οριστική αλλαγή

we all bear the scars

yeah, we all feign a laugh
we all cry in the dark
get cut off before we start

and as your first act begins
you realise they're all waiting
for a fall, for a flaw, for the end

and there's a past stained with tears
could you talk to quiet my fears
could you pull me aside
just to acknowledge that i've tried

as your last breath begins
contently take it in
cause we all get it in
the end

and as your last breath begins
you find your demon's your best friend
and we all get it in
the end

οι 7 αγαπημένες μου ελληνικές ταινίες

1. Στέλλα
Σε όλη την διάρκεια της ταινίας νόμιζα πως έβλεπα αρχαίο ελληνικό θέατρο. Το μαχαίρι δεν το καρφώνει ο Φούντας στο τέλος, στο πετάει η Μερκούρη όταν αρχίζει να τραγουδά Αγάπη που 'γινες...
2. Θίασος
Σε αναγκάζει να πάρεις πίσω όσα αρνητικά έχεις πει για τον Αγγελόπουλο κατά καιρούς (στα κρυφά). Μαθήματα ελληνικής ιστορίας στην τηλεόρασή σου. Μου θυμίζει τους Επτά Σαμουράι του Κουροσάβα: 4 ώρες και δεν καταλαβαίνεις πως πέρασαν.
3. Ευδοκία
Άγρια Ομορφιά. Ο θρίαμβος της σκηνοθετικής απλότητας (και ειλικρίνειας). Οι δύο κεντρικοί ηθοποιοί (άντρας-γυναίκα) ερμηνεύουν σαν να μην υπάρχει αύριο.
4. Δράκος
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ψάχνει καταφύγιο στους κατατρεγμένους των Αθηνών της δεκαετίας του 50. Θυμίζει Ντοστογιέφσκι. Η σκηνή του χορού στο μπαρ με το ανέκδοτο ζεϊμπέκικο του Χατζιδάκι, στο πάνθεον των καλύτερών μου σκηνών, πέραν κατηγοριοποίησης.
5. Ρεμπέτικο
Ο δίσκος δεν θα ήταν αρκετός για να αγαπηθεί τόσο αυτή η ταινία. Έχει νύχτα, μοναξιά, προσφυγιά, Αμέρικα, χώμα και υποσχέσεις. Που δεν τηρήθηκαν ποτέ.
6. Ζ
Δείχνει γαλλική, αλλά δεν είναι. Δεν έφτασε ποτέ το ομώνυμο βιβλίο, αλλά και πάλι, λέει μία ιστορία που αξίζει να ειπωθεί, και την λέει εξαιρετικά.
7. Σπιρτόκουτο
Έλεγα στην παρέα μου ότι αυτή ταινία έχει μέσα της περισσότερη Ελλάδα απ' ό,τι η Πολίτικη Κουζίνα και οι Νύφες μαζί και, φυσικά, δεν με πίστεψαν. Ακόμα με κυνηγάνε βασικά! Τι να κάνουμε, δεν αλλάζουμε ποτέ τους φίλους μας για μία ταινία.

[εντελώς τυχαία(;), όλες μονολεκτικές]

εδώ μία παλαιότερη και εκτενέστερη λίστα

300

εδώ είμαστε, είδαμε και τους περιβόητους τρακόσιους... καταρχήν, όπως λέει και το #1 στο tagline, όλη η τέχνη είναι ένα ψέμα, τουτέστιν όποιος περιμένει να μάθει ιστορία από μία ταινία, κάπου έχει κάνει ένα λάθος -όλος αυτός ο θόρυβος είναι εντελώς αδικαιολόγητος και σε αυτή την περίπτωση, και σε πολλές άλλες, με πίνακες, ταινίες, βιβλία κ.ο.κ.
στην ταινία λοιπόν, με την κατάλληλη διάθεση, ξέροντας τι πας να δεις (=μία πολεμική ιστορία, με βάση ένα κόμικ) περνάς αρκετά καλά, αλλά δεν γίνεται και τίποτα σπουδαίο. στο πρώτο μισό της ταινίας βαριέσαι αρκετά, περιμένοντας να φτάσει η μάχη, στις δε πολεμικές σκηνές, βαριέσαι περισσότερο! περιμένεις να δεις κάτι εντυπωσιακό, κάποια φιγούρα έστω που να σου μένει χαραγμένη στην μνήμη, τίποτα! μία από τα ίδια. πολύ αίμα, σκληρότητα (αλλά ελέω κόμικ δεν χτυπάει και τόσο), λίγο χιούμορ και λίγη τρυφερότητα. λίγο sin city, λίγο matrix, λίγο braveheart, αρκετός lord of the rings και λίγο gladiator (αυτά τα λιβάδια πια!). τη μεγαλύτερη πλάκα την βλέπεις όταν οι Σπαρτιάτες τα χώνουν στους άλλους Έλληνες (με πρώτους και καλύτερους -ποιους άλλους;). όλα τα λεφτά είναι βέβαια ο Λεωνίδας, πάνω του επικεντρώνεται όλη η ιστορία, το δικό του σθένος και την δική του άποψη για την Αρετή θαυμάζουμε από την αρχή ως το τέλος - κανονικά "Λεωνίδας" θα έπρεπε να λέγεται η ταινία και όχι 300.
στον απολογισμό, περνάς καλά τις 2 ώρες που διαρκεί το έργο, δεν νιώθεις καμία αγωνία ή ένταση, το στόρυ εξελίσσεται μονοδιάστατα και έχεις μία κρυφή ικανοποίηση για την τελική νίκη (που ξέρεις ότι θα επέλθει) στο τέλος.εκείνο που μου έλειψε περισσότερο, ήταν η οποιαδήποτε προσπάθεια να γίνει λίγο spiritual η ταινία, να εμβαθύνει στην ψυχική ανωτερότητα (σαφώς το κάνει στην πολεμική) εκείνων που σκέκονται απέναντι σε στρατό εκατομμυρίων, να μην το δει απλά ως παράλογη αναμέτρηση. η ταινία χάνει δηλαδή, εκεί που κερδίζει π.χ., ο Πόλεμος των Άστρων. αλλά ίσως και αυτό να ταιριάζει περισσότερο στην σπαρτιατική αντίληψη...

2/5 + 0,5/5[*] = 2,5/5

[*] για την φωνή "SPARTAAA" του Λεωνίδα και μόνο!

τα λαικά του 21

εμένα μου φάνηκε ενδιαφέρον.

άραγε θα το δει;

And now this is the day you fall
Upon my waking eyes
Inviting and inciting me to rise
And through the window in the wall
Comes streamin in on sunlight wings
A million bright ambassadors of morning
And no one sings me lullabies
And no one makes me close my eyes
So I throw the windows wide
And call to you across the sky

havana affair

ιδού το μοναδικό καλό τραγούδι που είπαν ποτέ οι red hot chilli peppers.

// λέμε-και-καμμία-μεγάλη-μαλακία-να-περνάει-η-ώρα mode.

Donnie Darko Analysis [Spoilers Warning!!!]

Την "ανάλυση" (και καλά!) αυτή μου την είχε ζητήσει ένας φίλος μου που είχε μπερδευτεί λίγο όταν είδε την ταινία για πρώτη φορά. Δεν θεωρώ ότι είναι και πολλή καλή, ούτε κι ότι χρειάζεται τόσο τώρα πια, πάντως, here it is:

O Donnie Darko είναι μια ιστορία για την μοίρα και το πεπρωμένο, τις επιλογές των ανθρώπων και τον δρόμο του θεού, τη θυσία για την αγάπη, τα ταξίδια στο χρόνο και την έντονη κριτική στην σύγχρονη αμερικάνικη νέο-συντηρητική κοινωνία.

Θα έλεγε κανείς πως όλα αυτά δεν συνδυάζονται εύκολα, ωστόσο η ταινία το καταφέρνει, και μάλιστα αν κάποιος δει όλες τις μικρές λεπτομέρειες, χωρίς να κολλήσει σε κάποια συγκεκριμένη από αυτές, όχι μόνο θα καταλάβει τι έγινε γενικά, αλλά θα απολαύσει και την ταινία.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε..

Το θεωρητικό υπόβαθρο της ταινίας έχει τα εξής θεμελιώδη στοιχεία:
1. Το σύμπαν που ζούμε δεν είναι τέλειο, είναι τυχαίο. Έτσι το έφτιαξε ο θεός.
2. Καμιά φορά τα πράγματα πάνε στραβά. νεογέννητα πεθαίνουν, ατυχήματα συμβαίνουν κτλ.
3. Η ταινία είναι μια τέτοια περίπτωση, μόνο που τώρα όλα πήγαν στραβά και κινδυνεύει όλος ο κόσμος!
4. Ο θεός αυτή τη φορά, για να σωθεί ο κόσμος, διαλέγει τον Donnie για τον σώσει (είναι κάτι σαν Μεσσίας δηλαδή).
5. Ο Donnie τα καταφέρνει, αφού θυσιάσει τα πάντα.

Στην ταινία τώρα,

Ο Donnie είναι ένας νεαρός μαθητής λυκείου με διαταραγμένο παρελθόν, προβλήματα συμπεριφοράς, υπνοβασίας και θεραπευτική αγωγή με ψυχανάλυση και φάρμακα. Ο Donnie έπρεπε να πεθάνει στις 2 Οκτωβρίου 1988. Αυτό ήταν το πεπρωμένο του που έπρεπε να εκπληρωθεί. Για κάποιον λόγο όμως, αυτό δεν έγινε. Ο Donnie δεν πέθανε όπως θα έπρεπε. Δεν φταίει ο ίδιος για αυτό, ούτε ο Frank, ούτε κανείς. Έτσι δημιουργήθηκε μια ανωμαλία. Το "κανάλι του θεού" που λέει ο Donnie δεν εκπληρώθηκε (λέει στον καθηγητή του ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε την μοίρα μας όσο ταξιδεύουμε μέσα στο κανάλι του θεού). Η μοίρα δεν πραγματώθηκε, και έτσι δημιουργήθηκε μια στρέβλωση του χρόνου, ένα παράλληλο σύμπαν για ΟΛΗ την ανθρωπότητα, με σκοπό να πείσει τον Donnie να εκπληρώσει την μοίρα του, να γυρίσει και να πεθάνει όπως έπρεπε, για να μπορέσει ο κόσμος να συνεχίσει να ζει κανονικά, αλλιώς ο κόσμος θα καταστραφεί. Δεν έχει άπειρο χρόνο για να το κάνει αυτό, έχει στην διάθεσή του 28 μέρες, 6 ώρες, 42 λεπτά και 12 δευτερόλεπτα (αυτό είναι γραμμένο στο χέρι του όταν ξυπνάει για πρώτη φορά μέσα στο παράλληλο σύμπαν, στο γήπεδο του γκολφ).

Ακόμα και αν ο Donnie δεν φταίει που δημιουργήθηκε αυτή η ανωμαλία, επιλέχθηκε -μάλλον τυχαία- από τον θεό για να την διορθώσει. Μόνο που αυτός μπορεί να την χρησιμοποιήσει λιγάκι και για τον εαυτό του...

Ο θεός θέλει ο Donnie να εκπληρώσει το χρέος του και έτσι θα τον βοηθήσει στην αποστολή του. Θα μετατραπεί σε έναν ζωντανό αποδέκτη μέσα στο παράλληλο σύμπαν, με ιδιαίτερες υπερφυσικές ικανότητες, όπως η δύναμη με την οποία θα καρφώσει το τσεκούρι στο άγαλμα του σχολείου και άλλα, με αποκορύφωμα την χρήση της χωροχρονικής πύλης στο τέλος για να γυρίσει πίσω στο χρόνο, όταν θα έχει και ο ίδιος συνειδητοποιήσει όλο το σχέδιο του θεού. Θα του στείλει τον Frank (που τυχαίνει να είναι ο γκόμενος της αδερφής του), την γιαγιά-θάνατο, το βιβλίο της, την Γκρέτσεν κτλ. Ενδεχομένως και κάποιοι από αυτούς να είναι επίσης ζωντανοί αποδέκτες έως ένα βαθμό, όπως η γιαγιά-θάνατος και οι δύο καθηγητές του στο σχολείο, που δείχνουν να ξέρουν περισσότερα από όσα λένε, αλλά δεν τους επιτρέπεται από τον θεό να βοηθήσουν τον Donnie περισσότερο από ένα σημείο.

Στην πραγματικότητα, όλα όσα συμβαίνουν σε αυτό το παράλληλο σύμπαν είναι στην υπηρεσία του θεού για την σωτηρία του κόσμου μέσα σε 28 μέρες από τον Donnie. Έτσι, όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο (η γιαγιά-θάνατος τον κάνει να σκεφτεί για τον θεό και τον θάνατο, ο Frank, που είναι ένας οδηγός που του έστειλε ο θεός για να τον οδηγήσει σε αυτό το σύμπαν, τον βάζει να πλημμυρίσει το σχολείο για να γνωρίσει την Γκρέτσεν, μετά τον βάζει να κάψει το σπίτι του ψευτο-φιλόσοφου για να κατηγορηθεί για πορνεία κι έτσι να φύγει η γυμνάστρια για την δίκη και άρα να πάει η μητέρα του στην θέση της στο ταξίδι και να μείνει μόνος του, πάει να πάρει μπύρες ώστε να χτυπήσει την Γκρέτσεν με το αμάξι όταν γυρίζει, αφού αποφύγει την γιαγιά-θάνατο που ήταν ακριβώς στην μέση του δρόμου, η ιστορία με τη μαμά της Γκρέτσεν και τον πατριό του τον βοηθά και στο να την φιλήσει, και στο να κάνουν έρωτα -άρα νιώθει λιγότερο μόνος- και φυσικά στο να έρθει στο πάρτι του εκείνη τη νύχτα κτλ).

Όταν ο χρόνος τελειώνει και η μαύρη τρύπα σε λίγο θα καταστρέψει τον κόσμο, ο Donnie, με αφορμή τον θάνατο της Γκρέτσεν (που τον κάνει να σκοτώσει και τον Frank, νιώθοντας διπλά μόνος) σκέφτεται όλες τις συνιστώσες των τελευταίων 28 ημερών στο παράλληλο σύμπαν και καταλαβαίνει τα θεϊκά σχέδια. Παίρνει τότε την μεγάλη απόφαση και αποφασίζει να γυρίσει πίσω και να πεθάνει (και ΟΧΙ να γυρίσει να τα ξαναζήσει όλα αυτά σαν στην "ημέρα της μαρμότας" ή κάτι τέτοιο), έτσι ώστε να συνεχίσει ο υπόλοιπος κόσμος την πορεία του, και η αγαπημένη του Γκρέτσεν, που στην πραγματικότητα ποτέ δεν γνώρισε, να συνεχίσει να ζει. Γυρίζει πίσω λοιπόν, στις 2 Οκτωβρίου και πέφτει για ύπνο χαμογελαστός, περιμένοντας τον κινητήρα του αεροπλάνου να πέσει στο δωμάτιό του και να τον σκοτώσει. Χαμογελάει στον θάνατο, γιατί τώρα είναι έτοιμος να πεθάνει, γιατί δεν αισθάνεται πια μόνος.

Ο Donnie κάνει (όχι συνειδητά, δεν το επέλεξε αυτός -απλά, κάτι πήγε στραβά) μια παράκαμψη στο κανάλι του θεού, αλλάζει λίγο τα σχέδιά Του, πιθανότατα γιατί δεν έχει ζήσει ακόμα αρκετά, δεν έχει ερωτευτεί, νιώθει ακόμα μόνος και έτσι φοβάται να πεθάνει. Μετά από 28 μέρες όμως, είναι έτοιμος.

Όταν τελικά το πεπρωμένο του κόσμου για τις 2 Οκτωβρίου εκπληρωθεί, όλοι "ξυπνούν" από το παράλληλο σύμπαν ανακουφισμένοι, σαν από όνειρο και "θυμούνται" κάποια λανθάνοντα πράγματα από το φανταστικό, παράλληλο σύμπαν, ανάλογα με την σχέση τους με τον Donnie και όσα ήξεραν για αυτόν. Έτσι, ο ψευτο-φιλόσοφος ανησυχεί μήπως τον πιάσουν, η ψυχίατρος ότι κάτι κακό θα συμβεί, ο Frank (που όπως είπαμε είναι ο γκόμενος της αδερφής του Donnie) αγγίζει το μάτι του γιατί "ονειρεύτηκε" πως είχε πυροβοληθεί, και φυσικά η Γκρέτσεν χαιρετά την μητέρα του Donnie για να της δώσει κουράγιο. Όσο για τον ίδιο τον Donnie, αυτός όπως είπαμε, θυμάται τα πάντα, γι' αυτό χαμογελάει.

Η ατάκα "Cellar Door" είναι του Edgar Allan Poe. Λέγεται ότι κάποια μέρα χτύπησε το κεφάλι του και έπεσε σε κώμα. Ενώ ήταν σε αυτή την κατάσταση, επαναλάμβανε συνεχώς την φράση Cellar Door. Όταν τελικά ξύπνησε και οι φίλοι του το είπαν, τότε είπε πως από όλους τους πιθανούς συνδυασμούς λέξεων που υπάρχουν, ο Cellar Door είναι ο πιο όμορφος.

Το Donnie Darko έχει στοιχεία μυθολογίας και μυστικισμού, δομή που μοιάζει με επιστημονική φαντασία, στην πραγματικότητα όμως είναι μια παράδοξη ιστορία ενός εφήβου που νιώθει μόνος του και θέλει να αλλάξει τα πράγματα.

Όποιος βρει κραυγαλέα λάθη ας τα πει!

Γενικά, φυσικά και θεωρώ αυτή την ταινία υπερτιμημένη, πρώτα απ΄όλους από μένα, σε καμία περίπτωση δεν γίνεται τόσο σύνθετη ή εντυπωσιακή, οι συγκρίσεις με τον Lynch π.χ. είναι αστείες, αλλά έχει μία νεανική αύρα και μία μελαγχολία που δεν μπορώ να της αντισταθώ:

4,5/5

5 ταινίες που είδα πρόσφατα

13 Jametti
Δυνατή ταινία. Δεν έχεις ιδέα που το πάει στην αρχή, σου σφίγγει το στομάχι μετά, δεν σε πείθει και τόσο η δραματουργία (;) της στο τέλος. Τρανή απόδειξη του τι μπορείς να κάνεις με μία καλή ιδέα και πολύ (αλλά πολύ!) χαμηλό προϋπολογισμό.
[3,5/5]



Proof
Μία καλή ιδέα (πάντα μου άρεσαν τα μαθηματικά) κυριολεκτικά χαμένη! Ούτε ποιο θεώρημα προσπαθούσε να αποδείξει ο καθηγητής και η κόρη του δεν μας λέει. Οι ερμηνείες είναι για κλάματα. Ο Χόπκινς θα θέλει να την ξεχάσουμε ήδη.
[1/5]


Funny Games
Αριστούργημα. Αν σας άρεσε το Naked, αυτή είναι η ταινία σας. Πιο πρωτόγονη, πιο ακραία, πιο βαθιά. Ένα σύγχρονο κουρδιστό πορτοκάλι;
[4,5/5]






Silent Hill
Κρίμα στο βιντεοπαιχνίδι. Βαριέέέμαι... και είχε μεγάλη διάρκεια γαμώτο!
[1/5]









The Devil Wears Prada
Καταρχήν σιχαίνομαι το Sex & the City. Επιπλέον, η Μαρία η Άσχημη (πρέπει να) είναι καλύτερη. Αν έτσι είναι νιώθουν οι γυναίκες για τον κόσμο της μόδας, συλλυπητήρια.
[1/5]






...προσεχώς για 300, Babel, Volver κ.α.

παγκόσμια ημέρα ποίησης

Εθνικό Κέντρο Βιβλίου

broken by

Yuria 2006

V/A : Yuria 2006
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 15.03.07
Format: CD , limited 1000 copies
Label: vm recordings , seedee vm 02
Διανομή: vinyl microstore

Ή αλλιώς, πώς μπορεί μια σκυλόμορφη μασκότ να αποτελεί την πιο επιδραστική περσόνα του ελληνικού ηχητικού underground.

Yuria είναι το ετήσιο μουσικό φεστιβάλ που διοργανώνεται εδώ και τρία συναπτά χρόνια από και στο δισκοπωλείο Vinyl Microstore, το οποίο εδρεύει στην οδό Διδότου στο κέντρο της Αθήνας. Έχοντας ήδη από τις πρώτες μέρες της λειτουργίας του καθορίσει ένα διευρυμένο πλην εκλεκτικό μούσικό ύφος, το Vinyl Microstore σταμάτησε να θεωρείται απλά και μόνο ένα πωλητήριο δίσκων και παράλληλα μετατράπηκε σε έναν γόνιμο τόπο συνάντησης ακροατών και καλλιτεχνών μιας ανήσυχης και ανεξάρτητης μουσικής έκφρασης. Στο πλαίσιο μάλιστα της επιδίωξης ενός συμμετοχικού τρόπου λειτουργίας (πρόσφατα εκκίνησε την λειτουργία του ο διαδικτυακός ραδιοφωνικός σταθμός του Vinyl Microstore το πλήρωμα του οποίου απαρτίζουν πελάτες, καλλιτέχνες και αξιοσέβαστα πρόσωπα της μουσικής δημοσιογραφίας) η διοργάνωση ενός μουσικού φεστιβάλ προέκυψε ως φυσικό επακόλουθο.

Παίρνοντας το όνομά του από τον Yuri, το αδέσποτο λευκό σκυλάκι που πριν από 5 χρόνια ζήτησε στοργή από το Vinyl Microstore, για να ανελιχθεί κατόπιν σε δεσπόζουσα φυσιογωμία του χώρου, το φεστιβάλ Yuria παρουσίασε σχήματα, μουσικούς και projects από ολόκληρο το φάσμα του σύγχρονου ήχου και φιλοξένησε πρόγραμμα παράλληλων δράσεων. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο του φεστιβάλ κανένα project δεν εμφανίζεται για δεύτερη φορά. Εξασφαλίζεται έτσι η ανανεωτική πνοή του εκάστοτε προγράμματος, ενώ δίνεται η ευκαιρία στους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν για πρώτη φορά στο αθηναϊκο κοινό κάποια πειραματικά projects τα οποία θεωρούνται ενδεχομένως εξεζητημένα ή ασύμφορα για τους τυπικούς χώρους φιλοξενίας θεαμάτων. Το φεστιβάλ πραγματοποιείται στο δισκοπωλείο Vinyl Microstore με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Η τρίτη διοργάνωση του φεστιβάλ αποτέλεσε κατά κοινή παραδοχή την πλέον επιτυχημένη καλλιτεχνικά, καθώς συγκέντρωσε ένα ετερόκλητο πλην εξαιρετικά ενδιαφέρον roster από μουσικά σχήματα, τα οποία δρουν υπογείως υπηρετώντας με σεμνότητα, συνέπεια και εργατικότητα τις μουσικές υποκουλτούρες στις οποίες ανήκουν και τις οποίες διαμορφώνουν. Σε ό,τι αφορά στο οικονομικό σκέλος της διοργάνωσης, τα Yuria δεν προσέβλεψαν ποτέ σε απτά αποτελέσματα. Η ικανοποίηση άλλωστε προέκυψε μέσα από την ανταλλαγή απόψεων και τη συμμετοχή του κοινού και των καλλιτεχνών. Ιδού λοιπόν τα αποτελέσματα. Η συλλογή Yuria 2006 λοιπόν καλείται να βγάλει τα σπασμένα αποτυπώνοντας μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες ηχητικές στιγμές του φεστιβάλ, έτσι όπως τις επέλεξαν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν.

1. Spyweirdos – The Key
Ενας από τους πιο ποιοτικούς δημιουργούς της ηλεκτρονικής σκηνής στην Ελλάδα, ο Spyweirdos περιλούζει με λεπτεπίλεπτα beats τα ορχηστρικά, νεοκλασικίζοντα μελωδικά του μέρη.

2. Dread Astaire – Bassassination ( Alternate version)
Τριμελές σχήμα από τη Θεσσαλονίκη που σμιλεύει μεθοδικά έναν kraut-garage-indie rock ήχο και τον κυκλοφορεί αποκλειστικά σε βινύλιο μέσα από το δικό του label, την Fuzzie Records.

3. Leafcutter John – Yuri’s Song
Η πρώτη μετάκλιση καλλιτέχνη από το εξωτερικό για τα Yuria πραγματοποιήθηκε μέσα στο 2006. To λονδρέζικο avant-ballad-pop σχήμα των Leafcutter John ανέβηκε στη σκηνή του Μικρού Μουσικού Θεάτρου στις 4 Νοεμβρίου όπου και προέβη σε μια impromptu εκτέλεση ενός τραγουδιού αφιερωμένου στον Yuri. Τη συναυλία άνοιξε ο επίσης βρετανός δημιουργός της electro-pop Simon Bookish .

4. Veslemes (feat. Dr Hector) - Have I Kept You Amused? (Lemonpie Dub Remix)
Μέσα από το avant-electro-pop project του, ο σκηνοθέτης Γιάννη Βεσλεμές καταθέτει μια μοναδική, ζοφερή όσο και ρομαντική άποψη για τη σύγχρονη τραγουδοποιία.

5. Barbara’s Straight Son - A Man Might Wonder
Το δίδυμο των Barbara’s Straight Son συνδυάζει breakcore ρυθμικά μέρη με βίαια μελωδικά ξεσπάσματα και τα παρουσιάζει συνοδευόμενα από μια μεγάλη γκάμα οπτικού υλικού.

6. The Callas - Hug Hug Hug
Οι The Callas δεν είναι ένα μουσικό σχήμα αλλά ένα πλήρως τεκμηριωμένο art-project. H ακατέργαστη indie pop τους δεν αποτελεί πάρα ένα μονάχα από τα στοιχεία που απαρτίζουν τις ιδιαίτερες οπτικοακουστικές performances τους

7.The Erasers - X
Αθηναϊκή καλλιτεχνική κολλεκτίβα τα μέλη της οποίας ειδικεύονται στη δημιουργία περιβαλλόντων και την παραγωγή οπτικοακουστικών performances. Όπως γίνεται αντιληπτό (όχι, το φαινομεντικά κενό διάστημα των 13" δεν αποτελεί λάθος), η τέχνη τους δεν μπορεί να αποδοθεί από τον ψηφιακό φορέα του ήχου

8. Eventless Plot - Interlude For The Forgotten
Με έδρα τη Θεσσαλονίκη τα τέσσερα μέλη των Eventless Plot ανήκουν στην κάστα της μετά-το-shoegazing γενιάς που η βαθύτατα ρομαντική της ματιά δεν διέπεται μήτε από τον πραγματισμό της pop και της rock φόρμας μήτε από το φουτουριστικό άγχος της electronica.

9. Betty΄s Bath - Spaghetti
Mουσική κρεβατοκάμαρας από τρείς Θεσσαλονικείς 20-somethings που ανταλλάζουν ρόλους και όργανα στην αναζήτηση του τέλειου μετα-ποπ ήχου

10. King of Complaints - What Are We Going To Do?
Πρόκειται για το σόλο ηχητικό project του Κώστα Γκιασλά από τη Θεσσαλονίκη μέσα από το οποίο εκλύονται τόνοι πειραματικής, οργανικής ηλεκτρονικής μουσικής στην οποία ενσωματώνονται φυσικά όργανα.

11. Vokal Idiot - Fade It
Απαρτιζόμενοι από τα μέλη των Betty’s Bath, οι Vokal Idiot αποτελούν την πιο πειραματική πτυχή του θεσσαλονικιώτικου τρίο βασίζοντας την πειραματική τους pop στον αυτοσχεδιασμό.

12. Monochrome - Ayureus
Το μακροβιότερο από τα projects που παρουσιάστηκαν στο φεστιβάλ Yuria 2006, οι Monochrome του Αντώνη Βλαστού ελίσσονται με άνεση ανάμεσα σε διάφορες υποκατηγορίες της electronica διαπερνώντας την ψηφιακή dub, την techno και το electro καταλήγωντας σε έναν σύγχρονο όσο και διαχρονικό υβριδικό ήχο.

13.Victory Collapse - Guillotine
Οι Victory Collapse αναπαράγουν με πάθος τον post-punk ήχο των αρχών της δεκαετίας του ’80 και για να οδηγηθούν τελικά σε πάντοτε επίκαιρα και παθιασμένα τραγούδια.

14. Absent Without Leave - Blind
Χρησιμοποιώντας κυρίως την κιθάρα, το o­ne-man project των Absent Without Leave παράγει έναν μελωδικό και επιβλητικό post-rock / ambient ήχο ο οποίος αποτυπώνεται σε πολλές do-it-yourself κυκλοφορίες

15. Superta Brikata - Commandante’s False
Οι drog-a-tek μετονομάστηκαν για μία μόνο βραδιά σε Superta Brikata, ανοίγοντας παράθυρο στο πρωτόκολλο των Yuria που θέλει το κάθε project να εμφανίζεται για μία και ανεπανάληπτη βραδιά. Οι drog-a-tek αποτελούν μια υπερδραστήρια αθηναϊκή καλλιτεχνική κολλεκτίβα και ειδικεύονται στον πειραματικό post-everything ήχο.

[Δελτίο Τύπου]

δίσκος της ημέρας

Transparent Lillies

wake up!

επειδή από την μία το κακολόγισα το uncut για την κριτική του στο neon bible, πρέπει από την άλλη να παραδεχτώ ότι το τελευταίο συνοδευτικό cd του περιοδικού είναι πραγματικά καλό:

15-Track Guide To New North American Indie

• Band of Horses - Weed Party
  
• Broken Social Scene - Fire Eye'd Boy
  
• Swan Lake - All Fires
  
• Tapes 'N Tapes - Insistor
  
• Metric - The Police And The Private
  
• Beirut - Postcards From Italy
  
• TV On The Radio - Wolf Like Me
  
• Voxtrot - Mothers, Sisters, Daughters & Wives
  
• Deerhoof - The Galaxist
  
• The Dears - There Goes My Outfit
  
• Of Montreal - Suffer For Fashion
  
• the Decemberists - Yankee Bayonet
  
• Final Fantasy - This Lamb Sells Condos
  
• The Shins - Know Your Onion!
• Clap Your Hands Say Yeah - Underwater

εδώ ακούτε και ένα δείγμα από τα κομμάτια.

CocoRosie | The Adventures Of Ghosthorse And Stillborn

έλεγα να γράψω δυο λόγια, αλλά ο m.hulot τα είπε όλα σε αυτό το post.

4.5/5

με το καλό κι ο δίσκος!

πρώτο καλό τραγούδι από τις "μαϊμούδες"... η καταιγίδα του Μπράιαν.
δεν υπάρχει βίντεο ακόμα, αλλά μια χαρά ακούγεται εδώ.
ελπίζω ο δίσκος που ετοιμάζουν να με κάνουν να τους συμπαθήσω περισσότερο απ' ότι πέρσι. το ep που έβγαλαν πάντως ήταν καλούτσικο... επίσης, μαθαίνω ότι οι kaiser chiefs θα βγάλουν σε κανά μήνα (!) νέο άλμπουμ, "μόνο για φίλους", και θα αρχίσουν να ηχογραφούν το επόμενο!!! έτσι, να μην χάνουμε τον πελάτη τώρα που προλαβαίνουμε...

Brian
Top marks for not trying
So I'd like you to bless us with your effortlessness
We'd wait for and so trained and comforted

And I wonder
Are you putting us under
'Cos we can't take our eyes off his t-shirt
And ties combination

Well see ya later Innovator!

Some want to kiss some want to kick you
There's not a net you couldn't slip through
Or at least that’s the impression I get
'Cos you’re smooth and you’re wet
And she’s not aware yet, but she’s yours

She'll be sayin' "Use me"
Show me the Jacuzzi
I imagine that it's there on a plate
you're our rendevouz rate
Means you'll never be frightnened

To make em wait for a while
I doubt it's your style
Not to get what you set
Out to acquire
The eyes are on fire
You are the un-forcasted storm


Calm, Collected and Commanding
(Top marks for not trying)
You hit the other story standing
With your ambitions and jokes
I bet there's hundreds of blokes
That have wept 'cos you've stolen their...

Thunder
Are you putting us under
'Cos we can't take our eyes of his t-shirt
and ties combination

Well see ya later
Innovator

όπου λέει London, Birmingham κτλ. βάλτε αυτό που σας ταιριάζει

Panic on the streets of London
Panic on the streets of Birmingham
I wonder to myself
Could life ever be sane again ?
The Leeds side-streets that you slip down
I wonder to myself
Hopes may rise on the Grasmere
But Honey Pie, you're not safe here
So you run down
To the safety of the town
But there's Panic on the streets of Carlisle
Dublin, Dundee, Humberside
I wonder to myself

Burn down the disco
Hang the blessed DJ
Because the music that they constantly play
IT SAYS NOTHING TO ME ABOUT MY LIFE
Hang the blessed DJ
Because the music they constantly play...

On the Leeds side-streets that you slip down
Provincial towns you jog 'round
Hang the DJ, Hang the DJ, Hang the DJ
Hang the DJ, Hang the DJ, Hang the DJ
Hang the DJ, Hang the DJ, Hang the DJ
HANG THE DJ, HANG THE DJ
HANG THE DJ, HANG THE DJ
Hang the DJ, Hang the DJ, Hang the DJ
HANG THE DJ, HANG THE DJ
HANG THE DJ, HANG THE DJ
Hang the DJ, Hang the DJ, Hang the DJ
HANG THE DJ, HANG THE DJ
HANG THE DJ, HANG THE DJ
Hang the DJ, Hang the DJ, Hang the DJ
HANG THE DJ

Φίλιππος Πλιάτσικας | Όμνια

Κάποιες φορές αισθάνεσαι ότι σε αφορούν όλα. Ένα χτυπημένο μικρό παιδί από βόμβα στο Λίβανο, που το 'χει η μητέρα του στην αγκαλιά της, τα δάση του Αμαζονίου που καταστρέφονται ανελέητα, οι άνθρωποι που μένουν δίπλα σου, ακόμα και οι ήχοι που βγάζει το γέλιο ή το κλάμα ενός μικρού παιδιού.
Ο δίσκος αυτό ονομάστηκε Omnia που σημαίνει όλα.
Φ.Π.

if i could change something in the world/i would turn the sea blue again/and feed the world

Ήταν κάποτε που λέτε ένα συγκρότημα που λεγόταν Πυξ Λαξ. Οι Πυξ Λαξ έφτιαξαν μερικά πανέμορφα τραγούδια στην αρχή της καριέρας τους [1], σε μία μίξη ποπ και λαϊκής μπαλάντας, που δικαίως αγαπήθηκαν από "έντεχνους" και μη (Πούλα με, Με στέλνεις, Να χαθώ στα βήματά σου, Σ' αγαπώ κ.α.), φτάνοντας στο αποκορύφωμα με τον δίσκο Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες..., κατά την γνώμη μου, τον πιο πρώιμο-εφηβικό δίσκο της δεκαετίας του 90 (πέστε να με φάτε τώρα!). Κάπου εκεί χάθηκε το νήμα... ο επόμενος δίσκος τους ήταν ένα live με τον Γιώργο Νταλάρα (όταν συνεργαστεί με κάποιον ο Νταλάρας...) στην Ιερά Οδό. Μετά από 3πλές πλατίνες και πολλές συναυλίες [2], μας άφησαν έναν καλό δίσκο με αξιόλογες συμμετοχές [3] και διαλύθηκαν.
Και οι τρεις βασικοί μουσικοί/τραγουδιστές του συγκροτήματος συνεχίζουν με προσωπικές δουλειές. Τελευταίο cd από την "παρέα" είναι η Όμνια του Φίλιππου Πλιάτσικα. Τι είναι η Όμνια; Αν εξαιρέσει κανείς το -ελεγχόμενο- ραπάρισμα του Mc Vinca σε κάποια τραγούδια, μία άτυπη συνέπεια στο Τι δεν έμαθε ο θεός. Τα -κατά κάποιον τρόπο- hits Ποιος έχει λόγο στην αγάπη και Time for love θα τα ακούσετε σίγουρα στα γνωστά ραφιόφωνα, το Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα έχει κάποιες προφανείς πολιτικές αναφορές, υπάρχουν 1-2 στιγμές που ακούγονται ευχάριστα (Πόλη χιόνι), αλλά γενικότερα... κρατάμε μικρό καλάθι.

1.5/5

ΧΩΡΙΣ ΚΑΚΙΑ ΣΧΟΛΙΟ: Χρειάζονται αντιφρονούντες άλλης τάξεως (Κόρε.Ύδρο.)

Υ.Γ.1: Ναι, έχω όλη τη δισκογραφία τους! Κάποια "b-sides" τους μου αρέσουν ακόμα, ή και "δανεικά", όπως το Θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω ή το Δεν μ' ένοιαξε να χάσω.
Υ.Γ.2: Τους είδα live εκείνη την περίοδο και πέρα από το καλό feeling, ήταν αρκετά καλοί.
Υ.Γ.3: Εννοώ φυσικά το Χαρούμενοι στην πόλη των τρελών καί όχι την αποχαιρετιστήρια συναυλία που καταγράφτηκε στο cd με τίτλο Τέλος.

σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η σύγκρουση [*]

Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
Το "σ' αγαπώ " δυο μόνο λέξεις
Αγάπη μου πως θα μ' αντέξεις,
που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δω
κι αν σε πεθύμησα δε ξέρεις
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις"
σου το' χα πει ένα πρωί βροχερό

Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου 'χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα
μέσ' σε δωμάτια κλεισμένα
το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω

Στα σοβαρά μη με παίρνεις -είν' το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες

Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει
κοιτάζω έξω και χαράζει
Έγινε το αύριο πάλι χθες

[*] la heine (εξαιρετικό, αλλά άσχετο με την περίσταση)

watch it fly

διαβάζω το καινούργιο uncut, και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο εκδότης του, allan jones, που κάνει και το σχετικό review (!), θεωρεί ότι το neon bible των arcade fire "is set to fill arenas". φοβάται δηλαδή μήπως γίνουν κάτι σαν τους u2 ή τους coldplay ας πούμε; καταρχήν έχω σιχαθεί να διαβάζω την έκφραση "δύσκολο δεύτερο άλμπουμ" -προτείνω να καταργηθεί η χρήση του από όλους τους ταπεινούς μουσικογραφιάδες, δημοσιογράφους, bloggers και βιβλιοπώληδες. πάει αυτό. επιστρέφω στο review, που καταλήγει λέγοντας: "neon bible is one of those records that takes itself too seriously to be taken seriously. watch it fly, through". βαθμολογία: 3/5. δηλαδή ένα αστεράκι λιγότερο από τους kaiser chiefs ή την norah jones! [παρότι στα building downtown, windowsill και no cars go έχει δώσει άριστα] τώρα θα μου πεις, τι θες και το σχολιάζεις, από την στιγμή που οι arcade fire παίζουν rock και δεν είναι από την αγγλία, αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ, οι καναδοί παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά ή ένα περιοδικό που στα 4 πρώτα εξώφυλλα του 2007 έχει διαδοχικά τους beatles, radiohead, smiths και who???


υ.γ. φαίνεται ότι μου αρέσει η sarah neufeld, έτσι;

The Postmarks | The Postmarks

The Postmarks are a great new band. They make melodic, sophisticated pop with a subtle sense of mystery and darkness to it. And onstage, Tim is one of the most intriguing and charismatic singers I've seen in years.

Adam Schlesinger (Fountains Of Wayne/Ivy)

from miami???

Νιώθω πολύ τυχερός που βρέθηκα μπροστά από αυτό τον δίσκο. Μελαγχολική ποπ, για Κυριακές με βροχή και βαρετές επαναλήψεις στην τηλεόραση, αυτή η μπάντα από το Μαϊάμι έκανε ένα καταπληκτικό ντεμπούτο, που θυμίζει Brian Wilson ή και Belle & Sebastian αν θέλετε, αλλά σου μένει στο μυαλό για την ιδιαίτερη φωνή της τραγουδίστριας τους, Tim(!).

4/5

ένα τραγούδι για την παιδεία

το έχει ανάγκη η κακομοίρα! αργότερα θα παραβώ έναν άτυπο κανόνα αυτού του blog και θα γράψω ένα αμιγώς πολιτικό post. προκαταβολικά λέω πως η πραγματικότητα είναι κάπου στη μέση και φυσικά, not as seen on tv. για την συναυλία τώρα, εγώ περισσότερο για τον Θηβαίο και τον Παυλίδη θα πάω, ελπίζω το κλίμα να είναι φιλικό προς όλους, αλλιώς δεν έχει νόημα.

Chris & Carla

...from the Walkabouts όπως λέει και η αφίσα. special acoustic sets με αισιόδοξη διάθεση!

Αθήνα, 15 και 18 Μαρτίου στο Corto Maltese στην πλατεία Ψυρρή.
Θεσσαλονίκη, 17 Μαρτίου στον Μύλο.

http://www.flyhighbravedreamers.net

Bryan Ferry | Dylanesque

pays the ferryman

Το Dylanesque του Bryan Ferry είναι ένα άλμπουμ χωρίς ενοχές. Και θα αρέσει σε όσους αρέσει ο Dylan απροκάλυπτα (όπως εγώ). Δεν ξέρω αν είναι "φόρος τιμής" ή απλά ο Ferry δεν μπορούσε να κάνει άλλο πια (ήθελε να κάνει αυτόν τον δίσκο από το 1973) και ηχογράφησε ένα ολόκληρο δίσκο με τραγούδια του Dylan, πάντως το αποτέλεσμα είναι υπέρ του δέοντος ικανοποιητικό: ζεστό κλίμα, καλή ερμηνεία, καμία απολύτως σχέση με best of ή και tribute μη σου πω, εδώ ακούμε έναν καλλιτέχνη που αναπτύχθηκε παράλληλα με έναν δεύτερο, τον οποίο πάντοτε θαύμαζε και σεβόταν. Ο δίσκος μου φαίνεται προσωπική υπόθεση, και κάπου εκεί ίσως έχασε την ευκαιρία να πάρει όλα τα αστεράκια, αλλά, και πάλι, στο μέλλον δεν θα λείπει από καμία δισκοθήκη και αφιέρωμα στον Dylan.

3.5/5

παραθέτω το πολύ καλό tracklisting:

1. Just Like Tom Thumb's Blues
2. Simple Twist Of Fate
3. Make You Feel My Love
4. The Times They Are A-Changin'
5. All I Really Want To Do
6. Knockin' On Heaven's Door
7. Positively 4th Street
8. If Not For You
9. Baby Let Me Follow You Down
10. Gates Of Eden
11. All Along The Watchtower

τα σέβη μου

ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο εξακολουθώ και αγοράζω το sonik δεν είναι άλλος από το ότι μπορώ και διαβάζω άρθρα του Άρη Καραμπεάζη (ο οποίος αν έχω καταλάβει καλά είναι-δεν-είναι 22-23 χρονών!!!), όπως το "αφιέρωμα" στο nu rave του τεύχους Μαρτίου που κυκλοφορεί (τεύχος Φεβρουαρίου δεν κυκλοφόρησε ποτέ έτσι, μην ξεχνιόμαστε):

πέντε λόγοι για τους οποίους είχαμε ανάγκη το new rave

#2. Το new wave of the new the new wave (of the post punk to the pre punk after dark!) έφτασε στα όριά του. Οι Kasabian φουντάρουν ήδη στο κενό και ο επόμενος δίσκος των Franz Ferdinand μπορεί να είναι κανένα βαρυσήμαντο concept album. We need something to party (πάντοτε!).
#3. Είναι απόλυτη ανάγκη να υπάρχει πάντα στην επικαιρότητα ένα μουσικό κίνημα με νέες μπάντες, των οποίων ο μέσος όρος ηλικίας των μελών δεν θα ξεπερνάει τα 20 χρόνια. Διαφορετικά, κάθε χρόνο ο Bob Dylan θα κυκλοφορεί το δίσκο της χρονιάς.
#4. Είχαμε φτάσει στο σημείο το NME να προωθεί τον Anthony από τους Anthony And The Johnsons και οι "ψαγμένοι" μουσικόφιλοι άρχισαν να αισθάνονται ενοχές. Τώρα ήρθαμε όλοι στα ίσα μας.

respect!
(αν και μόνο και μόνο το ότι έβγαλε το Φτηνή Ποπ Για Την Ελίτ καλύτερο δίσκο του 2006 ήταν αρκετό)

giardini di miro

ο αγαπημένος μου δίσκος για φέτος (δεν έχω ακούσει και πολλούς) είναι το dividing opinions των giardini di miro. φοβερές μελωδίες, τραγούδια που εμένα μου θύμισαν ride και στροφή της μπάντας σε ένα πιο κιθάρα-μπάσο-ντραμς στυλ. τα post rock στοιχεία υπάρχουν αλλά αφήνουν χώρο για ποπ ήχους με αποτέλεσμα αυτό το φοβερό άλμπουμ.

η «μάγισσα» χτυπάει ξανά

δε θυμάμαι να έχω διαβάσει ποτέ κάποιο κείμενο στον ελληνικό τύπο (μήπως ούτε στο διεθνή;;) που να γράφει καλά λόγια για τη yoko ono. οπότε αυτό το άρθρο του σάκη δημητρακόπουλου στο άλλο βήμα στις 18 φεβρουαρίου μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και μου άνοιξε δρόμους σχετικά με την καλλιτέχνιδα.

Mistaken For Strangers

επειδή στη σκοπιά η ώρα δεν περνάει με τίποτα (με τίποτα όμως) ένα από τα πράγματα που μπορείς να κάνεις για να ξεχαστείς είναι να τραγουδάς. έτσι λοιπόν και εγώ τραγούδησα και θυμήθηκα τους national και με έπιασε μελαγχολία. γιατί δεν κόλλησα πέρσι με κάποιο άλμπουμ όπως είχα κάνει δύο χρόνια πριν με το alligator. ατελείωτα sing along σε τραγούδια όπως τα παρακάτω.





και σαν να μην έφτανε αυτό, ανοίγω σήμερα τα mail μου και βλέπω ότι περιμένουμε νέο δίσκο τους στις 30 απρίλη με τίτλο Mistaken For Stranger Boxer* στη beggars.

υγ. πείτε μου ότι το ξέρετε ήδη ότι βγάζουν δίσκο (πόσο μάλλον και να τον έχετε ακούσει!) και θα αισθανθώ πολύ πίσω από τον υπόλοιπο κόσμο!
* ευχαριστούμε τον dust road για την επισήμανση.

madness in the afternoon

Karma police, arrest this man
He talks in maths
He buzzes like a fridge
He's like a detuned radio

Karma police, arrest this girl
Her Hitler hairdo is
Making me feel ill
And we have crashed her party

This is what you get
This is what you get
This is what you get when you mess with us

Karma Police
I've given all I can
It's not enough
I've given all I can
But we're still on the payroll

This is what you get
This is what you get
This is what you get when you mess with us

And for a minute there, I lost myself, I lost myself
Phew, for a minute there, I lost myself, I lost myself

For for a minute there, I lost myself, I lost myself
Phew, for a minute there, I lost myself, I lost myself

Eluvium | Copia

so far, the best...

This is probably one of the most beautiful albums I have ever heard. I know this is going to be hailed as Matthew Cooper's watershed album, his landmark contribution to the ambient scene, if you can even call it that. Sounding more like a classical record than anything else, this is by no means a background record. Gone are the whirls of Kevin Shields-esque guitar that were prevalent on his previous releases, instead replaced by strings, brass, keyboards and piano. It grabs you with its gorgeous swelling and ebbing strings, stunning piano movements, and warm brass that just adds a whole other element to the album.

[doa]

Χωρίς πολλά λόγια, το καλύτερο δισκάκι μέχρι στιγμής για φέτος:

4.5/5

Υ.Γ.:Ειδικό βραβείο για τους τίτλους Prelude For Time Feelers και Indoor Swimming At The Space Station (που εντελώς τυχαία είναι και τα αγαπημένα μου).

Shakira vs. Beyonce : 3 - 0

Διακόπτουμε λίγο την περιγραφή των καλύτερων δίσκων του πρώτου διμήνου του 2007 για ένα video που αξίζει όλης της προσοχής μας (ή τουλάχιστον κατά το ήμισυ!): Beyonce feat. Shakira @ Beautiful Liar.

Olvis | Bravado

last night I dreamt about ()

Έμαθα για αυτόν τον Ισλανδό (τι θα γίνει επιτέλους με αυτή τη χώρα;) από το blog του m.hulot [btw, έχω την αίσθηση ότι αυτό που λέει ο Χρήστος Δάντης για τον Elvis στο No Madonna έχει να κάνει με αυτό που ακούγεται -μεταξύ άλλων- στο παρακάτω video-απόλαυση: Elvis Presley-Unchained Melody (1977)-δείτε το μέχρι τέλους όμως!] και το τελευταίο που σκέφτηκα ήταν πως πρόκειται για ένα δίσκο κατά της γιγάντωσης του παγκόσμιου καπιταλισμού! Όπως πολύ σωστά γράφει ο Τάσος Πατώκος στο MiC (μοιραία το παραδέχονται και οι ίδιοι στην resonant), ευτυχώς που δεν καταλαβαίνουμε τι λέει!!! Το άλμπουμ μυρίζει Sigur Ros από μακριά, δεν χρειάζεται καν να δεις ποιοι συμμετέχουν στη δημιουργία του. Οι αναπτύξεις του δεν ξεφεύγουν πολύ (και μάλλον καλά κάνουν), τα 14 τραγούδια ακούγονται από την αρχή ως το τέλος, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο ιδιαίτερα (ίσως τα Dream On και The Future Is Now), ο δίσκος μοιάζει να είναι αυτό που περιμένεις -αλλά δεν είναι, είναι καλύτερος.

4/5

olvis@myspace

Hello Saferide | Introducing... / Would You Let Me Play This EP 10 Times a Day?

Behind stage name Hello Saferide (inspired by an intelligent bus driver in a drug addicted small town, don't ask) is songwriter Annika Norlin. She'd been writing songs for most of her life, never aspiring for anyone else to hear them, when she recorded the song "Highschool stalker", about a young girl stalking her crush. "Highschool stalker" was an instant Internet hit with all of your favorite twee elements: handclaps, a Shangri-Las ask-and-tell chorus, a scrunched-up trumpet, and a weak guitar. Hello Saferide immediately got a record deal and her first single, "My best friend", featured the lyrics "Damn, I wish I was a lesbian/so I could fall in love with you." It immediately got radio airplay and had the toughest of tough men crying they, too, wanted to be lesbians. She released her debut album, "Introducing...Hello Saferide", in late September to a massive critical acclaim. "The strength of this album is that there are no weaknesses", wrote one reviewer, while others stated this was the debut of the year - or the diary of their lives.

από το myspace

Την Hello Saferide (aka Annika Norlin) την γνώρισα μέσα από τα καλά λόγια που διάβασα γι' αυτήν στο stylus και στο pitchfork, ωστόσο αρκούσε απλά να ακούσω μία φορά το τραγούδι του προηγούμενου ποστ για να την συμπαθήσω. Έγινε (κάπως) γνωστή με το Highschool stalker (υπάρχει ακόμα για δωρεάν κατέβασμα στο link του pitchfork), κυρίως λόγω των έξυπνων αναφορών που κάνει στον νέο κόσμο του internet, ενώ γενικά γράφει τραγούδια με τίτλους όπως if i don't write this song, someone i love will die, the best night of your life, my best friend, I-pod X-mas και valentine (στο site της εύχεται μέχρι και χρόνια πολλά σε όλους τους ερωτευμένους!).
Η κοπέλα από την Σουηδία είναι αυτό ακριβώς που φαίνεται: ευαίσθητη, νέα, γλυκιά, μελαγχολική, "ποπ", και δεν έχει γράψει ακόμα ούτε δυο ντουζίνες τραγούδια. Υπέροχα! Δηλαδή ό,τι ήταν το internet πριν τα εκατομμύρια της Lily Allen και των Arctic Monkeys... Ακούστε την, είναι η εκδίκηση της απλότητας.

4/5

ps: το quiz ακριβώς από κάτω θεωρώ πως είναι το αριστούργημά της μέχρι στιγμής. πάντως, στο youtube θα βρείτε όλα τα video της (μην τα ανεβάσω όλα και γίνω κουραστικός), με πρώτο και καλύτερο το Hello Saferide feat Firefox AK - Long Lost Penpal, για πολλούς το αγαπημένο τους.

Hello Saferide | The Quiz

πιο γυναικείο, δεν γίνεται! αλλά είναι καταπληκτικό κομμάτι. περισσότερα αύριο για τον Introducing... δίσκο της και το EP της Would You Let Me Play This EP 10 Times A Day?

You look nice alright
and I like the way you nod after everything I say
like it actually means something
to you

And I like your record collection
Townes and Jens with a hint of Rickie Lee
And you’ve cleaned up the bathroom, made a really nice soup
but a bit too much sci-fi in your shelf with DVD’s

There are things you need to know about me
I’m weak right now, so weak right now
I need proof before I dare to open this heart
so I prepared a quiz for you

Would you freak out if I said i liked you?
Do you walk the line
Is your IQ higher than your neighbour’s
And is it very much higher than mine

Can you sleep when I grind my teeth
Do you look away if I slob when I eat
Will you let me be myself
Can you at all times wear socks, because I’m still scared of feet

And if I’d fall, would you pick me up
And if I’d fall, would you pick me up

Do you talk in the middle of Seinfeld
Do you read more than two books a month
Do you get racist or sexist when you’ve had a few
Is it fine if I make more money than you

Have you slept with any people I work with
Is there anyone you’d rather wish I’d be
Do you still keep pictures of old girlfriends
Are they prettier than me

And if I’d fall, would you pick me up
If I’d fall, would you pick me up

ακούστε το (και κατεβάστε δωρεάν ένα δείγμα του) στο myspace

Field Music | Tones Of Town

mainstream pop, 21th century.

11 Τραγούδια σε 31 λεπτά. Ούτε οι Ramones τέτοια ευθύτητα! Όταν είδα κάτι 9άρια να πέφτουν βροχή για τον δεύτερο δίσκο των Field Music παραξενεύτηκα αρκετά, και ήμουν προκατειλημμένος αρνητικά ως προς την ακρόασή του, αλλά ευτυχώς που το Tones Of Town είναι φρέσκο και catchy (με την καλή έννοια), οπότε τα ξέχασα γρήγορα και τον άκουσα απανωτά 2-3 φορές: είναι ο πιο... 2007 δίσκος που άκουσα μέχρι στιγμής. Αντίγραφω μία ολόσωστη παρατήρηση του Pitchfork: After a debut mostly full of songs about love, Tones of Town focuses more on our endless numbered workaday days. Mid-album tracks "Kingston" and "Working to Work" complain about the mind-numbing tedium of 21st-century capitalism while tacitly acknowledging we probably don't, broadly speaking, have much to complain about. "The system we seem to know just doesn't add up for us," adds "Closer at Hand", which opens with a gorgeous a cappella harmony and ends up seeming like, well, a song about a girl. Ξεχωρίζουν ακόμη τα singlάκια Sit Tight και In Context. Μην έχετε μεγάλες απαιτήσεις και θα σας αρέσει πολύ ο δίσκος.

3.5/5

myspace (υπάρχουν και τα 3 αναφερόμενα τραγούδια)

Υ.Γ.: Κι αν έχετε αμφιβολία για το αν αντιγράφουν (κι αυτοί;) τους Beatles, δείτε αυτό:

Patric Wolf | The Magic Position

So what happens when you lose everything?

Το Uncut φυσικά κάνει λάθος όταν γράφει πως ο Patric Wolf "propels himself from cult talent to bona fide mainstream weirdo" με τον τρίτο του δίσκο, The Magic Position. Πρέπει κάποια στιγμή να συμφωνήσουμε στο ότι δεν απαγορεύεται στους καλλιτέχνες (ακόμα και στους αγαπημένους μας) το να είναι πιο επικοινωνιακοί και ξεκάθαροι. Όχι πως είναι έτσι το Magic Position σε όλη του την διάρκεια, κάθε άλλο! Μου άρεσε περισσότερο το πρώτο μισό του δίσκου (το Accident & Emergency πολύ αγαπημένο μου), το ντουέτο -ξέρετε με ποια- στο Magpie μου φάνηκε κάπως βαρετό και αταίριαστο, το εξώφυλλο είναι καταπληκτικό, α!, και έχω αρχίσει σοβαρά να σκέφτομαι ότι ο Wolf είναι όντως μεγαλοφυΐα!

4/5

official site
στίχοι (εκτός από 2 τραγούδια)

δίσκος της ημέρας

"He will never grow old."


abkco

Listmania!

οι λίστες αυτές είναι πάντα love to hate περίπτωση, αλλά είναι ιδιαίτερα χρήσιμες, καταρχήν γιατί υπάρχουν πάντα πράγματα που σου έχουν ξεφύγει και, γιατί, είναι πολύ διασκεδαστικές!

• unranked [albums]

[The Wire] The 100 Most Important Records Ever Made
[The Observer] The 50 Albums That Changed Music
[Μάκης Μηλάτος] 101 Δίσκοι Που Σημάδεψαν Την Ποπ Κουλτούρα
[The Times] The All-Time 100 Albums
[Blender] 500 CDs You Must Own Before You Die!

• albums
  

[Rolling Stone] The RS 500 Greatest Albums Of All Time
[The Guardian] 100 Best Albums Ever
[albumvote] The 100 Albums Of All Time
[Melody Maker] All Time Top 100 Albums
[rate your music] Top Albums Of All Time (5000 albums!!!)
[Paul Gambaccini] Top 100 Rock 'N' Roll Albums Of All Time
[MAGNET] Top 60 Albums 1993-2003
[Pitchfork] Top 100 Albums Of The 70s [80s] [90s]*
*επειδή τα links στο pitchfork είναι νεκρά, βάζω μία... αναμετάδοση στο rate your music.

• songs

[Rolling Stone] The RS 500 Greatest Songs Of All Time
[rock-songs] Top 500 Rock Songs Ever
[albumvote] Top 100 Singles Of All Time
[VH1] 100 Greatest Songs
[rate your music] Top Singles Of All Time
[Pitchfork] The 200 Greatest Songs Of The 1960s

• other

[happysongs] Happy Top 100
[Pitchfork] 100 Awesome Music Videos
[The Official UK Charts Company] Top 100 Favorite UK #1 Albums
[Stylus] Top 50 Live Albums Of All Time
[Slant] The 25 Greatest Electronic Albums Of The 20th Century
[Jazz 100] Top 200 Jazz CDs
[Mojo] 100 Soul Albums Everyone Should Own