Albums of the Week (29/52)

Jóhann Jóhannsson
And in the endless pause there came the sound of bees
Soundtrack, Modern Classical
Mute
2009












Η Fordlandia του Jóhannsson με είχε μαγέψει κυριολεκτικά λίγους μήνες νωρίτερα (ο δεύτερος και τελευταίος δίσκος που έχει πάρει το άριστα από αυτήν εδώ τη στήλη ήταν το The Light του Ketil Bjornstad) κι έτσι ήταν αδύνατο μην παρακολουθήσω τη νέα κυκλοφορία του Ισλανδού συνθέτη. Πρόκειται για ανέκδοτη μουσική της ταινίας animation Varmits που γυρίστηκε από τον Marc Craste το 2008 και κυκλοφόρησε σε 1000 αντίτυπα κατά τη διάρκεια της -πρώτης του- περιοδείας στην Αμερική. Η μουσική του για άλλη μία φορά είναι εξαιρετική, το κύριο θέμα είναι επιβλητικό και πανέμορφο, ενώ μικρότερα κομμάτια εναλλάσσονται γύρω από το ίδιο τοπίο. Σαφώς υπάρχει ένας περιορισμός στην ανάπτυξη εφόσον μιλάμε για μία ταινία που διαρκούσε λίγα λεπτά, αλλά όπως και να το κάνουμε, το μεγαλείο δεν κρύβεται. Modern Classic από τη μία, πιο μελωδικός από τους Siqur Ros από την άλλη, ο κος Jóhannsson έχει αρχίσει να δημιουργεί πραγματικά μεγάλες προσδοκίες.

4/5

Αγαπημένα: Theme, Rainwater, Pods

http://www.johannjohannsson.com/
http://www.mutesong.com/artists/details/johannjohannsson




Bibio
Ambivalence Avenue
Electronic, Folktronica(!)
Warp
2009













Τα λέε εξαιρετικά ο χρήστης danners 316 στο rym: Two albums in 2009. One with Mush: one with Warp. On this release Stephen Wilkinson retains his unique sound whilst exploring new depths within his music, further than the hybrid of IDM and folk that he's known for. He introduces funk in "Jealous Of Roses" and soul in "Fire Ant". "Abrasion" and "The Palm Of Your Wave" show clever use of sampling. Although at times it can sound quite awkward it's always interesting. The album seagues between songs nicely. Samples of the title track reappear throughout the release giving it a cohesive quality. Αρκετοί θα το έχουν στα καλύτερα της χρονιάς για φέτος. (btw, το Folktronica δεν είναι οικτρός όρος;)

3,5/5

Αγαπημένα: Fire Ant, Jealous of Roses




Florence & The Machine
Lungs
Indie Pop/Rock
Island
2009













Χωρίς πολλές αναλύσεις, η Florence Welch κλέβει την παράσταση. Τα τραγούδια δεν είναι τίποτα το εξαιρετικό και γενικότερα το θέμα "οργισμένο θηλυκό με μικρόφωνο" δεν είναι ό,τι καλύτερο για όμορφη ποπ, ωστόσο αυτό το ντεμπούτο δείχνει στοιχεία που μπορούν να την κρατήσουν στην επιφάνεια για καιρό. Αν συγκρατήσει λίγο τους άνευ λόγου λαρυγγισμούς θα τα καταφέρει σίγουρα. Ήρθε μετά από μία σειρά επιτυχημένων singles και ακόμα μεγαλύτερου hype μέσω των συναυλιών της-αν δεν την έχετε πετύχει ήδη κάπου, θυμηθείτε την.

3/5

Αγαπημένο: You've Got the Love




La Roux
La Roux
Electropop
Polydor
2009













Η αβάστακτη ελαφρότητα του hype... Κι άλλα '80s στα τέλη των zeros; γιατί; Εντάξει, έχει ενδιαφέρουσα φωνή, στο In For The Kill ειδικά ακούγεται με κάποια ένταση, αλλά πώς να βγάλεις μια ντουζίνα τραγούδια με τέτοιο ήχο; Εγώ τουλάχιστον, αποσύρομαι.

2/5

Αγαπημένο: -