Albums of the Week (3/52)

Bruce Springsteen
Working on a Dream
Columbia Records, 2009
Rock











Πρώτο φάουλ του αφεντικού στα 00s, μετά την άτυπη τριλογία των The Rising (2002), Devils and Dusts (2005) και Magic (2007) που κοίταξε στην καρδιά της αμερικής μετά την 9/11 και μας έδωσε όμορφα τραγούδια, άξια του ονόματός του αλλά και των περιστάσεων. Η ενδοσκόπηση της αμερικάνικης ταυτότητας συμπληρώθηκε με την προσέγγισή του στα τραγούδια του Seeger (2006 και 2007), ενώ τώρα προσπαθεί να "δουλέψει με το όνειρο". Όπως έχει αποδειχθεί όμως πάμπολες φορές στην ιστορία, η δυστυχία παράγει καλύτερη τέχνη, παρά η ευτυχία ή έστω η ελπίδα! Για να μην φλυαρίσουμε περισσότερο, τα 13 τραγούδια του νέου δίσκου είναι άνευρα, ακούγονται εντελώς κοινότυπα και δεν προσφέρουν τίποτα στο φαινόμενο Bruce Springsteen. Φοβάμαι πως η ταυτόχρονη έκδοση του Best of δίσκου του θα μεγαλώσει την αρνητική εικόνα, αλλά η αδυναμία που του έχουμε δεν σπάει έτσι εύκολα.

3/5

Αγαπημένο: The Wrestler


The Pains of Being Pure at Heart
S/T
Slumberland, 2009
Indie Pop, Twee Pop, Shoegaze











Όσες φορές κι αν άκουσα το ντεμπούτο των TPOBPAH, δεν κατάφερα να βρω κάτι το ξεχωριστό που να ξεφεύγει από τις εμφανέστατες επιρροές τους. Νεανικός shoegaze ήχος, λίγο My Bloody Valentine, πολύ Belle and Sebastian... κρατήστε μικρό καλάθι. Δεν θα βρείτε κανένα μεγάλο τραγούδι εδώ. Τουλάχιστον είναι ειλικρινείς θα πει κάποιος και συμφωνώ, αλλά έχουμε 2009 και, μεταξύ μας, χρειάζεται και κάτι παραπάνω. Περιμένω τον Winter να με πείσει για το αντίθετο εάν διαφωνεί!

2,5/5

Αγαπημένο: Young Adult Friction


Pixel
The Drive
Raster-Noton, 2009
Ambient











Ο Pixel (a.k.a. Jon Egeskov) από την Δανία ξεκίνησε την καριέρα του ως τζαζίστας (έπαιζε σαξόφωνο), αλλά γρήγορα μετεπήδησε στον μινιμαλιστικό ηλεκτρονικό ήχο που παράγει ο υπολογιστής του και αυτό εδώ είναι το 3ο του άλμπουμ με τραγούδια που ονομάζονται από συντεταγμένες, όπως +28° 35 42.88 -80° 37 13.02 και +43° 35 43.44 -114° 51 11.09. Δεν έχω ιδέα αν είναι αληθινές και πού αντιστοιχούν (βαριέμαι τρελά να ψάξω, κι ας δείχνουν την ακριβή τοποθεσία του αγίου δισκοπότηρου)! Το αποτέλεσμα είναι ένας βιομηχανικός ήχος, συναισθηματικά απροσπέλαστος, που εμένα τουλάχιστον δεν με κέρδισε ιδιαίτερα. Απέχει με άλλα λόγια ασύλληπτα από τον Caretaker π.χ. ή τους The Hospital που ακούσαμε πέρσι. Έχει την περιέργιά του όμως.

3/5

Αγαπημένο: - (δεν έχει νόημα, είναι 1 "τραγούδι" σε 7 μέρη)


Howling Bells
Radio Wars
Bella Union, 2009
Indie Rock/Pop













Δεύτερός τους δίσκος, περισσότερο ποπ παρά ροκ, ρυθμικός και γρήγορος, με την φωνή της τραγουδίστριας Juanita Stein να κυριαρχεί από την αρχή ως το τέλος σε μία προσπάθεια μουσικής "αποπλάνησης". Το καταφέρνει σε κάποια σημεία, ωστόσο ο δίσκος δεν ξεπερνά εύκολα το επίπεδο του συμπαθητικού. Ίσως να τα πήγαινε καλύτερα αν ήταν περισσότερο ονειρικός (ή έστω sexy!) απ' ότι μελωδικός. Ειλικρινής προσπάθεια κι αυτή, φαντάζομαι θα αρέσει περισσότερο στο indie κοινό, αλλά προσωπικά δεν με κάνει να πατήσω εύκολα repeat.

3/5

Αγαπημένο: Cities Burning Down