Albums of the Week (26/52)

Sunn O)))
Monoliths & Dimensions
Drone Doom Metal, Experimental
Southern Lord
2009













Ερωτήθη πρόσφατα πιο είναι ο καλύτερος δίσκος του 2009 μέχρι στιγμής, τώρα που φτάσαμε στα μισά του δρόμου (βλέπε και 26/52 στον τίτλο του ποστ). Υψηλότερη βαθμολογία από αυτήν εδώ τη στήλη έλαβαν ο δίσκος του Antony και το τελευταίο διαμαντάκι της Ghost Box. Αν με ρωτάτε όμως ποιος είναι ο πιο εμβληματικός δίσκος του 2009 μέχρι στιγμής, η απάντηση είναι πραγματικά πολύ εύκολη και απεικονίζεται στην φωτογραφία πάνω αριστερά. Το Monoliths & Dimensions είναι ο δέκατος δίσκος των Sun O))) και περιέχει 4 κομμάτια (που φτάνουν ως και τα 17,5 λεπτά διάρκεια το ένα) προορισμένα να παίζονται σε έναν κόσμο μετά τον Αρμαγεδδώνα (για όποιον πιστεύει σε δευτέρες παρουσίες, 2012, αποκάλυψη, νοστράδαμος κτλ), αν και στο τέλος του Alice (τέταρτο κομμάτι) οι επιρροές του Miles Davis θα τρυπήσουν στο απόλυτο σκοτάδι χαραμάδες αισιοδοξίας και θα κλείσουν τον δίσκο υπερήφανα. Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς αυτή τη μουσική σε κάποιον που δεν γνωρίζει ήδη τους Sun O))) και, ακόμη περισσότερο, το άκουσμα του Monoliths & Dimensions ισοδυναμεί με πέταγμα στα βαθιά νερά της μουσικής: κάποιοι μαθαίνουν να κολυμπούν αστραπιαία, κάποιοι διαολοστέλνουν αυτόν που τους πέταξε στη θάλασσα.

4,5/5

Αγαπημένα: Και τα 4




Max Richter
Henry May Long
OST
2009














Δεν ξέρω να σας πω τίποτα για την ταινία, αλλά ο Richter παραδίδει ακόμη ένα δίσκο γεμάτο με τα όμορφα ηχοτόπιά του που φτιάχνει στο πιάνο και μας κέρδισαν όλους π.χ. στο Blue Notebooks του 2004 ή το περσινό 24 Postcards in Full Colour. Εδώ βέβαια οι περιπλανήσεις μειώνονται για τους σκοπούς της ταινίας, αλλά η ικανότητα του συνθέτει να δημιουργεί εντάσεις μέσα σε δίλεπτα ορχηστρικά θέματα δεν χάνεται με τίποτα. Μέτριος για τα δικά του δεδομένα, απολύτος προσβάσιμος για ένα κοινό που δεν τον έχει ανακαλύψει ακόμα.

3,5/5

Αγαπημένα: Endingd Doorway Pavement, A Candle And Half A Pear




Δήμητρα Γαλάνη
Πίξελ
Έντεχνο, Pop
Σκάι, Sony
2009













Μπορεί να μην βρήκε... την Μόνικα στο τηλέφωνο(χαχαχα!!!), μάζεψε όμως τους Παύλο Παυλίδη, Ilias Katelanos, Bajofondo, Marsheaux, Imam Baildi, Κωνσταντίνο Βήτα, Μatisse, Vassillikos, Cyanna, Χρυσόστομο Μουράτογλου, Olga Kouklaki, Dimi Phaze, Freedom of Speech και Yosebu σε ένα δίσκο με 15 τραγούδια από τα παλιά (ή όχι και τόσο παλιά) σε νέα ανάγνωση. Η Γαλάνη δεν έμεινε στάσιμη στα όρια του έντεχνου και προσπαθεί τελευταία (ειλικρινώς πιστεύω) να ανιχνεύσει νέους ήχους, ακόμη και με πατήματα του παρελθόντος. Το αποτέλεσμα νομίζω ότι την δικαιώνει, αν και όχι πανηγυρικά. Οπωσδήποτε όμως είναι ένα συν στην δισκογραφία της.

3/5

Αγαπημένο: Esse Olhar - Χειροκρότημα / Ilias Katelanos remix

Nouvelle Vague
NV3
Lounge
Peacefrog
2009













Κι άλλη συλλογή παλιών τραγουδιών εδώ, ιδανική για παραλιακό "εναλλακτικό" μπαράκι της επαρχίας (που μαζεύει τον ίδιο ακριβώς κόσμο που πριν 2 μήνες πήγαινε στα μπουζούκια του χωριού -τώρα είναι κλειστά για καλοκαίρι). Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και με τη μουσική αυτών των λάουντζ δίσκων (τουλάχιστον οι άθλιες τουριστικές συλλογές που κάνουν κιμά όλα τα μουσικά είδη χωρίς την ταμπέλα την αναδημιουργίας είναι πιο ειλικρινείς). Μα καλά, είναι δυνατόν να έβαλαν και το God Save the Queen μέσα; Ελπίζω εκτός από την ψωροκώσταινα να είναι παντελώς άγνωστοι, κάτι σαν τους Σκόρπιονς ας πούμε (δεν το 'χω ψάξει, αλλά νομίζω πως είναι όντως -στην Ελλάδα πάντως λογικά θα παίξει αυτός ο δίσκος σε όλα τα περιοδικά τύπου Κοσμοπόλιταν/Βημαγκαζίνο/Εσκουάιρ/Μαξίμ/Μεν & Χεαλθ κτλ. κτλ. *δεν ξέρω και πως τις λένε αυτές τις μλκς*)

1/5

-