Albums of the Week (19/52)

The Field
Yesterday and Today
Minimal Techno
Kompakt
2009













Το πρώτο άλμπουμ του Σουηδού Axel Willner είχε κερδίσει πολλούς ακροατές, μεταξύ αυτών και εμένα, εξοικιωμένους με τον συγκεκριμένο ήχο και μη (κάποιοι μάλιστα τότε μίλησαν με υπερβολικά καλά λόγια). Ο δεύτερος δίσκος του κινείται πάνω κάτω στο ίδιο πεδίο με τον προηγούμενο, είναι εξίσου καλός, ωστόσο αισθάνεσαι εξαρχής ότι του λείπει εκείνο το κάτι που θα τον έκανε ξεχωριστό. Ίσως φταίει που δεν νιώθω τα ίδια αισιόδοξα συναισθήματα που μου γεννούσε το ντεμπούτο του και σχολίαζα σχετικά στο παραπάνω μου ποστ. Θα έλεγα ότι τώρα απευθύνεται περισσότερο στο κοινό της ηλεκτρονικής μουσικής, χωρίς να κάνει post pop/rock ανοίγματα (όπως το From Here we go Sublime). Το ότι περιέχει 6 τραγούδια που διαρκούν κάπου μία ώρα είναι ενδεικτικό των προθέσεών του. Και πάλι όμως, παραμένει ένα έξοχο δείγμα σύγχρονης minimal χορευτικής μουσικής.

4/5

Αγαπημένα: Everybody's Got to Learn Sometime, Sequenced




Sonic Youth
The Eternal
Alternative Rock
Matador
2009














Οι Sonic Youth είναι από τους βασικούς υπέυθυνους για τον εναλλακτικό ήχο του πλανήτη τα τελευταία 30 χρόνια, οπότε δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για το ήθος και την συνέπειά τους. Το Eternal είναι μία αξιοπρόσεκτη κατάθεση ενός συγκροτήματος που ξέρει τι και πως ακριβώς θα εκφράσει μέσα από τα τραγούδια του. Μάλλον δεν θα ξαφνιάσει κανέναν νεότερο ακροατή, ωστόσο θα αφήσει ικανοποιημένους τους οπαδούς του συγκροτήματος (κι αυτή είναι μία από τις λίγες φορές που κάτι τέτοιο δεν είναι αρνητικό). EVOL και Daydream Nation δεν είναι, αλλά εντάξει, μην ξαναλέμε τα ίδια κάθε φορά, είναι ένας όμορφος δίσκος.

3,5/5

Αγαπημένα: Poison Arrow, Thunderclap for Bobby Pyn




Au Revoir Simone
Still Night, Still Light
Indie Pop
Moshi Moshi
2009













Τα κορίτσια από τη Νέα Υόρκη (κι ας δείχνουν ότι είναι από τη Σουηδία/Δανία/Φιλανδία) έφτασαν αισίως τους 3 ολοκληρωμένους δίσκους, με το Still Night, Still Light να είναι μεν καλύτερο από το μετριότατο Reverse Migration του 2008, αλλά παραμένει προσωπικά μιλώντας στην σκιά του ντεμπούτου τους The Bird of Music του 2007. Είναι λίγο προβλέψιμα δυστυχώς τα τραγούδια τους. Όταν ωστόσο καταφέρνουν να εκφράσουν τη φρεσκάδα τους όπως στο εξαιρετικό Knight Of Wands, τότε τους τα συγχωρείς όλα και καταλαβαίνεις γιατί σου άρεσαν εξαρχής.

3/5

Αγαπημένο: Knight Of Wands




Archive
Controlling Crowds
Alternative Rock
Warner
2009













Personal responsibility! Personal responsibility! Personal responsibility! Personal responsibility! Για να είμαι ειλικρινής, τους είχα ξεγράψει προσωπικά τους Archive. Μεγάλο λάθος όπως αποδείχτηκε με το παραπάνω κομμάτι. Personal responsibility! Personal responsibility... Το Controlling Crowds περιέχει 13 τραγούδια που διαρκούν κοντά 80 λεπτά(!), γεμάτα με τον γνώριμο ήχο του συγκροτήματος που αγαπήθηκε ιδιαίτερα στην Ελλάδα και δεν αφήνει κανέναν παραπονεμένο. Και ωραίες συνθέσεις έχει, και ορεξάτοι φαίνονται, και έχουν διάθεση εξερεύνησης (βλέπε π.χ. το Whore). Μην ξαφνιαστείτε αν το δείτε σε λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Είναι απολαυστικό.

3,5/5

Αγαπημένα: Bullets, Whore