Νίκος ΘέμεληςΟι Αλήθειες των Άλλων
Μυθιστόρημα
ΚΕΔΡΟΣ
2008
Πού είναι το πρόβλημα; Επειδή όλη η υπόθεση στηρίζεται στο αποκαλυπτικό …χειρόγραφο, αυτό έπρεπε να είναι πειστικό και καλυμμένο με την αχλή της ιστορικής ανατροπής. Αντίθετα, ο Θέμελης το προσεγγίζει βιαστικά, ίσα ίσα που μιλάει γι’ αυτό, δεν πείθει για την αξιοπιστία του, δεν τονίζει την αλήθεια που φανερώνει με τρανταχτές …ενδείξεις, φανταστικές ή πραγματικές, που να δείχνουν την άλλη όψη των γεγονότων. Το αποτέλεσμα είναι όλο το εγχείρημα να στέκεται στο κενό, να μην εγκλωβίζεται ο αναγνώστης στη νέα αντίληψη των πραγμάτων και έτσι όλα να μένουν σε μια απλή απόπειρα και όχι σε ένα ουσιαστικό ξαναδιάβασμα της ιστορίας. Ο Θέμελης ξαναγυρίζει στα γνώριμα εδάφη, αλλά παρασύρεται από τις σειρήνες των καιρών για ανανέωση και καινοτομίες και γι’ αυτό δεν έφτασε ξανά στο επίπεδο της χρυσής τριάδας των ιστορικών του μυθιστορημάτων. ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ Όπως έλεγε και ένας φίλος μου, πρόεδρος της ΠΑΣΠ στη σχολή του, ο Θέμελης είναι ΠΑΣΟΚ, υπογείως, αλλά πολύ!
Timothy Linh BuiPowder Blue
Drama
2009
Ακόμη περισσότερο κι από κακή αντιγραφή του Crash και του Magnolia, το Powder Blue θα μείνει στην ιστορία αυτής της κινηματογραφικής δεκαετίας ως η ταινία στην οποία η κούκλα Jessica Biel ως πόρνη δίνει ούτε ένα, ούτε 2 αλλά 3 από τους καλύτερους αισθησιακούς χορούς που έχουμε δει τελευταία. Κρίμα, γιατί σίγουρα μπορούσε να έχει πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.
btw, 2 σημειώσεις: 1/τον αισθησιασμό της ενακτήριας σκηνής του London δεν τον φτάνει με τίποτα πάντως(...) 2/κάποιος πρέπει να απαγορεύσει για λίγα χρόνια τουλάχιστον τις σπονδυλωτές ταινίες
Michael JacksonThriller
Pop
Epic Records
1982
Παιδόφιλος ή παιδεραστής, άσπρος ή μαύρος, κανείς δεν τόλμησε να αμφισβητήσει ποτέ το θρόνο του Βασιλιά της Ποπ, και τούτο 'δώ το αριστούργημα από τις αρχές της δεκαετίας του 80 θα αναφέρεται ενδεικτικά ως αυταπόδεικτη απάντηση στο γιατί; της ιστορίας. Αντιφατικός όπως είναι συχνά οι μεγάλες προσωπικότητες κάθε είδους, καταπιεσμένο παιδί θαύμα, ο άνθρωπος που βρίσκεται στο Νουμ. 2 των παγκόσμιων συνολικών πωλήσεων δίσκων όλων των εποχών (το Thriller φυσικά είναι το θρυλικότερο άλμπουμ όλων), ο κάτοχος των περισσοτέρων βραβείων Γκράμι, ο χορευτής με την ασύλληπτη abnormal κίνηση πάνω στη σκηνή, ο πρωταγωνιστής σε μερικά από τα καλύτερα video clips που έχουν γυριστεί (και απολάμβαναν ένα ουτοπικό airplay για μία δεκαετία σχεδόν), το star icon που διαμόρφωσε την popular μουσική και ολόκληρη την Ποπ Κουλτούρα όσο ελάχιστοι στο δεύτερο μισό του 20στού αιώνα, ο Michael Jackson, άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο χθες τα ξημερώματα, για να αποκαλυφθεί το μεγαλύτερο μυστικό του μουσικού πλανήτη τα τελευταία 20 χρόνια: τελικά, τον αγαπούσαν όσο λίγους.
Για το Θέμελη θα σου πω οτι μου άρεσε πολύ, όσο και τα τρία πρώτα - είχα κάνει και σχετικό ποστ. Ο Θέμελης δεν είναι πολύ ΠΑΣΟΚ, είναι πολύ σημιτική κεντροαριστερά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον Michael, θα σου πω οτι δεν τον αγαπούσα. Τον σεβόμουν όμως ως δημιουργό - αλλά όχι ως παραπλανημένο, αυτοκαταστροφικό και εχθρικό προς τον εαυτό του παιδί. Εξακολουθώ και παίζω το "Don't Stop Till You Get Enough"...
Οι αλήθειες των άλλων είναι το μοναδικό βιβλίο του Θέμελη που έχω διαβάσει. Ομολογώ οτι ο τύπος γράφει καλά και το βιβλίο "ρουφιέται". Ωστόσο όταν έφτασα στο τέλος ένιωσα οτι αντί να οδηγήσει η ίδια η πλοκή στα συμπεράσματα που απο την πρώτη πρώταση πασχίζει εμφανώς να βγάλει ο συγγραφέας, τα παρουσιάζει ο ίδιος στο τέλος σαν αυταπόδεικτη αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ειδικά με το θέμα της συνέχειας του ελληνικού πολιτισμού, βγάζει έναν ελιτισμό σαν να κατέχει μόνο αυτός την αλήθεια και σαν να είναι μπροστά απο την εποχή του. Αυτά με ενοχλούν εμένα. Και μην νομίζεις οτι απορρίπτω αυτά που λέει, ίσα-ίσα μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον θέμα προς συζήτηση.
Κρίμα γιατί ως κονσεπτ ("αλήθειες των άλλων") είναι ενδιαφέρον και μέχρι κάποιο σημείο το πήγαινε καλά.
εχμ, το ξέρω οτι γράφεται "πρόταση" :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήGreen, μάλλον θα συμφωνήσω μαζί σου, το παιχνίδι είναι στημένο από την αρχή των βιβλίων του. Όχι πως δεν μου αρέσει, αλλά του αφαιρεί σίγουρα πόντους. Απότι φαίνεται, βιβλίο σαν την Αναζήτηση δεν θα ξαναγράψει ποτέ (εκεί πραγματικά είχες μια αγωνία για το πού θα πάει ο ήρωας ---ίσως επειδή ήταν το πρώτο του).
Προκόπη, αυτό με το αν ο Σημίτης ήταν ΠΑΣΟΚ ή όχι μου έρεσε πολύ. Ο ίδιος φίλος μου δε, Παπανδρεικός κατά τ' άλλα, μου είχε δώσει την απόλυτη απάντηση, σαν καθαρόαιμος πολιτικός: "αν ο Σημίτης κερδίζει, ο Σημίτης είναι το ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ είναι η Χώρα ολόκληρη."
Άτιμο πράμα η πολιτική...
Όσο για τον Τζάκσον, τόσο η αγιοποίηση όσο και ο εξευτελισμός του μου φαίνονται ανούσιες. Απλά, πάτα το replay στους δίσκους του...