο Λιντς - συνήθως μ' αφήνει στο σκοτάδι). Τώρα που σε διάβασα όμως βρίσκω την ταινία ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.
    εννοείται ότι βάζω το ποστ σου ως λινκ στο ποστ μου για τον Λιντς.
    Πραγματικά με εκπλήσσει αυτό ο άνθρωπος (αλλά και εσύ!) τρομερά. αν ισχύουν οι συνδέσεις που κάνεις, η ταινία είανι γραμμένη με χειρουργική ακρίβεια - κοντεύω να το χάσω!
    τέλειο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μη μιλατε για χειρουργια σας παρακαλω πολυ.. και ειδικα για χειρουργια κυλης μεσοσπονδυλιου δισκου στη μεση! ξερει κανεις τπτ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. female Darcy, συμφωνώ ότι το μοντάζ έπρεπε να δουλέψει λίγο περισσότερο... αλλά από την άλλη, αυτό ήθελε να κάνει (νομίζω): να σκηνοθετήσει έναν εφιάλτη.

    11, ευχαριστώ για το link. νομίζω πως η γενική ιδέα είναι σωστή, τα ξαναλέμε βέβαια και όταν βγει σε dvd με περισσότερα στοιχεία.

    oksikemia κουράγιο φίλε!!! θα περάσει κι αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. τωρα δε θελω να επεμβαινω αλλα να υποθεσω οτι εχεις καποιο προβλημα στη μεση?

    επειδη αν ενθυμουμαι καλά είσαι κ φανταρος, να μην υποθεσω οτι σε επεισε καποιος στρατιωτικος γιατρος να κανεις καποια εγχειρηση.. [και ειδικα εκτος στρατιωτικου νοσοκομειου π.χ. στο προσωπικο του ιατρείο? -> γιατί ξέρω κ τετοιες περιπτώσεις]

    κ παλι σορυ, κατανοώ ότι το θέμα είναι σοβαρό [και περαστικά κιόλας] αλλά πάρε τουλάχιστο 3 γνώμες πριν κάνεις οποιαδήποτε εγχείρηση, ειδικά οι ορθοπεδικοί τις προτείνουν λες και είναι διακοπές στη μύκονο

    εγω που ειχα [και εχω] παρόμοιο προβλημα προπερσι, αφου εμεινα ξαπλωμένος 5 βδομαδες, ειχα συμπτώματα για περίπου 6 μηνες [και μετά το πήρα απόφαση ότι χρειάζομαι άσκηση, παρεμπιπτόντως ιδανική άσκηση είναι το κολύμπι και η yoga]

    αυτά, περαστικά κ πάλι κ συγγνώμη από τον κ.lynch..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. φιλε winter δυστυχως καπως ετσι ειναι τα πραγματα. αφου μου κατεστρεψε τη μεση ο κωλοστρατος, τωρα θελουν να με σφαξουν. γενικα εχω καθηλωθει περιπου δυο μηνες, εχω κανει σχεδον τα παντα (φαρμακα, εγχυση κορτιζονης στη μεση, φυσικοθεραπειες) και πανω που λεω να ισιωνω λιγακι μου λενε να κανω εγχειρηση (το ελεγαν καιρο, αλλα τωρα ειναι πιο κοντα απο ποτε, τεταρτη μαλλον ξαναμπαινω στο νοσοκομειο με προοπτικη επεμβασης). οποτε και εγω τρεχω ολη μερα μπας και προλαβω να παρω αλλες γνωμες. ασε μου εχουν κανει το μυαλο γαμα τα, μου μιλανε για επεμβαση, αναβολη, αδεια (υπηρετησιμη). γαμω το στρατο τους γαμω.

    παντως σε ευχαριστω πολυ για τη βοηθεια, μαζευω γνωμες μηπως βγαλω ακρη.

    πσ. συγνωμη και απο εμενα μιστερ λιντς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. οι εγχειρήσεις δεν (θα έπρεπε να) είναι παίξε-γέλασε, αλλά δεν είμαι και ειδικός γμτ για να ξέρω!

    oksi, γνώμη άλλου γιατρού χρειάζεσαι βασικά και άσε στην άκρη -για την ώρα- τα υπόλοιπα, άδειες, στρατεύσιμες κτλ. τα λέγαμε κι από κοντά, αυτά θα δεις στο τέλος. τώρα χρειάζεσαι μία ιατρική αντιμετώπιση, γιατί το θέμα είναι τι είναι καλύτερο για τη μέση σου!

    όσο για τον Λιντς, αν μας άκουγε θα σου συνιστούσε γιόγκα "υπερβατικού διαλογισμού" για να διώξεις τον πόνο σου [βγάζει και σχετικό βιβλίο σύντομα. lol!!!]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλά κουράγια για τον Oksikemia, ελπίζω να τελειώσουν γρήγορα τα βάσανα.

    Inverted μόλις είδα την ταινία και ομολογώ ότι θα μου ήταν αδύνατο να γράψω οτιδήποτε χωρίς να την ξαναδώ 2-3 φορές.
    Πέρα από τη βασική ιδέα του Lost girl, είναι εμφανές σε ορισμένες σκηνές ότι δίνονται "σημάδια" αλλά μέσα στον εφιαλτικό 3ωρο μου ήταν αδύνατο να τα συνδέσω.

    Πολύ καλή προσέγγιση αγαπητέ, βοήθησες να ξεδιαλύνω κάπως το κουβάρι που έχει δημιουργηθεί μες στο μυαλό μου. Θα προσπαθήσω να το σκεφτώ λίγο ακόμα στον ύπνο μου...
    ;-)

    και πάλι ΕύγΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. το κατάφερε ο μπαγάσας! όλοι για εφιάλτη μιλάμε, αλλά όχι μεταφορικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. kammia sxesi...
    i analisi tis tainias einai teleiws off. giati den vlepeis tin tainia san alligoria panw sta provlimata pou mas empodizoun na er8oume se epafi me ton pragmatiko mas eafto alla anti8eta tin analieis san na itan kapoio action movie?

    (ps. vlepontas mono mia fora tin tainia, ka8esai kai grafeis olokliti analisi? imarton)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. τι να κάνουμε, έχοντας δει όλες τις ταινίες του Lynch έχω πειστεί πως δεν κάνει αλληγορίες πάνω στη βασική γραμμή του σεναρίου ούτε σκηνοθετεί στο φλου -αντιθέτως πολλοί είναι εκείνοι που παρακολουθούν έτσι και στο τέλος τα ρίχνουν όλα στην... ποίηση για να καλυφθούν.

    όχι ότι οι ταινίες του δεν κρύβουν αλληγορίες μέσα τους [αρκετές μάλιστα για το ίδιο του το έργο, όπως σωστά επισημαίνεται στο Thoughts On Stuff που δείχνει το link], αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.

    υ.γ. η ανάλυση γράφτηκε γιατί ζητήθηκε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. den katalaves oute ti kanei o lynch, oute to sxolio mou.

    "ta rixnoun ola stin... poiisi"
    tetoies genikefseis 3exwrizoun tous sovarous analites apo tous touristes. evge. sinexise na koitas to dentro, an antilif8eis to dasos gyrw tou isws ypar3ei provlima.

    kali tyxi tin epomeni fora.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. αυτά που λέμε [οι τουρίστες δηλ.] εντελώς τυχαία τα λέει και ο Lynch έπειτα από ένα μικρό διάστημα συνήθως. μάλλον και αυτός το δέντρο κοιτάει.

    [σε sites του εξωτερικού που συζητούν τις ταινίες του γράφουν και συνεργάτες / βοηθοί του και λένε περίπου τα ίδια που γράφουμε εδώ. σε λίγα χρόνια στις συνεντεύξεις του το ίδιο θα κάνει και αυτός, όπως έγινε και με τις προηγούμενες ταινίες του. φυσικά και κάνει αλληγορίες -καλλιτέχνης είναι. αλλά παράλληλα σε ιντριγκάρει να ασχοληθείς και με τις λεπτομέρειες, το ένα δεν αναιρεί το άλλο. από 'κει και πέρα, το τι προεκτάσεις θα δώσεις εσύ ως θεατής σε αυτό που είδες, είναι ένα άλλο κεφάλαιο. σπουδαία υπόθεση, δεν αντιλέγει κανείς, ούτε είπα ποτέ ότι η ουσία βρίσκεται στο να αναλύσουμε όλες τι συνδέσεις που κάνει μέσα στο 3ωρο που διαρκεί η ταινία. αλλά οι συνδέσεις αυτές υπάρχουν. και υπάρχουν γιατί ο ίδιος τις ήθελε.]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. πρόσφατα, σε μία ατάκα σε δημοσιογράφους, ο Lynch είπε ότι η INLAND EMPIRE "makes perfect sense", εννοώντας φυσικά ότι υπάρχει λογική δομή πίσω απ' ό,τι κάνει.

    αντιγράφω σχετικά για την παλαιότερη Lost Highway όπου είχε κάνει ακριβώς το ίδιο: "Lynch does have exact meanings for this stuff. That match with what he said about Lost Highway, the idea that he had an exact conception of the story, but didn't share it with people because he wanted to keep the mystery and let people relate to it on its own terms."

    αυτό κάνει πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Βρήκα και μία καινούργια συνέντευξή του στο Salon όπου ήδη τον ρωτάνε για την υπόθεση και αναφέρουν ότι είναι "a woman in trouble" σε 3 ομόκεντρους κύκλους και αυτός αποφεύγει να απαντήσει χαμογελώντας... Το ίδιο -ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΜΩΣ- είχε κάνει και με το Mulholland όταν του έλεγαν ότι η μισή ταινία είναι πραγματικότητα και η υπόλοιπη dream logic. Φαίνεται να το έχει συνηθίσει και να το απολαμβάνει όλο αυτό! Γι' αυτό και κάθε φορά αφήνει όλο και περισσότερα στοιχεία για πολλαπλές ερμηνείες. Αντιγράφω ένα απόσπασμα:

    [ΕΡΩΤ.] Well, look. With or without your help, you know people are going to devote tremendous energy to figuring it out and piecing it all together. On Salon, there was a ferocious discussion about "Mulholland Drive" between our readers and a couple of writers, trading theories and trying to figure out what was going on in that movie. Are you OK with that kind of thing?

    [ΑΠΑΝ.]Absolutely! You know, people -- we're all detectives. We all have intuition. We're all sensing more than what meets the eye, deciphering things, figuring things out. So beautiful for the human being. It's part of it, it's part of us. Some films can be great, they're entertaining, you love 'em, but that's it. You're on to the next thing. And others, you can roll 'em around, you can think about them, live with them. And if you like that world that you get to go into, that's a beautiful thing. You can visit that world again, and go in and, in a way, get lost, like Chet Baker -- "Let's Get Lost." You get lost in a dream, and there's indications of things, that you can put it all together. It's all there.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. loipoooon...
    gia na 3eka8arisoume kapoia pragmatakia.
    tourista se eipa dikaiws, afou ESY ekanes tin tragiki genikefsi ----> "...έχω πειστεί πως δεν κάνει αλληγορίες πάνω στη βασική γραμμή του σεναρίου ούτε σκηνοθετεί στο φλου -αντιθέτως πολλοί είναι εκείνοι που παρακολουθούν έτσι και στο τέλος τα ρίχνουν όλα στην... ποίηση για να καλυφθούν." megali kai adiki (pera apo efkoli) prosvoli pros to atomo mou.

    parakalw diavase 3ana to sxolio sou gia na katalaveis poso isopedwtiko einai.
    synfwna me ta logia sou, alligoria == flou. episis "makes perfect sense" != alligoria kai "Lynch does have exact meanings" != alligoria. diladi, apo pote isxyei oti mia apolita safis istoria den mporei na xrisimopoiisei alligories gia na apodosei to noima tis? katalavaineis to la8os tis ypo8esis sou? pistevw kai egw oti einai apolita safes to Inland. den einai omws astynomos mpekas, oute i villa twn kataramenwn. DEN einai apolita katanoiti i syndesi meta3i twn stoixeiwn tis tainias apo kapoion allon ektos tou Lynch kai kapoia apo ta symvola pou xrisimopoiei mporoun na ermineftoun me diaforetikous tropous apo ton ka8ena, EINAI apolita katanoito omws to noima.

    apologoumai eilikrina gia to yfos mou prin, ginomai ligo malakas otan diavazw ypo8eseis pou mou fainontai yperaploustevmenes. prospa8ise na 3anadiavaseis ta sxolia mou kai ta sxolia sou, gia na deis oti perissotero antedrases ypervolika se o,ti egrapsa, giati to e3elaves san proswpiki epi8esi, para apantises me apta stoixeia.

    liga mono simeia-kleidia, pou 8a prepei na laveis yp'opsin sou:

    ws gnwston, o Kos Lynch, apo tote toulaxiston pou asxoleitai me ton dialogismo, exei epireastei apo tin voudistiki kosmo8ewria. stis tainies tou safws xrisimopoiei vasikes voudistikes 8ewries, oxi san dedomena, alla san stoixeia pou emploutizoun kai syndeoun ta syneidita me ta yposyneidita kommatia tis istorias. exei kai alles epirroes, opote oi taineis tou DEN einai voudistika kyrigmata, apla oi oupanisades, gia paradeigma, einai kalo manual gia na katanoisoume leptomereies tou ergou tou>

    px:
    - ta rabbits kai to dwmatio-stage (sto telos, otan skaei i laura, fainetai oti einai i skini enos "8eatrou") opou vriskontai. stis oupanisades (to quote to kanei o idios o Lynch sto audio book tou) anaferei xaraktiristika - "know that, all of nature is but a magic theatre, that the Great Mother is the Master Magician and that this whole world is peopled by Her many parts". opote ta rabbits isws einai ena eidos projection oswn symvainoun se katwtero epipedo. sto telos tis anazitisis tis, i laura-dimiourgima tis polwnis- ftanei sto stage opou paizontan oi diafores zwes tis.
    - Inland Empire (episis apo tis oupanisades). "we are like the spider. we weave our life and then move along in it. we are like the dreamer, who dreams and then lives in the dream. this is true for the entire universe." einai safes oti to inland empire anaferetai stin aftokratoria mesa mas kai stis proektaseis tis pou odigoun sto ENA kai monadiko "Unifying Field" opou eimaste OLOI ENA, para se ena egklima pou psaxnei gia lisi.
    - Phantom. para8etw ta logia tou medium stin arxi tis tainias: "A little boy went out to play. As he stepped out the door, he caused a reflection. Evil was born. Evil was born and followed the boy".
    - i skini twn credits, opou paizei to sinnerman. Sto Twin Peaks eidame to Black Lodge. poli pi8ano edw na vlepoume to White Lodge.

    ti les?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. o.k.
    Νομίζω ότι ξεφύγαμε λίγο και αντιδράσαμε επιθετικά χωρίς λόγο. Ζητώ συγνώμη αν σε προσέβαλε ο τόνος μου στα προηγούμενα σχόλια. Νομίζω ότι και οι 2 συμφωνούμε στο ότι η ταινία έχει μία βάση (=ένα νόημα, μία ιστορία) την οποία μπορούμε να σκιαγραφήσουμε σε γενικές γραμμές και πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης που, αφενώς βασίζονται στην οπτική γωνία του θεατή (ο ίδιος ο Lynch έχει πει πως του αρέσει από την μία να σκηνοθετεί αυτός και από την άλλη πλευρά ο θεατής) και αφετέρου έχουν να κάνουν με βασικές επιρροές του Lynch, είτε είναι ο Βουδισμός, είτε το Wizard of Oz (αγαπημένη του ταινία), είτε ο υπερφυσικός μανιχαϊσμός του (Good/Evil, Black Lodge/White Lodge), είτε ακόμα η αγάπη του για τον καφέ (βλέπε περισσότερο Twin Peaks και Mulholland Dr.)! Ο Lynch τα κάνει όλα αυτά γι' αυτό και τον λατρεύουμε.

    Το post μου φυσικά δεν ασχολήθηκε με όλα αυτά (θα πρεπε να γράψω βιβλίο -και δύσκολα θα τα κατάφερνα). Έγραψα μία υπεραπλουστευμένη εκδοχή της ιστορίας που πραγματεύεται η ταινία επί 3 ώρες, αποφεύγοντας όσες προεκτάσεις μπορούσα. Και το έκανα ηθελημένα. Καταρχήν γιατί μου ζητήθηκε και έπειτα γιατί είχα κουραστεί να διαβάζω ότι "δεν βγαίνει κανένα νόημα", "δεν έχει σενάριο" κτλ... Ήθελα να δώσω μία -ρηχή έστω- προσέγγιση της ιστορίας, περισσότερο για όσους δεν έχουν συνηθίσει τις ταινίες του Lynch και από εκεί και έπειτα να συζητήσουμε τα υπόλοιπα. Θέλω να πιστεύω πως δεν το παρουσίασα και σαν απλή αστυνομική ιστορία (κομματάκι δύσκολο εξάλλου!). Έδωσα όμως μία απλή περιγραφή, π.χ. ξεκίνησα με τους στίχους για την lost girl και όχι με το απόσπασμα από την Aitareya Ουπανισάδα.

    Σχετικά με αυτό, προλογίζοντας μία προβολή της ταινίας, ο Lynch έβαλε τον Chris Isaak να συνοδεύσει ηχητικά την απαγγελία "We are like the spider. We weave our life and then move along in it. We are like the dreamer who dreams and then lives in the dream. This is true for the entire universe." και έπειτα ευχήθηκε στο κοινό καλή προβολή. Νομίζω θα συμφωνήσουμε ότι ήταν ένας καλός πρόλογος για τις ώρες που ακολούθησαν..

    Αμέσως μετά την προβολή, απάντησε σε ερωτήσεις του κοινού και μεταξύ άλλων έδωσε και την εξής απάντηση, που νομίζω ότι επίσης συνοψίζει όσα λέμε: "You need a concrete story—you may not say that [Inland Empire] is a concrete story but to me it is a concrete story—holding a certain number of abstractions."

    Συμφωνώ απόλυτα με την άποψη σου για το δωμάτιο-σκηνή θεάτρου [έχω εδώ και τόσες μέρες το audiobook του και δεν έχω προλάβει να το ακούσω ακόμη... άτιμο 8ωρο!].

    Σχετικά με την τελευταία σκηνή, αρχικά την σκέφτηκα σε αν-αντιστοιχία με το dinner party του Mulholland Dr. (εδώ έχουμε θετικό πρόσημο), αλλά έπειτα με προβλημάτισαν ο τύπος που πριονίζει μανιωδώς το κομμάτι ξύλου και η μαϊμού που χοροπηδούσε, θύμιζοντάς μου μνήμες Twin Peaks... θα χρειαστώ σίγουρα μία δεύτερη προβολή για να παρατηρήσω καλύτερα αυτά τα σημεία.

    Επίσης, αυτό που σκεφτόμουν συνεχώς είναι ότι ο Lynch, εκεί που τον κατηγορούσαν αρχικά για μισογύνη (κι όμως, έχει γίνει κι αυτο!), στις τελευταίες του ταινίες ασχολείται πολύ με τις γυναίκες και τα βάσανά τους (και όχι με όσα συχνά προκαλούν), καθώς και με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την μοίρα τους, ξέροντας πως είναι "strange/what love does..."

    [πόσο υπέροχο είναι να βλέπεις ταινίες σαν κι αυτή, τόσα πράγματα να δεις και να σκεφτείς, ακόμη και πολύ μετά την παρακολούθησή της...]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. amen...
    koita mia leptomereis pou exei plaka. triute tou Lynch sto Sunset Boulevard(episis agapimeni tou tainia).
    afta einai dyo screenshots apo to Sunset Blvd:
    http://img207.imageshack.us/img207/5965/sunset01tk2.jpg
    http://img207.imageshack.us/img207/945/sunset02wc6.jpg

    kai afto einai to orama pou vlepei i laura mesa stin ketchup pou xy8ike sto t-shirt tou antra tis:
    http://img207.imageshack.us/img207/949/inlandsl4.jpg

    mexri kai ta logia einai paromoia. nomizw leei kati san "please cast away this evil dream that has conquered my heart" i kati tetoio...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Θυμάμαι όταν ήμουν στο Lodz της Πολωνίας για Erasmus, έσκασε και ο Lynch στο ετήσιο κινηματογραφικό φεστιβάλ (το οποίο παρεπιμπτόντως είναι φοβερό και φιλοξενούσε εκείνη τη χρονιά πέρα απ'τον Lynch, τον Oliver Stone, τον Mike Figgis, τον φωτογράφο του Scorcese, τον Φαίδωνα Παπαμιχαήλ κ.α.) και είπε ότι το Lodz είναι από τις αγαπημένες του πόλεις. Εκμυστηρεύτηκε ότι ήθελε να αγοράσει ένα παλιό εργοστάσιο και να το μετατρέψει σε κινηματογραφικά στούντιο και ότι επίσης θα άρχιζε γυρίσματα στη πόλη για την επόμενη ταινία του που τότε είχε το όνομα The Green Room in Lodz.. το οποίο και έγινε αλλά κατέληξε ως Inland empire.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Όντως χαρά στο κουράγιο σου! Πραγματικά δεν περίμενα τόσο αντικειμενική προσέγγιση της ταινίας, καταφέρνεις να αποδομήσεις τελείως την πλοκή, πράγμα που εμένα δεν θα περνούσε από το μυαλό να κάνω (δεν θα είχα και το κουράγιο εδώ που τα λέμε). Συγχαρητήρια πάντως!

    Όπως έγραψα και σε δικιά μου κριτική πιστεύω ότι πρόκειται για την πιο πνευματική δημιουργία του σκηνοθέτη. Όσο για το φινάλε και το "It felt right. Πραγματι είναι" δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω περισσότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή